Snelle groei van omzet en winst kan een topprioriteit zijn in de directiekamers van bedrijven, maar deze prioriteiten zijn niet altijd het beste voor aandeelhouders. We komen vaak in de verleiding om grote bedragen te investeren in risicovolle of zelfs volwassen bedrijven die de trommel verslaan voor snelle groei, maar beleggers moeten controleren of de groeiambities van een bedrijf realistisch en duurzaam zijn.

Growth's Attraction
Laten we eerlijk zijn, het is moeilijk om niet blij te zijn met het vooruitzicht van groei. We beleggen in groeiaandelen omdat we geloven dat deze bedrijven in staat zijn om aandeelhoudersgeld te nemen en te herinvesteren voor een rendement dat hoger is dan wat we elders kunnen krijgen.

AD:

Trouwens, in traditionele beleggingswijsheid zijn groei van verkoopopbrengsten en aandelenprestaties onverbiddelijk met elkaar verbonden. In zijn boek 'One Up on Wall Street', predikt beleggingsgoeroe Peter Lynch dat aandelenkoersen de bedrijfswinsten in de loop van de tijd volgen. Het idee is blijven hangen omdat veel beleggers ver weg zoeken naar de snelstgroeiende bedrijven die de grootste koersstijging zullen produceren.

Is groei zeker?
Dat gezegd hebbende, is er ruimte om deze vuistregel te bespreken. In een studie uit 2002 van meer dan 2 000 openbare bedrijven, analyseerde professor Cyrus Ramezani, hoogleraar aan de California State University, de relatie tussen groei en aandeelhouderswaarde. Zijn verrassende conclusie was dat de bedrijven met de snelste omzetgroei (gemiddelde jaarlijkse omzetgroei van 167% over een periode van 10 jaar) in de onderzochte periode een slechtere koersontwikkeling lieten zien dan langzamer groeiende bedrijven (gemiddelde groei van 26%). Met andere woorden, de hotshotbedrijven konden hun groeipercentages niet handhaven en hun aandelen leden.

AD:

De risico's
Snelle groei ziet er goed uit, maar bedrijven kunnen in de problemen raken als ze te snel groeien. Kunnen ze gelijke tred houden met hun expansie, opdrachten invullen, voldoende gekwalificeerde medewerkers aannemen en opleiden? De haast om de verkoop te stimuleren, kan groeiende bedrijven met een dieper wordende moeilijkheid laten om hun kasbehoeften te verkrijgen uit de operaties. Riskante, snelgroeiende startups kunnen jaren geld verbranden voordat ze een positieve cashflow genereren. Hoe hoger het percentage om geld uit te geven voor groei, hoe groter de kans dat het bedrijf later gedwongen wordt om meer kapitaal te zoeken. Wanneer er geen extra kapitaal beschikbaar is, is er een groot probleem voor deze bedrijven en hun investeerders.

AD:

Bedrijven proberen vaak steeds grotere - en risicovolle - deals om de groeicijfers te verhogen. Overweeg de seriemistechnicus WorldCom. In de jaren negentig boekte het bedrijf groeipercentages van meer dan 20% door niet bekende telecombedrijven op te kopen. Later moesten grotere en grotere acquisities indrukwekkende omzetpercentages en winstgroei laten zien. In de hoop een groeimomentum te bereiken, stemde CEO Bernie Ebbers van WorldCom ermee in om maar liefst $ 115 miljard te betalen voor Sprint Corp.Federale regulatoren blokkeerden de deal echter op antitrustgronden. De groeivooruitzichten van WorldCom stortten samen met de waarde van het bedrijf in. De les hier is dat beleggers zorgvuldig moeten nadenken over de duurzaamheid van dealgestuurde groeistrategieën.

Realistisch zijn over groei
Uiteindelijk wordt elke snelgroeiende sector een sector met een langzame groei. Sommige bedrijven streven echter nog steeds naar uitbreiding lang nadat de groeimogelijkheden zijn opgedroogd. Wanneer managers de optie negeren om beleggers dividenden aan te bieden en koppig doorgaan met het gieten van inkomsten in uitbreidingen die lagere rendementen genereren dan die van de markt, is er slecht nieuws voor investeerders.

Neem bijvoorbeeld McDonald's - aangezien het zijn allereerste verliezen in 2003 meemaakte en zijn aandelenkoers bijna 10 jaar geleden was gedaald, begon het bedrijf eindelijk toe te geven dat het niet langer een groeiaandeel was. Maar een aantal jaren tevoren had McDonald's zijn schouders gezet met de krimpende winst en de argumenten van analisten dat 's werelds grootste fast-foodketen zijn markt had verzadigd. McDonald's wilde de groei niet opgeven en versnelde het aantal restaurantopeningen en advertentie-uitgaven. Uitbreiding niet alleen geërodeerde winsten, maar at een groot deel van de cashflow van het bedrijf, die als grote dividenden naar de beleggers kon zijn gegaan.

CEO's en managers hebben de plicht om de groei af te remmen wanneer deze onhoudbaar of niet in staat is om waarde te creëren. Dat kan moeilijk zijn, want CEO's willen normaal gezien imperiums bouwen in plaats van ze te onderhouden. Tegelijkertijd is de managementcompensatie bij veel bedrijven gekoppeld aan de groei van inkomsten en inkomsten.

CEO pride verklaart echter niet alles: het investeringssysteem bevordert de groei. Marktanalisten beoordelen een aandeel op basis van zijn uitbreidingsmogelijkheden; versnellende groei krijgt de hoogste beoordeling. Bovendien zijn belastingregels een voorrecht voor groei, aangezien vermogenswinsten worden belast in een lagere belastingschijf, terwijl dividenden hogere inkomstenbelastingtarieven moeten betalen.

De bottom line Motiveringen voor snelle groei kunnen zich snel opstapelen, zelfs als dit niet de meest voorzichtige prioriteiten zijn. Bedrijven die groei nastreven ten koste van zichzelf te onderhouden, kunnen meer kwaad dan goed doen. Bij het beoordelen van bedrijven met een agressief groeibeleid, moeten beleggers zorgvuldig bepalen of dit beleid hogere nadelen heeft dan voordelen.