We weten allemaal wat een wisselkoers is, toch? Het is de koers waartegen een valuta wordt omgewisseld voor een andere, zoals je die kunt kopen, bijvoorbeeld 0. 91 euro met 1 US dollar. Maar hoe zit het met de wisselkoers op verschillende vormen van dezelfde valuta? Wat? Dat klopt, terwijl contanten in het algemeen denken aan geld en een bankdeposito rekening als een reservoir bij de bank die dit geld vasthoudt, kan het verrassend zijn om te beseffen dat contanten en bankdeposito's eigenlijk verschillende vormen van geld zijn, en ja, er is een wisselkoers waarbij men de ene vorm voor de andere kan uitwisselen. In de VS wordt deze wisselkoers nu par genoemd, wat betekent dat geld één voor één kan worden uitgewisseld tussen geld en deposito's. Maar de koersverhouding moet niet als vanzelfsprekend worden beschouwd, zoals de geschiedenis van de VS en de recente gebeurtenissen in Griekenland kunnen bevestigen.

Wanneer een euro niet langer gelijk is aan een euro Eind juni, met de deadline voor de terugbetaling van Griekenland aan het Internationaal Monetair Fonds en een volgend nationaal referendum over de voorwaarden van een ander reddingsplan pakket, heeft de Europese Centrale Bank het niveau van noodhulp aan Griekse banken bevroren. De beweging, die het Griekse banksysteem dreigde te destabiliseren met een ernstige liquiditeitscrisis, dwong het land om de banken te sluiten en kapitaalcontroles in te stellen. De controles omvatten een verbod op betalingen en overmakingen in het buitenland, evenals een dagelijkse geldopnamegrens van 60 euro.

De maatregelen dienden om de waarde van een euro op een Griekse bankrekening te ondermijnen. Hoewel een euro in de vorm van contant geld in het buitenland kan worden gekocht om aankopen te doen, kan de euro op een betaalrekening niet langer worden gebruikt om die aankopen te doen. Gecombineerd met een dagelijkse ophoudingslimiet, kunnen euro's in de vorm van papieren bankbiljetten een premie opbrengen, zoals gebeurde in ten minste één kledingwinkel in het noordoosten van Athene, waarvan de eigenaar 50% korting begon te geven aan klanten die contant betaalden. (Zie voor meer informatie:

De val van de Griekse economie .)

Met contant geld dat uiterst schaars is geworden, vertelde Manolis Galenianos, een professor in de economie aan Royal Holloway, University of London,

Bloomberg , "De waarde van een euro in de bank is strikt onder de waarde van een euro in zijn zak. Als deze feestdag voortduurt, kunnen we een situatie zien waarin bankdeposito's worden ingewisseld voor contant geld met korting. " De kapitaalcontroles maakten effectief eurobetalingsrekeningen minder liquide dan euro's in de vorm van contante bankbiljetten. Aangezien liquiditeit een van de essentiële kenmerken van geld is en de waarde die het beweert te hebben, illustreren de beperkingen hoe de liquiditeit van verschillende geldvormen ervoor kan zorgen dat hun waarden afwijken.Maar liquiditeit is niet het enige dat ervoor zorgt dat dat gebeurt, de geloofwaardigheid van de uitgevende instelling kan dat ook.

Bankbiljet Geloofwaardigheid in de Antebellumperiode

Hoewel de Amerikaanse grondwet het Congres het alleenrecht gaf op munten en de macht om de waarde ervan te reguleren, heeft de Amerikaanse regering vóór 1862 nooit uitgegaan van de uitgifte van een federaal gesteunde papieren valuta als verantwoordelijkheid. De dollar werd gedefinieerd als de officiële rekeneenheid van het land, wat overeenkomt met specifieke gewichten van zowel zilver als goud, maar afgezien van het verbod voor afzonderlijke staten om geld te drukken, waren er geen wettelijke beperkingen voor wat effectief als ruilmiddel zou kunnen fungeren.

De ontoereikende hoeveelheden goud en zilver die werden bedacht beperkten hun gebruik als vormen van monetaire uitwisseling. Bijgevolg gaven banken hun eigen geld uit in de vorm van bankbiljetten, waarvan de waarde was afgeleid uit hun vermogen om te worden ingewisseld voor goud of zilver. Tegen 1850 waren er meer dan 10.000 verschillende soorten van deze bankbiljetten in de VS.

Hoewel deze bankbiljetten in theorie beloften waren om goud of zilver te betalen, stelde het potentieel voor over-uitgifte vraagtekens bij de geloofwaardigheid van die belofte. . Kredietverstrekkers deden er alles aan om ervoor te zorgen dat hun bankbiljetten nooit werden ingewisseld, en bankbiljetten die faalden zouden onmiddellijk waardeloos worden. In een dergelijke context werden bankbiljetten tegen een korting omgewisseld en circuleerden zij tegen waarden die lager waren dan hun nominale waarde, afhankelijk van de reputatie van de uitgevende bank.

De hiërarchie van geld

Hierboven maakten we een onderscheid tussen liquiditeit en geloofwaardigheid als afzonderlijke factoren bij het bepalen van de waarde van verschillende geldsoorten. Maar het is belangrijk om de manieren te herkennen waarop geloofwaardigheid de liquiditeit van een ruilmiddel beïnvloedt. Als dat medium geloofwaardig is, is het minder waarschijnlijk dat het algemeen wordt geaccepteerd en bijgevolg minder liquide wordt.

Dit verlies aan liquiditeit wordt het duidelijkst in tijden van crisis, zoals in Griekenland afgelopen zomer. Tijdens een crisis gaan mensen op zoek naar de meest geloofwaardige vorm van geld. In de vooroorlogse periode van de VS zou dat goud of zilver zijn geweest - door de overheid gesanctioneerde vormen van geld - terwijl het in Griekenland papieren eurobiljetten - passiva van de ECB - in plaats van in euro luidende Griekse bankdeposito's - passiva van particuliere Griekse banken.

Het onderscheid tussen de verplichtingen van een openbare instelling en die van een particuliere instelling begint licht te werpen op het concept van de hiërarchie van geld. Onder een gouden standaardsysteem, waarin goud fungeert als betaalmiddel en al het andere slechts een belofte is om te betalen, staat goud aan de top van de hiërarchie. In een fiat-backed monetair systeem staat de door de staat uitgegeven valuta bovenaan de hiërarchie.

Hoewel de mogelijkheid om rechtstreeks van een betaalrekening tegen nominale waarde contante betalingen te verrichten met contante transacties, voor de gemiddelde burger leidt tot de overtuiging dat dit gelijke vormen van geld zijn, waarbij bankdeposito's gewoon een veiliger opslag voor iemands geld zijn.Banken beschouwen diezelfde depositorekening daarentegen als hun eigen aansprakelijkheid of belofte om de door de staat uitgegeven valuta te betalen, en de realiteit is dat banken slechts een fractie van de deposito's van hun klanten in de vorm van die valuta hoeven te houden. Dit betekent dat banken volgens de wet hun eigen geldsoort mogen overdragen, net zoals de banken in de vooroorlogse periode bankbiljetten hebben uitgegeven in verhouding tot hun reserves aan zilver en goud.

Anders dan in het geval van de vooroorlogse periode, handelt het geld van de banken, in de vorm van deposito's, op gelijke voet met staatsgeld. Dit is mogelijk door de manier waarop de overheid mechanismen heeft ingesteld die de geloofwaardigheid van particuliere banken versterken. Een dergelijk mechanisme is een federale depositoverzekering die deposito's tot $ 250.000 verzekert, en die ervoor zorgt dat in het geval van een bankfaillissement het geld van de inlegger veilig is.

Een ander mechanisme is de geïnstitutionaliseerde rol van de Federal Reserve om op te treden als geldschieter in laatste instantie. Als een emittent van de staatsvaluta kan de Fed de hoogste vorm van geld, en dus liquiditeit, in het banksysteem injecteren voor particuliere banken om te voldoen aan de behoeften van hun eigen deposanten. Hoewel het in een gouden of zilveren standaard monetair systeem is, is het onmogelijk om willekeurig de hoeveelheid goud of zilver te verhogen, in een fiat-backed systeem hebben de monetaire autoriteiten de flexibiliteit om de ultieme emittenten van liquiditeit te zijn en zijn ze cruciaal voor het verdedigen van de geloofwaardigheid van particuliere instellingen. (Zie voor meer informatie: Wat zijn centrale banken?)

De bottom line

Econoom Hyman Minsky erkende dat "iedereen geld kan creëren; het probleem is om het geaccepteerd te krijgen. "In deze verklaring ligt het hele idee van de zeer hiërarchische aard van geld. Geld is een belofte om te betalen. Dat wat bovenaan de hiërarchie staat, dient als de ultieme vorm van geld, en het doet dit omdat het de meest geloofwaardige belofte heeft. Verre van het hebben van enige vorm van natuurlijke waarde, hangt de waarde van geld af van de geloofwaardigheid van zijn uitgever, en die geloofwaardigheid hangt af van een uitgebreide institutionele infrastructuur. Als het vertrouwen in die institutionele infrastructuur wordt geschud, dan is dat ook de waarde van geld.