Geloof me, nee: ik dank mijn fortuin ervoor, Mijn ondernemingen zijn niet op één bodem vertrouwd, Noch op één plaats; noch is mijn hele nalatenschap Op het geluk van dit jaar: Daarom maakt mijn koopwaar me niet verdrietig.
Antonio, in William Shakespeare's "The Merchant of Venice", Act 1, Scene 1.

Net als Antonio van Shakespeare begrijpen de meeste mensen dat het niet in hun beste belang is om al hun eieren in dezelfde mand te leggen. Dezelfde mensen zijn het er misschien ook over eens dat de verschillende manden met eieren niet naast elkaar geplaatst moeten worden. Helaas zijn investeringen niet zo eenvoudig als een mand met eieren. In dit artikel laten we u zien hoe de informatieverhouding u kan helpen de verwachte opbrengsten van uw beleggingen te meten terwijl u hun relatieve plaatsing in uw portefeuille bewaakt.

AD:

Achtergrond van moderne portefeuilletheorie Tegenwoordig hebben beleggers een breed scala aan beleggingskeuzes, die worden gedifferentieerd naar activaklasse, marktkapitalisatie, beleggingsstijlen, geografie, enz. Elk van deze beleggingen heeft unieke rendement en risiceverwachtingen. Laten we twee investeringskeuzes, A en B, bekijken in de efficiënte grensdiagram in figuur 1, samen met het gecombineerde uitbetalingsscenario van het aanhouden van deze investeringen.

AD:

Copyright 2007 Investopedia. com

Figuur 1

Als u alle investeringskeuzes die u tot uw beschikking heeft (aandelen, obligaties, portefeuilles van aandelen en obligaties) in figuur 1 plot, zal de resulterende grafiek worden begrensd door een opwaarts hellende curve die bekend staat als de efficiënte grens.

AD:

De unieke belonings- en risicoverwachtingen van beleggingen A en B worden weergegeven in de efficiënte grenskaart in rood. Een mogelijke uitbetaling van het vasthouden van investering A en B is in groen weergegeven. De interactie tussen A en B kan resulteren in een uitbetaling die minder riskant is met superieure beloning. Het toepassen van ditzelfde diversificatieconcept op meerdere investeringskeuzes kan leiden tot een superieure uitbetaling die de efficiënte grens benadert.

In het beslissingsproces voor assetallocatie is het gebruikelijk om een ​​marktproxy of een benchmark te gebruiken die een bepaalde beleggingscategorie definieert. Als investering A een U. S. large cap-kapitaal vertegenwoordigt zoals gedefinieerd door de S & P 500, kan een typische belegger beleggen in veel passieve en actieve portefeuilles die de S & P 500 als benchmark gebruiken.

Een passieve strategie bootst het rendement van zijn benchmark na, terwijl verwacht wordt dat een actieve strategie een aantal extra rendementen zal opleveren die de benchmark overtreffen. Een passieve strategie kan dus worden weergegeven door A en een actieve strategie zal worden vertegenwoordigd door investeringen verspreid over A.

Copyright 2007 Investopedia. com

Figuur 2

Traceerfout Een statistische spreiding, of een indicatie van hoe ver de prestatie van een investering afwijkt van de benchmark, wordt een trackingfout genoemd.De tracking error op zich geeft niet aan of een portefeuille beter presteert dan of slechter presteert dan zijn benchmark. Een zero tracking error-portefeuille zal echter een risicoprofiel hebben dat identiek is aan zijn benchmark.

In figuur 2 stellen portefeuilles op de blauwe stippellijn de foutmeldingen voor foutmeldingen bij. Numeriek duidt een tracking error van 3% erop dat er een kans van 95% is dat het rendement van de portfolio binnen plus of minus 6% van de beoogde benchmark zal zijn.

Waarom moeten beleggers zich zorgen maken over trackingfouten? Om een ​​strategie voor de toewijzing van activa effectief te laten werken (investeringsmanden in hun algemene gebied aan de efficiënte grens), moet elk van de beheerders van de activaklasse zich aan zijn of haar verklaarde doelstellingen houden. Een portfoliomanager met een hoge tracking error - of een te ver weg van de aangegeven benchmark van de portefeuille - kan te dicht in de buurt komen van de benchmark van een andere manager, waardoor de correlatie tussen twee activaklassen in dezelfde totale portefeuille toeneemt. Hogere correlatie leidt tot een inferieure algehele uitbetaling.

De informatieverhouding De informatieratio (IR) is ontworpen om te meten hoeveel rendementen een belegger kan behalen over een vooraf gedefinieerde benchmark voor elke eenheid van het risico van tracking error genomen. Een gebruikelijke wiskundige definitie van de informatieverhouding voor een portefeuille is het overtollige rendement van de portefeuille over de vooraf gedefinieerde benchmark gedeeld door de standaardafwijking van die excess returns of de tracking error.

Afbeelding 3

Zoals in de formule wordt weergegeven, bestraft de IR de extra opbrengsten door een eventuele toevoeging van tracking error-risico. De ratio kan het best worden gebruikt bij het evalueren van portefeuillebeheerders van dezelfde activaklasse met dezelfde benchmark. De informatieratio stelt de belegger in staat om de rendementen van een portefeuillebeheerder te vergelijken met die van zijn of haar concurrenten op basis van tracking-error-risk-adjusted. Terugkomend op onze investeringskeuze A (marktvolmacht S & P 500), zal een portefeuille met de hoogste IR vergeleken met de S & P 500 superieure beloningen opleveren in vergelijking met de S & P 500 terwijl alle belonings- en risicovooruitzichten van de S & P 500 behouden blijven en uw vermogen behouden blijft niet gecorreleerd met andere investeringen.

De bottom line Er zijn veel verhoudingen gebruikt door voorstanders van moderne portefeuilletheorie, maar de informatieratio is een van de beste om de rendementen van een manager te vergelijken met die van zijn collega's. Het stelen van overtollige opbrengsten vanwege een toevoeging van tracking error is een van de belangrijkste redenen waarom deze ratio aan populariteit wint bij professionals in de industrie en studenten van portfolio-analyse.