Het is gemakkelijk om tevreden te zitten en de waarden van exchange-traded funds (ETF's) te zien stijgen in goede tijden, vooral als je het geluk hebt om toppresteerders te kiezen. Als een fonds als een magische bonenstaak is die met kop en schouders boven de rest van de portefeuille uitsteekt, waarom zou er dan een winnaar zijn? Aan alle goede runs komt echter een einde, en dat is het moment waarop de wijsheid van oude lessen over assetallocatie en rebalancing zich kenbaar maakt.

Asset Allocation

Elke portefeuille moet een algemene assetallocatie hebben, een soort blauwdruk van hoe de beleggingen worden verdeeld op basis van de doelstellingen van de belegger. Bijvoorbeeld, een 40-jarige besparing voor pensionering kan beslissen over 50% binnenlandse aandelen, 30% internationale aandelen en 20% wereldwijde obligaties. Hij opent een brokerage-account en stelt automatische maandelijkse bijdragen in voor drie ETF's die overeenkomen met de bovenstaande percentages.

De activa fluctueren in waarde, waardoor de samenstelling van de portefeuille in de loop van de tijd steeds scheve. Als de Amerikaanse aandelenbeurzen een hoge vlucht nemen, heeft hij misschien een effectief portefeuilletegoed van 65% binnenlandse aandelen, 20% internationale aandelen en 15% wereldwijde obligaties. Hij maakte een goede winst in de aanloop, maar hij is ook overdreven blootgesteld aan een potentiële Amerikaanse beursdip.

Opnieuw afstemmen

In het bovenstaande geval gaat het bij herbalanceren om het veiligstellen van de winst en het opnieuw instellen van een geschikte activatoewijzing. De belegger doet dit door enkele aandelen in de ETF voor de binnenlandse aandelen te verkopen en meer internationale aandelen en wereldwijde obligaties met de opbrengsten te kopen. Een andere optie is om de maandelijkse bijdragen aan te passen om meer nieuw geld in de twee laatstgenoemde ETF's te stoppen, maar deze methode is veel langzamer en vereist voortdurend sleutelen om functioneel te blijven.

Een minder prettig scenario is dat een van de ETF's in waarde daalt. Dit is ook een geval waarbij herbalancering de prestaties op lange termijn helpt. Door bestaande activa en nieuwe bijdragen naar de achterhoede te verschuiven, koopt de belegger in wat hoofdzakelijk fondsaandelen in de uitverkoop zijn. Als het aandelenvermogen daalt van $ 20 naar $ 15, kan de belegger vier aandelen kopen in plaats van drie voor hetzelfde bedrag. Later, wanneer het fonds terugkeert, heeft de belegger meer fondsaandelen in zijn portefeuille, en elk ontvangt een deel van de opleving.

Hoe en wanneer

moderne adviseurs aanbevelen om triggerintervallen van 5% afwijking van de doelspreiding in te stellen. Dit zorgt voor wat natuurlijke schommelingen, terwijl het niet te ver van de koers afdwaalt. In de regel is het altijd beter om transacties zo weinig mogelijk te houden. Transactiekosten zijn een reden, maar met name beleggingen in belastbare rekeningen kunnen het beste zo lang mogelijk alleen worden gelaten omdat elke transactie een belastbaar feit is.

De hierboven beschreven opportunistische methode is veel beter dan de op tijd gebaseerde methode, waarbij de kalender bepaalt wanneer de portfolio opnieuw moet worden bekeken en opnieuw in balans moet worden gebracht.

De meeste makelaars- en fondsbedrijven maken het gemakkelijk om de activaspreiding te volgen en aan te passen, waardoor beleggers soms in staat worden gesteld om hun volledige portefeuilles in evenwicht te brengen met één druk op de knop. Sommigen bieden ook aan om waarschuwingen te verzenden wanneer activa vooraf ingestelde triggerdrempels hebben bereikt, zodat beleggers niet dagelijks hoeven in te checken.

Het menselijke aspect

Misschien is het moeilijkste deel van rebalancing het overwinnen van instincten die zijn geworteld in hebzucht en angst. Niemand wil een vallend mes vangen; geld in een ETF diep in het rood ploegen is even contra-intuïtief als het verkopen van aandelen in de gouden gans, precies als het lijkt alsof de hemel de limiet is. Toch is dat de essentie van "koop laag, verkoop hoog." Aanmelden voor een robo-adviseur-service kan van onschatbare waarde zijn om emoties onder controle te houden en de discipline te handhaven. Robo-adviseurs kunnen echter geen advies geven over complexere zaken, zoals de belastingimpact van transacties.