Op korte termijn zijn geldmarktfondsen en kortlopende obligaties beide uitstekende spaarinstrumenten. Beide zijn liquide, gemakkelijk toegankelijke en relatief veilige waardepapieren. Deze beleggingen kunnen echter kosten met zich meebrengen, kunnen waarde verliezen en kunnen de koopkracht van een persoon verminderen. Hoewel geldmarktfondsen en kortlopende obligaties veel overeenkomsten vertonen, verschillen ze ook op verschillende manieren.

Geldmarkt

De geldmarkt maakt deel uit van de vastrentende markt die is gespecialiseerd in kortlopende schuldbewijzen die in minder dan een jaar vervallen. De meeste geldmarktinvesteringen rijpen vaak in drie maanden of minder. Vanwege hun snelle vervaldatums worden deze beschouwd als geldbeleggingen. Geldmarkteffecten worden uitgegeven door overheden, financiële instellingen en grote bedrijven als beloften om schulden af ​​te lossen. Ze worden als extreem veilig en conservatief beschouwd, vooral tijdens vluchtige tijden. Toegang tot de geldmarkt wordt meestal verkregen via geldmarktfondsen of een geldmarktbankrekening. De activa van duizenden beleggers worden gepoold om namens de beleggers geldmarkteffecten te kopen. Aandelen kunnen naar wens worden gekocht of verkocht, vaak via privileges voor het schrijven van cheques. Een minimum saldo is meestal vereist en een beperkt aantal maandelijkse transacties is toegestaan. De intrinsieke waarde (NAV) blijft doorgaans rond de $ 1 per aandeel, dus alleen de opbrengst fluctueert.

Vanwege de liquiditeit van de geldmarkt worden lagere rendementen gerealiseerd in vergelijking met andere beleggingen. De koopkracht is beperkt, vooral als de inflatie stijgt. Als een account onder het vereiste minimum saldo of het aantal maandelijkse transacties wordt overschreden, kan een boete worden beoordeeld. Met dergelijke beperkte opbrengsten kunnen vergoedingen een groot deel van de winst wegnemen. Tenzij een rekening wordt geopend bij een bank of een credit union, worden aandelen niet gegarandeerd door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), de National Credit Union Administration (NCUA) of een ander agentschap.

Obligaties

Obligaties hebben veel gemeen met geldmarkteffecten. Een obligatie wordt uitgegeven door een overheid of bedrijf als een belofte om geleend geld terug te betalen om specifieke projecten en activiteiten te financieren. In dergelijke gevallen is meer geld nodig dan de gemiddelde bank kan bieden. Daarom wenden organisaties zich tot het publiek voor hulp. Het kopen van een obligatie betekent dat de uitgever een lening verstrekt voor een bepaalde duur. De emittent betaalt een vooraf bepaalde rentevoet op gezette tijden totdat de obligatie vervalt. Op de vervaldag betaalt de emittent de nominale waarde van de obligatie. Een hogere rente betekent over het algemeen een groter risico van volledige terugbetaling met rente.De meeste obligaties kunnen worden gekocht via een full-service of discountmakelaardij. Overheidsinstanties verkopen online staatsobligaties en storten betalingen elektronisch uit. Sommige financiële instellingen doen ook samen met hun cliënten overheidspapier.

Kortlopende obligaties kunnen een relatief laag risico en een voorspelbaar inkomen zijn. Sterkere rendementen kunnen worden gerealiseerd in vergelijking met geldmarkten. Sommige obligaties zijn zelfs belastingvrij. Een kortetermijnobligatie biedt een hogere potentiële opbrengst dan geldmarktfondsen. Obligaties met snellere vervaltermijnen zijn doorgaans ook minder gevoelig voor stijgende of dalende rentetarieven dan andere effecten. Het kopen en houden van een obligatie tot deze betaalbaar is, betekent het ontvangen van de hoofdsom en rente volgens de vermelde koers.

Obligaties dragen meer risico's dan geldmarktfondsen. De kredietverstrekker van een obligatie is mogelijk niet in staat om op tijd rente of hoofdsombetalingen te doen, of de obligatie kan vroeg worden afbetaald en resterende rentebetalingen verloren gaan. Als de rentevoeten dalen, kan de obligatie worden afgeroepen, afgelost en opnieuw worden uitgegeven tegen een lager tarief, wat resulteert in inkomstenverlies voor de obligatiehouder. Als de rente omhoog gaat, kan de eigenaar van de obligatie geld verliezen, in de zin van opportuniteitskosten, door het geld in de obligatie vast te binden in plaats van elders te beleggen.

De bottom line

Er zijn voor- en nadelen aan beleggingen in geldmarktfondsen en kortlopende obligaties. Geldmarktrekeningen zijn uitstekend voor noodfondsen, omdat accountwaarden doorgaans stabiel blijven of iets stijgen in waarde. Bovendien is er geld beschikbaar wanneer dat nodig is en ontmoedigen beperkte transacties het verwijderen van fondsen. Kortlopende obligaties leveren doorgaans hogere rentetarieven op dan geldmarktfondsen, waardoor het potentieel om meer inkomsten te genereren in de loop van de tijd groter is. Gemeentelijke obligaties zijn vrijgesteld van belasting, waardoor geld van hoge inkomens wordt bespaard. Al met al lijken kortlopende obligaties een betere investering te zijn dan geldmarktfondsen.