U besluit zelf een beveiliging te kopen in plaats van dat uw 401 (k) -provider het voor u doet. U selecteert dus een individuele voorraad, of een aandeel in een exchange-traded fonds, of een obligatie … afhankelijk van welke. Vervolgens opent u een account, financiert u het genoemde account en tenslotte plaatst u een order voor de betreffende beveiliging. Niets is eenvoudiger, toch?

Niet helemaal. Het bovenstaande schema werkt alleen als de beveiliging die u wilt kopen vloeibaar genoeg is om regelmatig te worden verhandeld. Plaats een bestelling om een ​​van de 30 aandelen die het Dow Jones Industrial Average bevatten te kopen of verkopen, en tenzij u er voorwaarden aan stelt, moet deze onmiddellijk worden gevuld. (Dat heet een marktorder - u stemt ermee in om de aandelen te kopen / verkopen tegen elke prijs die momenteel wordt verhandeld.) Selecteer een in de handel verhandeld probleem dat over-the-counter wordt verkocht en u zou kunnen wachten voor een tijdje om een ​​koper of verkoper te vinden.

Dus mensen die deelnemen aan de aandelenmarkt zullen hun bestellingen voorwaardelijk maken. Bijvoorbeeld ervoor zorgen dat de bestelling alleen wordt geactiveerd als de prijs een bepaald niveau bereikt. Met XYZ-handel voor $ 10 zou een koper een bestelling kunnen plaatsen die van kracht wordt op het moment dat de prijs daalt tot een niveau dat hij aanwijst - zeg $ 9. (Of een verkoper kan een bestelling plaatsen die alleen wordt geactiveerd wanneer de prijs $ 11 of een andere prijs van zijn keuze bereikt.) Dit wordt een stop -order genoemd. Wanneer het eerste voorbeeld wordt genomen, daalt XYZ eenmaal naar $ 9 (ervan uitgaande dat dit ooit het geval is), waarna de stoporder van de belegger wordt geactiveerd en een marktorder wordt. Op dat moment kan elke verkoper die bereid is om te verkopen voor $ 9 dit doen, nu hij een koper heeft.

Dat gezegd hebbende, in de praktijk is een buy-stoporder vastgesteld voor een prijs boven de marktprijs, niet lager. Als dat geen zin heeft, zal het in een minuutje gebeuren. Het idee is om mogelijke verliezen te minimaliseren. Neem het bovenstaande voorbeeld van een koper met een stoporder op zijn plaats en een aandeelhandel voor $ 10. De koper stelt de stopvolgorde in op $ 11, laten we zeggen, en weet dat hij zich geen zorgen hoeft te maken om buitengesloten te worden mocht de prijs veel hoger zijn dan dat. Als de kooporder niet een stoporder was, maar slechts een standaard marktorder, kan de koper gedwongen worden om daar hulpeloos te zitten terwijl de prijs $ 12, $ 13, $ 14 en hoger bereikte.

Als de koper de stoporderprijs onder de $ 10 had ingesteld, bestaat de kans dat hij eindeloos aan de zijlijn staat te wachten. Het idee achter een (koop) stoporder is dat de koper de aandelen aanschaft tegen een prijs waarmee hij kan leven, en niet om een ​​onredelijke standaard vast te stellen waar de markt geen belang bij heeft.

(Om meer te weten te komen over andere strategieën om verliezen te verminderen, zie Investopedia's artikel "Beperking van verliezen.")

Op dezelfde manier verlaagt een (verkoop) stopvolgorde natuurlijk verliezen in de andere richting.Een aandeelhouder die zijn XYZ-aandelen wil liquideren, stelt de stopvolgorde in op bijvoorbeeld $ 9, terwijl de handel voor $ 10 wordt verhandeld. Zet lager dan $ 9, en de aandeelhouder verliest meer geld dan hij comfortabel zou kunnen verliezen. Stel het in op $ 11 of $ 12, en hij zou uiteindelijk de aandelen onbeperkt kunnen vasthouden, wat het doel van het plaatsen van een verkooporder in de eerste plaats lijkt te verslaan.

Er is nog een tweezijdige reden om (stop) bestellingen in te stellen boven de huidige marktprijs en (verkoop) stoporders hieronder: voornamelijk om de winst op een aandeel vast te zetten dat een koper korter maakte. Als je 1000 aandelen van XYZ van je makelaar hebt geleend aan de vorige prijs van $ 12, zal het later kopen tegen elke prijs van minder dan $ 12 (exclusief transactiekosten natuurlijk) je een winst opleveren. Het is geweldig om het opnieuw te kopen voor $ 10. Het is nog erger maar nog steeds positief om het terug te kopen tegen een limiet van $ 11. Kan de stopvolgorde niet op $ 11 plaatsen, of te hoog plaatsen, en u zou uw winst kunnen verliezen.

Dus dat is een stoporder. Een gerelateerd concept, de limiet , betekent dat de belegger een bepaald aantal aandelen koopt (verkoopt) voor een bepaalde prijs of lager (hoger). Combineer de twee soorten orders en u krijgt een hulpprogramma dat speciaal is gemaakt om het nadeel te beperken: de stoplimiet .

Zo werkt het. Nogmaals, we gebruiken kopen voor ons voorbeeld. (Houd dit artikel voor een spiegel om te zien hoe het werkt om te verkopen.) Het belangrijkste om te onthouden is dat een stop-limietorder twee prijzen specificeert - de stopprijs en de limietprijs. Met een stop-limiet order op XYZ, die momenteel op $ 10 handelt, kan de koper een stopprijs van $ 11 en een limietprijs van $ 12 instellen. Op het moment dat XYZ oploopt tot $ 11, gaat de order live als een limietorder. Als XYZ vervolgens blijft stijgen tot $ 12 voordat de bestelling kan worden gevuld, blijft deze open totdat de prijs opnieuw zakt naar $ 11. Dus de mogelijke verliezen van de koper worden verlaagd. Het grote verschil tussen een stoporder en een stop-limiet order in dit geval is dat in het eerste geval de aandelen zo snel mogelijk worden verkocht, en tegen de best mogelijke prijs voor de koper; bij deze laatste verkopen de aandelen alleen als de limietprijs is bereikt, wat niet onmiddellijk zou kunnen gebeuren.

Bottom Line

Met stop-limietorders beschermen kopers zichzelf tegen prijzen die te hoog zijn voor hun smaak. En verkopers hoeven zich geen zorgen te maken over prijzen die ontwapenend laag zijn. Het specificeren van stop-limit in plaats van market orders is een moeiteloze manier om de keerzijde voor de defensieve belegger te minimaliseren.