Het opbouwen van een sterke en levendige economie is geen gemakkelijke taak, vooral wanneer overblijfselen van een oude structuur het heden blijven achtervolgen. Combineer die situatie met de grondstoffenvloek en het wordt verleidelijk om het project helemaal uit te schakelen. Geloof me niet? Kijk maar eens naar Rusland - een voormalig communistisch land, vast te midden van een overgang naar een meer liberale markteconomie, begiftigd met een overvloed aan olie en natuurlijke hulpbronnen, en wiens economische welvaart stijgt en daalt met de prijzen van die middelen. Het zijn deze kenmerken die Rusland's economische strijd het beste beschrijven sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie.

AD:

De overgang van het communisme naar het kapitalisme (1991-1998)

Boris Jeltsin werd de eerste gekozen president van Rusland in juni 1991 en tegen het einde van dat jaar had hij ingestemd met de leiders van Oekraïne en Wit-Rusland om de Sovjet-Unie te ontbinden. Meteen begon hij een aantal radicale economische hervormingen door te voeren, waaronder prijsliberalisatie, massale privatisering en stabilisatie van de roebel.

AD:

De privatiseringshervormingen zouden ertoe leiden dat 70% van de economie tegen medio 1994 wordt geprivatiseerd en in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 1996 heeft Jeltsin een programma "leningen voor aandelen" opgezet dat werd overgedragen eigendom van sommige natuurlijke hulpbronondernemingen aan enkele machtige zakenlieden in ruil voor leningen om te helpen met de overheidsbegroting. Deze zogenaamde "oligarchen" zouden een deel van hun nieuw verworven rijkdom gebruiken om de herverkiezingscampagne van Jeltsin te financieren. Jeltsin zou de verkiezingen winnen en aan de macht blijven totdat de falende gezondheid hem dwong een opvolger te benoemen - Vladimir Poetin.

AD:

Ondanks de hervormingen van Jeltsin deed de economie het in de jaren negentig vreselijk goed. Van ongeveer 1991 tot 1998 verloor Rusland bijna 30% van zijn reële bruto binnenlands product (BBP), leed onder talloze periodes van inflatie die de besparingen van Russische burgers hebben gedecimeerd. De Russen zagen ook dat hun besteedbare inkomens snel achteruitgingen. Verder verliet kapitaal het land massaal, met een waarde van bijna $ 150 miljard, die de moeite waard was om tussen 1992 en 1999 uit te stromen. <> Onder deze negatieve indicatoren zou Rusland in 1997 0,8% groei kunnen realiseren, de eerste positieve groei sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Maar net toen de zaken er optimistisch begonnen uit te zien, breidde de financiële crisis die in de zomer van 1997 in Azië begon zich snel uit naar Rusland, waardoor de roebel onder speculatieve aanvallen terechtkwam. De valutacrisis zou snel verergerd worden door de daling van de olieprijzen aan het einde van het jaar, en midden 1998 devalueerde Rusland de roebel, zijn schuld niet, en verklaarde hij een moratorium op betalingen aan buitenlandse schuldeisers.De reële bbp-groei werd in 1998 opnieuw negatief en daalde met 4. 9%. (Zie voor meer informatie:

Wat is de oorzaak van een valuta-crisis? ) Periode van snelle groei (1999-2008)

Hoewel de financiële crisis van 1998 onmiddellijke negatieve gevolgen had en de financiële geloofwaardigheid van Rusland ernstig had geschaad , sommigen beweren dat het een "verhulde zegen" was, omdat het omstandigheden creëerde die Rusland in staat stelden snel een economische expansie te bereiken gedurende het grootste deel van het volgende decennium. Een sterk gedeprecieerde roebel hielp de binnenlandse productie te stimuleren, wat in de komende jaren tot een golf van economische groei leidde, waarbij de reële bbp-groei 8,3% bereikte in 2000 en ongeveer 5% in 2001. <<> <> <> Het samenvallen van de opvolging van Poetin aan de macht in 1999 met de omkering van economische fortuinen won de nieuwe president aanzienlijke populariteit, en hij maakte er zijn doel van om de economische chaos van het vorige decennium te vermijden en het land te bewegen naar groei en stabiliteit op lange termijn. Tussen 2000 en het einde van 2002 heeft Poetin een aantal economische hervormingen doorgevoerd, waaronder het vereenvoudigen van het belastingstelsel en het verlagen van een aantal belastingtarieven. Hij zorgde ook voor de vereenvoudiging van de registratie- en vergunningsvereisten voor bedrijven en de privatisering van landbouwgrond.

In 2003 nam Putin, met hervormingen die slechts ten dele ten uitvoer werden gelegd, het grootste en meest succesvolle bedrijf van Rusland, het oliebedrijf Yukos, in beslag. Deze gebeurtenis betekende het begin van een golf van overnames van particuliere bedrijven door de staat. Tussen 2004 en 2006 hernationaliseerde de Russische regering een aantal bedrijven in wat als "strategische" sectoren van de economie werd beschouwd. Volgens een schatting van de OESO zou het aandeel van de overheid in de totale aandelenkapitalisatie medio 2003 20% bedragen en begin 2006 zijn opgelopen tot 30%.

Met een gemiddelde reële bbp-groei van 6,9% per jaar, een stijging van 10,5% van de gemiddelde reële lonen, en groei van 7,9% van het reëel besteedbaar inkomen, alle voorkomend in de periode van 1999 tot 2008, heeft Poetin veel krediet gekregen voor dit tijdperk van "ongekende welvaart. "Veel van het economische succes van Rusland in die periode viel echter samen met de stijging van de olieprijs in het begin van 2000, een van de belangrijkste bronnen van het land. Terwijl velen verwachtten dat de Russische economie zou terugvallen op haar slechte prestaties in de jaren negentig na de exportstimulerende effecten van de roebeldevaluatie, werd beweerd dat de belangrijkste drijvende krachten achter de economische groei na de crisis afkomstig waren van de natuurlijke grondstoffensector, met name olie. Tussen 2001 en 2004 droeg de sector van de natuurlijke hulpbronnen bij tot meer dan een derde van de bbp-groei, waarbij de olie-industrie direct verantwoordelijk was voor bijna een kwart van die groei.

De Russische afhankelijkheid van olie en andere natuurlijke hulpbronnen is verergerd door de terugkeer van Poetin naar een meer centraal geplande economie. Door de overname van Yukos en andere belangrijke sectoren van de economie kon Poetin een gecentraliseerd beheerssysteem opzetten dat economische huurprijzen van olie en andere natuurlijke hulpbronnen ontleent om te worden gekanaliseerd naar de sectoren van de economie die het belangrijkst worden geacht.In plaats van de economie te sturen en te diversifiëren naar minder hulpbronnenafhankelijke activiteiten, heeft Poetin zijn belangrijkste sectoren nog meer verslaafd gemaakt aan die hulpbronnen.

Sinds de wereldwijde financiële crisis

Hoewel olie en andere natuurlijke hulpbronnen een belangrijke factor waren in de snelle economische expansie van Rusland van het einde van de twintigste eeuw tot 2008, moet worden opgemerkt dat de hervormingen van Yeltsin en de pre- hernationaliseringshervormingen van Poetin waren ook belangrijk voor het succes van de economie. Maar de mondiale financiële crisis van 2008 en de daling van de olieprijs hebben de aard van de Russische hulpbronnengerelateerde economie onthuld en de noodzaak van voortdurende structurele hervormingen onderstreept.

De Russische economie werd zwaar getroffen door de wereldwijde financiële crisis, met een daling van de productie met 7,8% in 2009. Maar toen de olieprijs herstelde en de mondiale financiële markten begonnen te stabiliseren, keerde de groei terug, hoewel lang niet tot het niveau. het was voorafgaand aan de crisis geweest. De terugkeer naar gematigde groei; het zou echter van korte duur zijn, omdat het conflict met Oekraïne harde economische sancties zou opleggen door het Westen, en het begin van de olieprijsroute midden 2014 zou opnieuw de barsten in de Russische economie blootleggen. (Zie voor meer informatie:

Sancties en olieprijzen brengen de Russische economie dichtbij Collapse

).

De bottom line Tijdens de Jeltsin-jaren na de ineenstorting van de Sovjet-Unie leek het alsof Rusland op weg was naar een meer liberale markteconomie. De terugkeer van Poetin in meer management in Sovjetstijl en het niet doorgaan met de broodnodige hervorming heeft echter de afhankelijkheid van het land van herkomst ten koste van economische stabiliteit en groei op lange termijn vergroot. Misschien helpt de meest recente crisis van Rusland zijn populariteit bij het Russische volk te veranderen en hem te dwingen om economische hervormingen serieus te nemen.