Bernie Sanders beloofde dat hij, als hij werd gekozen, openbare hogescholen en universiteiten collegegeldvrij zou maken. Hij stelde een belastingpercentage van 'Wall Street-speculanten' voor om zijn geschatte $ 75 miljard per jaar te financieren, wat ook zijn andere plannen voor studieleningen en financiële steun zal ondersteunen.

Ongeacht de levensvatbaarheid van het beleid, kunnen we ons afvragen of dit past in het precedent van een overheidsbeleid dat bedoeld is om het openbare welzijn te bevorderen. Het antwoord hangt af van de vraag of een hbo-opleiding een privé-zaak of een publiek goed is.

Privé versus publieke goederen

Een eenvoudig uitgangspunt zou zijn om aan te nemen dat de betalingslast voor universitair onderwijs op degenen moet liggen die ervan profiteren. Dit roept meteen de vraag op wat voor soort goed een hbo-opleiding is.

Voor degenen die niet bekend zijn met het onderscheid, berust het verschil tussen particuliere en publieke goederen op de begrippen rivaliteit en uitsluitbaarheid. Rivaliteit impliceert concurrentie voor een goed vanwege het beperkte karakter ervan, en uitsluitbaarheid houdt in dat consumptie van een goed anderen uitsluit van het consumeren van datzelfde goed. Particuliere goederen worden als rivaliserend en uitsluitbaar beschouwd, terwijl publieke goederen als niet-rivaliserend en niet-uitsluitbaar worden beschouwd.

Een voorbeeld van een privaat goed zou een huurappartement in Manhattan zijn: New Yorkers strijden om een ​​beperkt aantal appartementen. Zodra een appartement een huurder heeft, zijn andere huurders uitgesloten. Nationale defensie is een voorbeeld van een publiek goed, omdat alle burgers profiteren van de veiligheid die het biedt, ongeacht of ze ervoor hebben betaald of niet.

Van dit onderscheid is hbo-onderwijs niet puur een publiek goed. Er is competitie om toelating en het is mogelijk om niet-betalers uit het klaslokaal uit te sluiten. Er zijn echter een aantal positieve externaliteiten die het hbo-onderwijs vergezellen, naast de individuele voordelen die het vergelijkbaar maken met een publiek goed. (Zie voor meer informatie: Wat zijn enkele voordelen van een gemengd economisch systeem? )

Individuele voordelen en positieve externaliteiten

In een studie uit 2013, gepubliceerd door het College van Bestuur, getiteld "Onderwijs loont: de voordelen van hoger onderwijs voor individuen en samenleving", hebben de auteurs een aantal manieren benadrukt waarin hogeschoolonderwijs niet alleen de individuele student ten goede komt, maar de samenleving als geheel.

Onderzoek door auteurs van het College merkt op dat afgestudeerden van universiteiten vaker vrijwilligerswerk doen en bij verkiezingen stemmen, waardoor ze actiever geëngageerde burgers worden. Ze hebben de neiging om gezonder te leven, waardoor de kosten voor de gezondheidszorg worden verlaagd; Hogeschool opgeleide moeders hebben de neiging om meer tijd te besteden aan de zorg voor en de neiging om hun kinderen. Hoewel correlatie geen oorzaak is, benadrukken de auteurs dat er aanzienlijk bewijs is dat een hbo-opleiding een belangrijke factor is die leidt tot deze sociaal gunstige resultaten.

De vraag is echter of dit verschil in verdiensten voldoende is om de tijd die het kost om een ​​diploma te behalen en de kosten van het collegegeld te compenseren. Op dit punt merken deze studie - evenals een rapport uit 2014 gepubliceerd door de Federal Reserve Bank of New York - op dat de voordelen van een hbo-opleiding nog altijd opwegen tegen de kosten. Beide studies bevestigen een gemiddeld geschat rendement van ongeveer 15%, een rendement dat hoger is dan wat veel gezonde financiële investeringen bieden. (Zie voor meer informatie: Hoe onderwijs en opleiding van invloed zijn op de economie .)

Het is ook belangrijk op te merken dat afgestudeerden met een diploma aanzienlijk meer verdienen dan degenen met alleen een middelbareschooldiploma. Een universiteitsstudent met een bachelordiploma verdiende gemiddeld $ 1, 137 per week, terwijl een middelbare school met geen verdere middelbare school gemiddeld $ 678 per week verdiende in 2015 volgens het Bureau of Labor Statistics. Overeenkomend met 52 werkweken per jaar, kan een bachelor-houder gemiddeld $ 23, 868 meer verdienen dan een middelbare school zonder hbo-opleiding.

De collegegeldkosten zijn echter boven de inflatie gestegen en het werkklimaat voor afgestudeerden, niet alleen sinds de Grote Recessie, maar sinds 2001, is slechter dan voor eerdere generaties. Hierover kan het beleid van Sanders gedeeltelijk gericht zijn op het in een zichtbaar systemisch probleem houden van een zorgwekkende trend, vooral gezien de vele voordelen die de samenleving als geheel heeft van een hoger opgeleide bevolking.

De bottom line

Op het eerste gezicht lijkt het erop dat, aangezien er zowel individuele als sociale voordelen zijn voor de universitaire opleiding, het zinvol zou zijn om de kosten van hbo-opleiding proportioneel op te splitsen. Een deel van de kosten moet worden gelegd op de individuele studenten zelf en een deel van de kosten voor de rest van de samenleving. Het volledig gratis maken van het collegegeld lijkt misschien overdreven, maar aangezien Sanders de last op Wall Street-speculanten wil leggen, gaat zijn beleid over meer dan alleen zorgen dat de kosten van openbaar collegegeld rechtvaardig worden verdeeld aan iedereen die er baat bij heeft.

In het kader van zijn bredere project om de ongelijkheid te verminderen, is het duidelijk dat zijn vrije collegegeldbeleid eigenlijk gaat over het creëren van een meer rechtvaardige samenleving . Omdat ongelijkheid sterk samenhangt met een aantal sociale kwalen, heeft zijn idee aanzienlijke sociale en economische waarde.