Beleggers geven de voorkeur aan gemeentelijke obligaties om verschillende redenen. De meest aansprekende kenmerken van obligaties uitgegeven door staten en gemeenten zijn hun federale belastingvrije status en hun positionering naar de onderkant van het risicospectrum. Hoewel stabiele, inkomensvormende, schuldenkwesties een positie in de portefeuille van iemand lijken te rechtvaardigen, zijn er inherente nadelen aan het bezit van muni's. Particulieren die geïnteresseerd zijn in de aankoop van deze obligaties, willen mogelijk verschillende factoren overwegen voordat ze van belastingvrije uitgaven deel uitmaken van hun beleggingsstrategie.

Belastingaankoop

Het grootste pluspunt voor gemeentelijke [obligatiebelegging] blijkt ook het meest nauwkeurig te zijn. Schuldbewijzen die worden gebruikt voor de financiering van lokale en deelstaatoverheidsprojecten, zoals gebouwen en snelwegen, hebben lang de status van belastingvrijstelling op federaal niveau gekregen. Bovendien hoeven inwoners die obligaties kopen die zijn uitgegeven door hun staten of plaatsen, niet verplicht te worden om de overeenkomstige staats- of lokale belastingen te betalen die zijn geheven tegen niet-ingezetenen. Bepaalde gemeentelijke kwesties krijgen dus een drievoudige belastingvrije status.

Lagere opbrengsten begeleiden belastingvoordelen. Gemeentelijke effecten hebben doorgaans lagere couponpercentages dan vergelijkbare bedrijfskwesties met vergelijkbare looptijden. Om deze reden zouden potentiële beleggers de rendementen van belastbare investment-grade of staatsobligaties moeten vergelijken met behulp van de formule met rendement op basis van het rendement. Fiscaal equivalent rendement (TEY) is het rendement dat een belastbare obligatie moet hebben om het fiscaal gecorrigeerde rendement van een gemeentelijke obligatie te evenaren of te overschrijden. Belasting-equivalente opbrengst = belastingvrije opbrengst / 1 - belastingtarief. Beleggers met hogere inkomens (met theoretisch hogere belastingvoordelen) zullen daarom waarschijnlijk meer profiteren van gemeentelijke obligatierente dan personen in lagere belastingschalen.

Renterisico

Met betrekking tot de hoofdsom zijn stedelijke obligaties van beleggingskwaliteit doorgaans stabiel. Aangezien de meeste emittenten van belastingvrije schulden een belastinginstantie hebben, is het risico van wanbetaling bij overheidsinstanties laag. De hoofdsom van muni-obligaties is echter omgekeerd evenredig aan rentebewegingen, zoals bij elke andere obligatie. Schuldbewijzen met langere looptijden hebben grotere schommelingen in de marktwaarde als de rente stijgt of daalt.

In omgevingen met een lage rente lopen beleggers een risico voor de hoofdsom aangezien de rente geleidelijk stijgt en de hoofdsom daalt. Een obligatiehouder die een 30-jarige emissie op de secundaire markt wenst te verkopen, ontvangt mogelijk minder hoofdsom dan aanvankelijk voor de beveiliging werd betaald. Ondanks het vermeende begrip van veiligheid, kunnen beleggers een verlies lijden voor de hoofdsom als ze een obligatie verkopen vóór de vervaldatum.

Inkoopkrachtrisico

Gemeentelijke obligatie-investeringen hebben hun plaats, maar een hoge concentratie van deze emissies in portefeuilles zou het vermogen van de activa om de inflatie op de lange termijn te overtreffen, kunnen verminderen.De inflatie in de Verenigde Staten is historisch gezien gemiddeld rond de 3% per jaar, van 1914 tot 2016. Als zodanig een 20-jarige gemeentelijke obligatie die 2,5% aan een belegger opbrengt met 25% belastingschijf, of een rendement van 3% belastingequivalent, zou slechts gelijke tred houden met de inflatie gedurende de looptijd van de obligatie.

Een van de belangrijkste doelstellingen voor investeerders is dat ze hun nest niet overleven. Investeren alleen in laagrentende gemeentelijke obligaties, terwijl een veilige aanpak, groeimogelijkheden die de gemiddelde inflatiecijfers overschrijden, negeert en de koopkracht niet aantast. Een billijk evenwicht tussen gemeentelijke obligaties en (relatief riskantere) aandelen kan de risico's van uitholling van de koopkracht helpen compenseren.

Standaardrisico

Het onvermogen van een staat of gemeente om aan haar schuldverplichtingen te voldoen, is zeldzaam. Minder dan 0. 05% van alle gemeentelijke effecten die tussen 1970 en 2000 in gebreke zijn gebleven. Gemeentelijke obligatie-verzekeraars voegen een extra beschermingslaag toe, maar die agentschappen zijn sinds 2008 gedaald van zeven naar drie. Bovendien is ongeveer 6% van de muni's verzekerd, in vergelijking met 55% in 2008. Om de realiteit van dit risico te bevestigen, kunnen beleggers uitkijken naar de recente strijd van Puerto Rico, die niet voldeed aan de betalingsverplichtingen in juli 2016 voor $ 779 miljoen aan schulden. (Zie ook: De grondbeginselen van gemeentelijke obligaties .)