Janet Yellen is de voorzitter van de raad van bestuur van de Federal Reserve. Dit maakt haar een van de machtigste mensen ter wereld terwijl ze miljarden beïnvloedt met haar beslissingen over monetair beleid. Veranderingen in het monetaire beleid manifesteren zich meestal door veranderingen in de rentetarieven. Veranderingen in de rentetarieven hebben een sterke invloed op bijna elke sector van de economie, evenals op internationaal niveau.

Rentetarieven spelen een grote rol bij valutabewegingen. Daardoor raken ze mensen, bedrijven en regeringen over de hele wereld. Bovendien is de Amerikaanse dollar de reservevaluta van de wereld; de overloopeffecten van het monetaire beleid omvatten grondstoffen en wereldwijde handel. Om deze redenen moeten beleggers de rol van Janet Yellen en haar invloed op de rentetarieven begrijpen.

Yellen's Rol

Janet Yellen begon haar termijn op 1 februari 2014. Haar rol kan begrepen worden door haar belangrijke beslissingen. Deze beslissingen omvatten voortzetting van het afbouwen van kwantitatieve versoepeling en sterke aanwijzingen dat de rentetarieven zouden stijgen, wat wijst op een verschuiving in het beleid van de Fed. Dit is in tegenspraak met de verwachtingen waarin veel geschilderde Yellen als een duif.

De belangrijkste taak van de raad van bestuur bestaat erin de binnenlandse en internationale financiële en economische omstandigheden te controleren in een poging het optimale evenwicht te vinden tussen prijsstabiliteit en economische groei. Het belangrijkste beleidsinstrument van de Federal Reserve is de aanpassing van de rentetarieven. Als de inflatie onder het streefdoel achterblijft en de economie aanzienlijk verslapt, hanteert de Federal Reserve een losser beleid. Wanneer inflatie een bedreiging voor de economie vormt, verhoogt dit de rentetarieven.

In deze beslissingen is voorzitter Yellen de belangrijkste stem. Een deel van haar taak is het vinden van consensus binnen de verschillende deelnemers die een mix zijn van presidentiële aangestelden en regionale Fed-gouverneurs. Een deel van de uitdaging is om financiële stabiliteit en prijsstabiliteit in balans te brengen met de wens om de economie te stimuleren via lagere rentetarieven.

Marktperceptie

De algemene perceptie is dat voorzitter Yellen de rentetarieven controleert. In sommige opzichten is dit waar en op andere manieren is het onwaar. Het is waar in die zin dat zij de beslissende stem en de luidste stem in de raad van bestuur is. De realiteit is echter dat haar beslissingen gebaseerd zijn op haar percepties voor de economie.

Bovendien moet ze overeenstemming vinden tussen de verschillende standpunten van de stemmende en niet-stemhebbende Fed-gouverneurs. Haar succes is te zien in de Fed-notulen, die laten zien dat een centrale bank consensus vindt en tegelijkertijd een levendig debat tussen leden mogelijk maakt. Natuurlijk zijn de belangrijkste onderwerpen in deze discussies de economie en de inflatie. De economie heeft zeker een grotere invloed op de rentetarieven dan de rente op de economie.

Dit kan worden bevestigd door het pad van de rentetarieven en het beleid van de Federal Reserve in het tweede jaar van de ambtstermijn van voorzitter Yellen. In feite citeerde ze in bijna elke toespraak dat de richting van het beleid van de Fed afhankelijk is van de gegevens. Veel van de maatregelen die zij als belangrijk noemde, waaronder looninflatie, werkloosheid en bezettingsgraad, hebben niveaus bereikt die renteverhogingen zouden stimuleren. Als gevolg van de zwakker dan verwachte groei door slecht weer, zwakke overzeese economieën en toenemende risico's van financiële instabiliteit in Griekenland en China, hield ze zich echter terughoudend met het verhogen van de tarieven zoals aangegeven in haar toespraken.

Yellen's Challenge

De grote uitdaging voor voorzitter Yellen is het monetair beleid te normaliseren zonder het herstel te verstikken. Veel sceptici denken niet dat de Fed in staat is om deze taak te beheren. De markten hebben de stijgingen van de kortetermijnrente echter vrij goed verteerd, met weinig zwakte op de aandelenmarkten, financiële activiteiten of de woningmarkt.

Van oktober 2014 tot juli 2015 steeg het rendement op de eenjaarsnota van 0,1 naar 0, 32%. Dit is het begin van de normalisatie van het monetaire beleid. De wens om te normaliseren is minder over inflatie en meer over het ontstaan ​​van activumbellen als gevolg van langere perioden van nulrentebeleid.