De Volcker-regel heeft weinig impact op de meeste individuele beleggers. Integendeel, het heeft invloed op grote banken en andere financiële instellingen door hen te beletten deel te nemen aan bepaalde eigen tradingactiviteiten die door federale regulatoren als riskant worden beschouwd. De Volcker-regel is aangenomen als onderdeel van de Dodd-Frank Act in de nasleep van de financiële crisis van 2008. Het probeert de hoeveelheid risico te beperken die grote financiële instellingen nemen om een ​​nieuwe financiële meltdown te voorkomen. De Volcker Rule beoogt de divisies van de kredietverstrekking aan consumenten uit de investeringsdivisies te scheiden om de transparantie te vergroten en het risico voor het totale banksysteem te verminderen.

Instellingen beïnvloed door de regel

De Volcker Rule heeft invloed op banken met toegang tot het kortingsvenster van de Federal Reserve en andere vormen van overheidssteun. De disconteringsvoet van de Federal Reserve is beschikbaar voor commerciële banken en andere bewaarders. Het biedt een kortingstarief voor deze instellingen om geld te lenen en eventuele liquiditeitsproblemen of kapitaalreserveringsvereisten te verlichten. Financiële instellingen kregen een lange periode om aan de Volcker-regel te voldoen. Een meerderheid van de regel trad in 2015 in werking. Banken moeten nalevingsprogramma's hebben om ervoor te zorgen dat de bepalingen van de Volcker-regel worden nageleefd.

Activiteiten verboden door de regel

De Volcker-regel verbiedt over het algemeen financiële instellingen om zich in te laten met handel voor eigen rekening op korte termijn van effecten, derivaten, futures, opties en grondstoffen voor hun eigen rekeningen. Klanten van de banken kunnen zich nog steeds met deze activiteiten bezighouden. Banken kunnen echter niet de hoofdsom zijn van hun eigen handelsrekeningen. Handelsaccounts worden door de Rule gedefinieerd als accounts waarvoor het hoofddoel de verkoop op korte termijn is of winsten uit kortetermijnprijsbewegingen. De reikwijdte van deze regel is onduidelijk voor langetermijninvesteringen.

De regel verbiedt deze instellingen verder om bepaalde relaties met hedgefondsen, private-equityfondsen en andere beleggingsvehikels, de zogenaamde covered funds, te bezitten, te sponsoren of te onderhouden. Ze kunnen dit soort fondsen niet sponsoren. Banken kunnen geen algemene partners, managementleden of trustees van gedekte fondsen zijn. Banken kunnen vergelijkbare namen niet delen met gedekte fondsen.

Uitzonderingen op de regel

Er zijn uitzonderingen op de bepalingen van de Volcker Rule met betrekking tot handelsactiviteiten en sponsoring van gedekte fondsen. Banken zijn vrijgesteld van de regel voor het verhandelen van overheidseffecten, in verband met marketmaking of underwriting, voor zover deze activiteiten de vraag op de korte termijn van klanten, handel voor rekening van klanten en handel door een verzekeringsmaatschappij ten behoeve van de verzekeringsbedrijf.Financiële instellingen kunnen zich verder bezighouden met risicomitigerende afdekkingsactiviteiten.

Banken hadden goede hoop dat hedging voor risico activiteiten mogelijk zou maken die bekend staan ​​als portefeuilleafdekking, maar federale toezichthouders hebben de taal van de regel herzien na de enorme verliezen geleden door J. P. Morgan in het fiasco The London Whale. Marktmakingactiviteiten ten behoeve van klanten zijn nog steeds toegestaan. Marktmakingactiviteiten omvatten het kopen, houden en verkopen van effecten en andere financiële instrumenten in afwachting van de behoeften van de klant. Deze activiteiten dienen om de liquiditeit van de markten te vergroten.

Banken mogen in beperkte omstandigheden hedgefondsen of private-equityfondsen sponsoren. Zij kunnen de fondsen sponsoren als ze trust-, fiduciaire of beleggingsadviesdiensten aanbieden en het fonds wordt gevormd in verband met deze activiteiten. De banken kunnen alleen een de minimis- of zaadsoortinvestering in het fonds hebben. Als de bank het fonds vormt, moet het niet-gelieerde beleggers zoeken om hun investering te verwateren. Na een jaar mag het bankbezit niet meer dan 3% van het fonds bedragen. Verder moeten de fondsen voldoen aan de transactielimieten van afdeling 23A en B. Deze beperkingen verhinderen dat de bank een lening verstrekt aan het fonds of activa koopt uit het fonds. Dit legt grote beperkingen op hoe banken kunnen omgaan met elk fonds dat ze vormen. Veel banken vinden de voorwaarden van de Volcker-regel belastend en duur in termen van verhoogde naleving.