Als u een stijl met een klassieke waarde wilt emuleren, is Warren Buffett een geweldig voorbeeld. Vroeg in zijn carrière zei Buffett: "Ik ben 85% Benjamin Graham."

Graham wordt beschouwd als de peetvader van value investing en introduceerde het idee van intrinsieke waarde - de onderliggende reële waarde van een aandeel op basis van zijn toekomstige winstvermogen . Maar er zijn een paar dingen die de moeite waard zijn om Buffett's interpretatie van waardebelegging te vermelden die u misschien zal verbazen.

Ten eerste, zoals veel succesvolle formules, ziet Buffett er eenvoudig uit. Maar eenvoudig betekent niet eenvoudig. Om hem bij zijn beslissingen te helpen, gebruikt Buffett 12 beleggingsprincipes, of belangrijke overwegingen, die zijn onderverdeeld in bedrijfsdomeinen, management, financiële maatregelen en waarde (zie gedetailleerde uitleg hieronder). De principes van Buffett klinken cliché en gemakkelijk te begrijpen, maar ze kunnen heel moeilijk uit te voeren zijn. Een van de principes vraagt ​​bijvoorbeeld of het management openhartig is tegenover aandeelhouders. Dit is niet gemakkelijk te beantwoorden. Omgekeerd zijn er interessante voorbeelden van het omgekeerde: concepten die complex lijken maar gemakkelijk uitvoerbaar zijn, zoals economische toegevoegde waarde (EVA). De volledige berekening van EVA is niet gemakkelijk te begrijpen en de uitleg van EVA is meestal complex. Maar als je eenmaal begrijpt dat EVA een waslijst van aanpassingen is, is het redelijk eenvoudig om EVA voor elk bedrijf te berekenen.

Ten tweede kan de Buffett-'manier 'worden beschouwd als een traditionele kernstijl van beleggen die openstaat voor aanpassing. Een van de fascinerende aspecten van Buffettology is de flexibiliteit naast het fenomenale succes. Als het een religie was, zou het niet dogmatisch zijn, maar in plaats daarvan zelfreflecterend en aangepast aan de tijd. Dit is iets goeds. Daghandelaren kunnen een rigide discipline en naleving van een formule vereisen (bijvoorbeeld als een middel om emoties onder controle te houden), maar er kan gesteld worden dat succesvolle investeerders bereid zouden moeten zijn om hun mentale modellen aan te passen aan de huidige omstandigheden.

Zakelijk

Buffett beperkt zich onvermijdelijk tot zijn "competentiecirkel" - bedrijven die hij kan begrijpen en analyseren. Buffett beschouwt dit diepgaande begrip van het operationele bedrijf als een voorwaarde voor een uitvoerbare voorspelling van toekomstige bedrijfsprestaties. Immers, als u het bedrijf niet begrijpt, hoe kunt u dan de prestaties projecteren? De zakelijke principes van Buffett ondersteunen elk het doel van het produceren van een robuuste projectie. Ten eerste, analyseer het bedrijf, niet de markt of de economie of het beleggerssentiment. Zoek vervolgens naar een consistente bedieningsgeschiedenis. Gebruik ten slotte die gegevens om na te gaan of het bedrijf gunstige langetermijnvooruitzichten heeft.

Beheer

De drie managementprincipes van Buffett helpen de kwaliteit van het management te evalueren. Dit is misschien wel de moeilijkste analytische taak voor een belegger. Buffett vraagt: "Is management rationeel?" Is management in het bijzonder wijs als het gaat om het herinvesteren (behouden) van winst of het teruggeven van winst aan aandeelhouders als dividend?Dit is een diepzinnige vraag, omdat de meeste onderzoeken suggereren dat historisch gezien, als een groep en gemiddeld, het management de neiging heeft hebberig te zijn en winst te behouden, omdat het van nature geneigd is rijken te bouwen en schaal te zoeken in plaats van cashflow te gebruiken op een manier die zou maximale aandeelhouderswaarde.

Een ander principe onderzoekt de eerlijkheid van het management met aandeelhouders. Dat wil zeggen, geeft het toe dat er fouten zijn gemaakt? Tenslotte weerstaat het management de institutionele imperatief? Dit principe zoekt managementteams die zich verzetten tegen een "lust voor activiteit" en de lemming-achtige duplicatie van strategieën en tactieken van concurrenten. Het is vooral de moeite waard om te proeven, omdat je een dunne lijn moet trekken tussen veel parameters, bijvoorbeeld tussen het blind dupliceren van de strategie van een concurrent en het buiten de markt positioneren van een bedrijf.

Financiële maatregelen

Buffett richt zich op rendement op eigen vermogen (ROE) in plaats van op winst per aandeel. De meeste financiële studenten begrijpen dat ROE kan worden verstoord door leverage (een debt-to-equity ratio) en is daarom theoretisch in mindere mate inferieur aan de statistiek van de return-on-capital. Hier is het rendement op kapitaal meer het rendement op vermogen (ROA) of het rendement op geïnvesteerd vermogen (ROCE), waarbij de teller gelijk is aan de inkomsten die voor alle kapitaalverschaffers zijn geproduceerd en de noemer schuld en eigen vermogen bevat die aan het bedrijf zijn bijgedragen. Buffett begrijpt dit natuurlijk, maar onderzoekt in plaats daarvan de leverage afzonderlijk, en geeft de voorkeur aan bedrijven met een lage leverage. Hij zoekt ook naar hoge winstmarges.

Zijn laatste twee financiële principes delen een theoretische basis met EVA. Ten eerste kijkt Buffett naar wat hij 'de inkomsten van de eigenaar' noemt, wat in wezen de cashflow is die beschikbaar is voor de aandeelhouders, of technisch gezien, de vrije kasstroom naar het eigen vermogen (FCFE). Buffett definieert het als nettoresultaat plus afschrijvingen en amortisatie (bijvoorbeeld het toevoegen van niet-contante kosten) minus investeringsuitgaven (CAPX) minus extra werkkapitaalbehoeften (W / C). Samenvattend, netto inkomen + D & A - CAPX - (verandering in W / C). Puristen zullen de specifieke aanpassingen beargumenteren, maar deze vergelijking ligt dicht genoeg bij EVA voordat u een eigenvermogensvergoeding voor aandeelhouders aftrekt. Uiteindelijk kijkt Buffett, met de inkomsten van de eigenaren, naar het vermogen van een bedrijf om geld te genereren voor aandeelhouders, die de resterende eigenaars zijn.

Buffett heeft ook een 'premisse van één dollar', die gebaseerd is op de vraag: wat is de marktwaarde van een dollar die wordt toegewezen aan elke dollar aan ingehouden winsten? Deze maatstaf heeft een sterke gelijkenis met de marktwaarde (MVA), de verhouding tussen marktwaarde en geïnvesteerd vermogen.

Waarde

Buffett probeert hier de intrinsieke waarde van een bedrijf te schatten. Een collega vat dit welbekende proces samen als 'obligatie-wiskunde'. Buffett projecteert de inkomsten van de toekomstige eigenaar en verlaagt ze vervolgens terug naar het heden. Houd er rekening mee dat als u Buffett's andere uitgangspunten hebt toegepast, de projectie van toekomstige inkomsten per definitie eenvoudiger is, omdat consistente historische inkomsten gemakkelijker te voorspellen zijn.

Buffett bedacht ook de term 'gracht', die vervolgens is opgedoken in de succesvolle gewoonte van Morningstar om bedrijven te begunstigen met een 'brede economische slotgracht'."De gracht is het" iets dat een bedrijf een duidelijk voordeel geeft ten opzichte van anderen en beschermt het tegen invallen van de concurrentie. "In een beetje theoretische ketterij die misschien alleen beschikbaar is voor Buffett zelf, boekt hij geprojecteerde inkomsten tegen de risicovrije rente, beweren dat de "veiligheidsmarge" bij het zorgvuldig toepassen van zijn andere principes veronderstelt dat de risico's minimaliseren, zo niet de virtuele eliminatie.

The Bottom Line

In essentie vormen de principes van Buffett een fundament in waardeaandelen, die mogelijk openstaan ​​voor aanpassing en herinterpretatie in de toekomst. Het is een open vraag in hoeverre deze principes aanpassingen behoeven in het licht van een toekomst waarin consistente bedrijfsgeschiedenissen moeilijker te vinden zijn, immateriële activa een grotere rol spelen in franchisewaarde en de vervaging van bedrijfstakken grenzen maakt diepe bedrijfsanalyse een grotere uitdaging.