a:

Het herkennen en rapporteren van inkomsten zijn kritische en complexe problemen voor accountants. Er zijn veel grijze gebieden in zowel herkenning als rapportage, maar uiteindelijk vallen alle verdiende inkomsten uit verkooptransacties in bruto- of netcategorieën. Wanneer de bruto-omzet wordt geregistreerd, worden alle inkomsten uit een verkoop geboekt op de winst- en verliesrekening. Netto-inkomsten worden meestal gerapporteerd wanneer er een commissie moet worden erkend en / of wanneer een leverancier een deel van de omzet ontvangt.

AD:

Bruto omzetrapportage scheidt verkoop en kosten van verkochte goederen. Netto-omzetrapportage geeft alleen een item 'netto-inkomsten' weer, berekend door de kosten van verkochte goederen af ​​te trekken van de bruto-inkomsten. Standaard bruto versus netto-omzetrapportagerichtlijnen onder algemeen aanvaarde boekhoudprincipes, of GAAP, werden geadresseerd door de Emerging Issues Task Force of EITF 99-19.

Primaire verplichting en rapportage van inkomsten

AD:

In de boekhouding is een debiteur een bedrijf of persoon die verantwoordelijk is voor het aanbieden van een verkoopbaar product of een te leveren service. Het benoemen van een primaire debiteur is cruciaal voor het rapporteren van de opbrengsten. Hierna volgen enkele voorbeelden:

Bedrijf A maakt sleutels. Het controleert de productiekosten, veronderstelt de voorraad en het kredietrisico in zijn activiteiten, is in staat om zijn leveranciers te kiezen en prijzen vast te stellen. Gezien deze variabelen is bedrijf A duidelijk de primaire debiteur en meldt alle inkomsten uit de verkoop van haar moersleutels als bruto.

AD:

Bedrijf B is een internetwinkel die goederen van verschillende leveranciers presenteert aan potentiële klanten, en de website van Company B heeft een disclaimer dat deze niet verantwoordelijk is voor de verzending of kwaliteit van de producten die door klanten worden ontvangen. In dit geval is bedrijf B niet de primaire debiteur en worden eventuele inkomsten waarschijnlijk netto gerapporteerd.