a:

Het is moeilijk om een ​​kwalitatief concept als nut te meten, maar economen proberen het op twee verschillende manieren te kwantificeren: kardinaal nut en ordinair nut. Beide waarden zijn onvolmaakt, maar ze vormen een belangrijke basis voor het bestuderen van de keuze van de consument.

In de economie betekent utility gewoon de tevredenheid die een consument ervaart van een product of dienst. Nut is een belangrijke factor in besluitvorming en productkeuze, maar het is een probleem voor economen die proberen het in micro-economische modellen op te nemen. De bruikbaarheid verschilt per consument voor hetzelfde product en kan worden beïnvloed door andere factoren, zoals de prijs en de beschikbaarheid van alternatieven.

Kardinaal hulpprogramma is de toewijzing van een numerieke waarde aan het hulpprogramma. Modellen met kardinaal nut gebruiken de theoretische gebruikseenheid, de utiliteit, op dezelfde manier als elke andere meetbare hoeveelheid wordt gebruikt. Met andere woorden, een mand met bananen kan een consument een nut van 10 geven, terwijl een mand met mango's een nut van 20 kan geven. Het nadeel van kardinaal nut is dat er geen vaste schaal is om van te werken. Het idee van 10 utils is op zich nietszeggend, en de factoren die het aantal beïnvloeden, kunnen sterk verschillen van de ene consument tot de andere. Als een andere consument bananen een gebruikswaarde van 15 geeft, betekent dit niet noodzakelijk dat hij 50% van bananen houdt dan de eerste consument. De implicatie is dat er geen manier is om nut tussen consumenten te vergelijken.

Een belangrijk concept met betrekking tot kardinaal nut de wet van afnemend marginaal nut, waarin staat dat op een gegeven moment elke extra eenheid van een goed steeds minder nut zal verschaffen. Terwijl een consument zijn eerste mand met bananen een waarde van 10 gebruikswaarden zou kunnen toekennen, zou het extra nut van elke nieuwe mand na verschillende manden aanzienlijk kunnen afnemen. De waarden die aan elk extra mandje zijn toegewezen, kunnen worden gebruikt om het punt te vinden waarop het hulpprogramma wordt gemaximaliseerd of om de vraagcurve van een klant te schatten.

Een alternatieve manier om nut te meten, is het concept van het ordinale hulpprogramma, dat ranglijsten gebruikt in plaats van waarden. Het voordeel is dat de subjectieve verschillen tussen producten en tussen consumenten worden geëlimineerd en het enige dat overblijft zijn de gerangschikte voorkeuren. De ene consument houdt meer van mango's dan van de banaan, en een andere kan bananen prefereren boven mango's. Dit zijn vergelijkbare, als subjectieve, voorkeuren.

Utiliteit wordt gebruikt bij de ontwikkeling van onverschilligheidscurven, die de combinatie van twee producten vertegenwoordigen die een bepaalde consument gelijk en onafhankelijk van prijs waardeert. Een consument kan bijvoorbeeld even gelukkig zijn met drie bananen en één mango of één banaan en twee mango's.Dit zijn dus twee punten op de indifferentiecurve van de consument.