a:

Moreel gevaar is een situatie waarin een partij bij een overeenkomst risicovol gedrag vertoont of nalaat om te goeder trouw te handelen omdat zij weet dat de andere partij de consequenties van dat gedrag draagt. Een bestuurder met een autoverzekering die volledige dekking, ongevalsvergeving en geen eigen risico biedt, kan tijdens het rijden minder voorzichtig zijn dan iemand zonder verzekering of een minder genereus beleid, omdat de eerste bestuurder weet dat de verzekeringsmaatschappij, niet hij, betaalt 100% van de kosten als hij een ongeluk heeft. In het bedrijfsleven omvatten veelvoorkomende voorbeelden van moral hazard overheidsbailouts en compensatie voor verkopers.

AD:

Aan het eind van de jaren 2000, tijdens de zware wereldwijde recessie, lieten vele jarenlange riskante investeringen, boekhoudkundige blunders en inefficiënte operaties vele gigantische Amerikaanse bedrijven achter zich, die allemaal duizenden werknemers in dienst hadden en miljarden aan dollars aan de economie van het land, op de rand van de ineenstorting. Bear Stearns, American International Group (AIG), General Motors en Chrysler stonden bovenaan deze lijst van worstelende bedrijven. Terwijl veel leidinggevenden de economische malaise de schuld gaven voor de ellende van hun bedrijf, was de waarheid dat de recessie alleen maar het riskante gedrag aan het licht bracht waarin ze zich al eerder bezighielden, vergelijkbaar met hoe een terugwijkende golf diegenen blootstelt die naakt hebben gezwommen. Uiteindelijk beschouwde de Amerikaanse overheid deze bedrijven te groot om te falen en kwam ze te hulp in de vorm van een reddingspakket dat belastingbetalers honderden miljarden dollars kostte; zijn redenering was dat het toestaan ​​van bedrijven die zo belangrijk zijn voor de economie van het land, de VS in een depressie zou duwen van waaruit het misschien niet zou herstellen.

AD:

De reddingsoperaties van AIG, General Motors en anderen op kosten van de belastingbetaler vormden een enorm moreel risico, omdat het een boodschap aan leidinggevenden bij grote bedrijven stuurde dat elke uittreding van buitensporig risico om de winst te vergroten zou zijn. worden gedragen door iemand anders dan zijzelf. De Dodd-Frank Act van 2010 probeerde een deel van het morele risico dat inherent is aan bedrijven met te veel failliet te verzachten door hen te dwingen vooraf concrete plannen op te stellen over hoe verder te gaan als ze in financiële problemen komen en te bepalen dat, gaan Vooruit, bedrijven zouden niet worden gered door de belastingbetaler.

AD:

Correctie van verkopers vertegenwoordigt een ander gebied dat vaak vol moral hazard is. Wanneer een ondernemer een verkoopmedewerker een vast salaris betaalt dat niet is gebaseerd op prestatie- of verkoopcijfers, heeft de verkoper een stimulans om minder inspanningen te leveren, langere pauzes te nemen en over het algemeen minder motivatie om een ​​verkoopsuperstar te zijn dan wanneer zijn vergoeding aan zijn prestatie.In dit scenario handelt de verkoper te kwader trouw, omdat hij niet het werk doet waarvoor hij zo goed als hij was ingehuurd. Hij kent echter de gevolgen van deze beslissing, lagere inkomsten, wordt gedragen door zijn baas, de ondernemer, en zijn eigen vergoeding blijft hetzelfde. Om deze reden geven de meeste bedrijven er de voorkeur aan om slechts een klein basissalaris te betalen aan verkopers, waarbij het grootste deel van hun compensatie afkomstig is van commissies en bonussen die verband houden met verkoopprestaties. Deze compensatiestijl biedt verkopers prikkels om hard te werken omdat ze de last dragen van slapte in de vorm van een lager salaris.