a:

In financiële en management accounting wordt inherent risico gedefinieerd als de mogelijkheid van onjuiste of misleidende informatie in accounting statements die het gevolg zijn van iets anders dan het niet functioneren van de controls. Voorbeelden van inherent risico komen het meest voor als accountants een grotere dan normale hoeveelheid oordeel en benadering moeten gebruiken, of als het om complexe financiële instrumenten gaat.

Typen auditrisico

Om inherent risico intuïtief te begrijpen, helpt het om het in de context van auditrisicoanalyse te plaatsen. Auditrisico is het foutenrisico bij het uitvoeren van een audit, en het is traditioneel onderverdeeld in drie componenten.

Inherent risico is een van de belangrijkste soorten auditrisico. Beschouwd als de meest nadelige van de belangrijkste componenten van het auditrisico, kan intrinsiek risico niet gemakkelijk worden vermeden door een verhoogde audittraining of het creëren van controles in het auditproces.

Het tweede type is controlerisico. Het beheersingsrisico wordt gerealiseerd wanneer een financiële afwijking het gevolg is van een gebrek aan goede boekhoudkundige controles in de onderneming. Dit komt het meest naar voren in de vorm van fraude of luie boekhoudpraktijken.

Het is ook mogelijk dat accountants eenvoudigweg een fout detecteren die anders gemakkelijk te melden was in de financiële rekeningen. Dit staat bekend als detectierisico. Normaal gesproken wordt het detectierisico gecompenseerd door het aantal bemonsterde transacties tijdens het testen te verhogen.

Algemene voorbeelden van inherent risico

Inherent risico is gebruikelijk in de financiële sector. Redenen zijn onder meer complexiteit en dynamiek bij het reguleren van financiële instellingen, grote netwerken van gerelateerde bedrijven en de ontwikkeling van afgeleide producten en andere ingewikkelde instrumenten.

Financiële instellingen hebben vaak langdurige en gecompliceerde relaties met meerdere partijen. Een holding kan betrokken zijn bij meerdere verschillende entiteiten tegelijk, waarbij elke controlevoertuig voor speciale doeleinden en andere buiten de balans vallende entiteiten worden gecontroleerd. Elk niveau van de organisatiestructuur kan een groot aantal relaties tussen beleggers en klanten hebben. Verbonden partijen zijn notoir minder transparant dan afzonderlijke entiteiten.

Zakelijke relaties omvatten die met auditors; zowel initiële als herhaalde afspraken met auditors creëren een inherent risico. Initiële auditors kunnen overweldigd raken door complexiteit of nieuwe onderwerpen. Herhaalde afspraken kunnen overmoed of laksheid veroorzaken als gevolg van persoonlijke relaties.

Niet-routinematige rekeningen of transacties kunnen een inherent risico vormen. Bijvoorbeeld, het administreren van brandschade of het verwerven van een ander bedrijf is ongewoon genoeg dat accountants het risico lopen om zich te veel of te weinig op het unieke evenement te concentreren.

Het inherente risico komt met name voor bij accounts die veel schattingen van het management vereisen.Schattingen van de reële waarde zijn moeilijk te maken en de aard van het proces van de reële waarde moet in de financiële verantwoording worden vermeld. Auditors moeten misschien de besluitvormers van het bedrijf onderzoeken en interviewen over schattingsmethoden om fouten te verminderen. Dit soort risico wordt vergroot wanneer het voor de eerste keer of met zeldzaamheid gebeurt.