a:

De economische groei wordt gemeten door een toename van het bruto binnenlands product of BBP, dat wordt gedefinieerd als de gecombineerde waarde van alle goederen en diensten die in een jaar in een land worden geproduceerd. Veel krachten dragen bij aan economische groei; helaas is niemand 100% duidelijk over wat deze krachten zijn of hoe ze in beweging moeten worden gezet. Als deze informatie bekend zou zijn, zou de economie, gestimuleerd door deze krachten, met een constante snelheid kunnen groeien, onbezwaard door recessies en stagnatie.

Politici en economen houden voor altijd discussies over de verschillende ideeën die worden uitgedokterd met de belofte economische panacee te zijn. Als er eenmaal een idee op tafel ligt, ontstaat eindeloos gekibbel over zijn verdiensten en valkuilen. Maatregelen om economische groei te bewerkstelligen, zijn infrastructuuruitgaven, deregulering, belastingverlagingen en belastingvoordelen.

Infrastructuuruitgaven vinden plaats wanneer een lokale, deelstaat- of federale overheid geld uitgeeft om de fysieke structuren en faciliteiten te bouwen of te herstellen die nodig zijn om de handel en de samenleving als geheel te laten gedijen. Infrastructuur omvat wegen, bruggen, havens en rioolstelsels. Economen die de voorkeur geven aan infrastructuuruitgaven als een economische katalysator, beweren dat een uitstekende infrastructuur de productiviteit verhoogt door bedrijven in staat te stellen zo efficiënt mogelijk te werken. Wanneer wegen en bruggen bijvoorbeeld overvloedig en in goede staat verkeren, hoeven vrachtwagens minder vaak in het verkeer te zitten en hoeven ze geen omwegen te maken om waterwegen te doorkruisen.

Bovendien zorgen uitgaven voor infrastructuur voor banen, omdat werknemers moeten worden ingehuurd om infrastructuurprojecten met groen licht te voltooien. Het is ook in staat nieuwe economische groei te doen ontstaan. Denk bijvoorbeeld aan de aanleg van een nieuwe snelweg, gevolgd door benzinestations en winkels die zich openen voor automobilisten.

Deregulering is het versoepelen van regels en voorschriften die worden opgelegd aan een bedrijfstak of bedrijf. Het werd een middelpunt van de economie in de Verenigde Staten onder de regering Reagan in de jaren tachtig, toen de federale overheid verschillende industrieën, met name financiële instellingen, dereguleerde. Veel economen bekritiseren Reagans deregulering met de robuuste economische groei die de Amerikaanse staat gedurende het grootste deel van de jaren tachtig en negentig kenmerkte. Voorstanders van deregulering beweren dat strenge regels bedrijven belemmeren en voorkomen dat ze groeien en optimaal functioneren. Dit vertraagt ​​op zijn beurt de productie en de aanwerving, wat de bbp-groei remt. Economen die de voorkeur geven aan regelgeving, wijten echter de weg aan deregulering en een gebrek aan toezicht door de overheid op de vele economische zeepbellen die zich in de jaren negentig en het begin van de jaren 2000 uitbreidden en vervolgens barsten.

Belastingverlagingen en belastingvoordelen zijn bedoeld om meer geld terug te brengen in de zakken van consumenten. Idealiter geven deze consumenten een deel van dat geld uit aan verschillende bedrijven, waardoor de inkomsten, kasstromen en winst van het bedrijf toenemen. Meer geld hebben betekent dat bedrijven over de middelen beschikken om kapitaal aan te schaffen, technologie te verbeteren, te groeien en uit te breiden. Al deze acties verhogen de productiviteit, waardoor de economie groeit. Belastingverlagingen en -kortingen, stellen voorstanders, laten consumenten toe om de economie zelf te stimuleren door het met meer geld te belasten.