Hoewel het concept van een ideale pensioenportefeuille enigszins relatief is, zouden veel financiële planners dit definiëren in termen van wat het kan doen. Een "ideaal" plan in deze zin is er een die zou voldoen aan de financiële behoeften van de gepensioneerde tot de dood.

Maar de manier waarop de feitelijke fondsen worden toegewezen om dit te bereiken, kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van een aantal factoren. De meeste ideale portefeuilles zullen op zijn minst enige mate van de volgende kenmerken hebben.

Groeicomponent

Pensioenplannen zijn ontworpen om te groeien over lange perioden, en groeiinstrumenten zoals aandelen en onroerend goed vormen typisch de kern van de meest succesvolle pensioenportefeuilles, tenminste als ze in de groeifase. Het is van vitaal belang dat ten minste een deel van uw pensioensparen sneller groeit dan de inflatie, omdat u hiermee uw koopkracht in de loop van de tijd kunt vergroten.

Gegevens van Ibbotson Associates laten duidelijk zien dat aandelen verreweg de beste rendementen van alle beleggingscategorieën hebben geboekt. Sinds 1926 hebben de aandelen gemiddeld een groei van ongeveer 10% per jaar, terwijl de obligaties slechts de helft van dat percentage hebben gegroeid en de kasstroom ongeveer 4% groei per jaar heeft gekend.

Om deze reden zullen zelfs pensioenportefeuilles die grotendeels zijn gericht op kapitaalbehoud en het genereren van inkomsten, vaak een klein percentage van het aandelenbezit in stand houden om een ​​afdekking tegen inflatie te bieden. (Zie voor meer informatie: Introduction to Growth Investing .)

Adequate Diversiteit

Dit kenmerk zal in de loop van de tijd enigszins anders zijn, aangezien de eigenaar of deelnemer van het plan de pensioengerechtigde leeftijd nadert.

Spaarders van in de twintig hoeven hun portefeuilles alleen te diversifiëren tussen verschillende soorten aandelen, zoals aandelen, fondsen, en misschien ook onroerend goed.

Bedrijven die in de 40 en 50 zijn, moeten waarschijnlijk een deel van hun posities verplaatsen naar conservatievere sectoren zoals bedrijfsobligaties, preferente aandelen en andere matige instrumenten die nog steeds een concurrerend rendement kunnen opleveren met minder risico dan zuivere aandelen.

Alternatieve beleggingen zoals edele metalen, derivaten, olie- en gasleases en andere niet-correlatieve activa kunnen ook de algehele volatiliteit van een portefeuille verminderen en helpen om betere rendementen te genereren in perioden waarin traditionele activaklassen stagneren.

Een ideale pensioenportefeuille zal ook niet te sterk afhankelijk zijn van aandelen van bedrijfsaandelen die worden gekocht binnen of buiten het 401 (k) -aandeel van de deelnemer of een ander aandelenkoopplan. Een aanzienlijke daling van de waarde van deze aandelen kan het pensioenplan van de werknemer drastisch wijzigen als deze een substantieel percentage van de totale pensioenspaarregelingen van de werknemer vertegenwoordigt.(Zie voor meer: ​​ Het belang van diversificatie .)

Adequate veiligheid

Beleggers die de pensioengerechtigde leeftijd naderen of bijna bereikt hebben, moeten zich meer richten op kapitaalbehoud en inkomen dan groei. Dit betekent dat instrumenten zoals depositocertificaten (CD's), schatkistpapier en vaste en geïndexeerde annuïteiten geschikt kunnen worden voor diegenen die een garantie van hoofdsom of inkomen nodig hebben.

De meeste ideale pensioenportefeuilles zullen echter niet exclusief in gewaarborgde instrumenten worden belegd totdat de belegger de jaren tachtig of negentig heeft bereikt. Een ideale pensioenportefeuille houdt rekening met het risico van de belegger, waarmee wordt gemeten hoe lang het duurt voordat een belegger herstelt van een groot verlies in de portefeuille. (Zie voor meer: ​​ Wat is uw risicotolerantie? )

Actief en passief beheer

Beleggers hebben tegenwoordig meer dan ooit keuzemogelijkheden als het gaat om wie hun geld kan beheren. Veel planners adviseren uitsluitend portefeuilles van indexfondsen die passief worden beheerd, terwijl anderen portefeuilles aanbieden met actief beheer die een superieur rendement kunnen behalen dan de bredere markten met minder volatiliteit.

Robo-adviseurs zijn ook ter plaatse gekomen die portefeuilles kunnen toewijzen en beheren volgens vooraf ingestelde algoritmen die worden geactiveerd door marktactiviteit. Deze geautomatiseerde adviseurs vragen doorgaans ook veel minder dan menselijke managers, hoewel hun onvermogen om substantieel van hun programma's af te wijken in sommige gevallen nadelig kan zijn en de handelspatronen die zij gebruiken over het algemeen minder geavanceerd zijn dan die gebruikt door hun menselijke concurrentie. (Zie voor meer informatie: Passief vs. actief beheer .)

De bottom line

De meeste mensen zouden conceptueel gesproken een "ideale" pensioenportefeuille definiëren die de gepensioneerde in staat stelt te leven in relatief comfort en zorgen voor eventuele kosten die onderweg ontstaan. Natuurlijk zullen 'echte' ideale pensioenportefeuilles altijd de juiste balans bevatten van groei, inkomsten en kapitaalbehoud.

Maar het belang van elk van deze kenmerken is altijd gebaseerd op de individuele belegger en zijn risicotolerantie, beleggingsdoelstellingen en tijdshorizon.

Over het algemeen zullen de meeste jonge pensioengerechtigden hun portefeuilles hetzij grotendeels, hetzij volledig op groei richten tot zij de middelbare leeftijd bereiken, op welk moment hun doelstellingen mogelijk beginnen te veranderen in de richting van het inkomen en het lagere risico. Maar verschillende beleggers hebben ook verschillende risicotoleranties en degenen die van plan zijn om te werken tot een latere leeftijd kunnen bereid zijn meer risico's te nemen met hun geld.

De ideale portefeuille voor een bepaalde belegger is daarom altijd uiteindelijk afhankelijk van die persoon en wat hij / zij wil doen om zijn of haar doelen te bereiken. (Zie voor meer informatie: Activa voor uw pensioenportefeuille .)