Eerder dit jaar zag China zijn eerste staatsbedrijf in gebreke blijven op zijn schuld. Hoewel ongekend, is de standaard niet verrassend. Velen hebben erkend dat de poging van China om zijn economie te stimuleren als reactie op de wereldwijde financiële crisis in 2008, is geëscaleerd naar een ernstig schuldenprobleem. Hoewel het merendeel van deze schulden van bedrijven is, zijn het staatsondernemingen die de grootste risico's voor het financiële systeem van China vormen.

Pogingen om schulden af ​​te bouwen en hervormingen door te voeren die een duurzamere groei bevorderen, kunnen een reeds tragere Chinese economie nog verergeren. Op basis van recente gebeurtenissen lijkt het erop dat de Chinese regering niet bereid is de groei van haar economie in gevaar te brengen en maatregelen heeft genomen om de economische activiteit te stimuleren, ondanks de groeiende bezorgdheid over haar schuld.

China's schuldprobleem

In een eerder dit jaar door McKinsey & Company uitgegeven rapport stellen de auteurs dat sinds 2007 de Chinese schuld is verviervoudigd. De totale Chinese schuld bedraagt ​​282 procent van het bbp, een schuldquote die nu groter is dan zowel de Amerikaanse als Duitse ratio's. Een van de belangrijkste punten van zorg is dat de helft van deze schuld op de een of andere manier gekoppeld is aan de Chinese onroerendgoedmarkt, wat volgens het rapport oververhit is.

Een andere belangrijke opmerking is dat het grootste deel van de schuld van China een bedrijf is dat begin februari 125% van het bbp bedroeg, een van de hoogste niveaus van bedrijfsschulden in de wereld. Toch betekent corporate niet noodzakelijk privé, want veel Chinese bedrijven zijn staatsbedrijven (SOE's), en juist deze SOE's zijn bijzonder lastig als het gaat om het schuldenprobleem in China. Eind 2012 bedroeg de schuld van de staatsbedrijven 6 keer hun winst, terwijl de schuld van particuliere bedrijven slechts 2,8 keer hoger lag dan hun inkomsten.

Staatsbedrijven en LGFV's

Aangezien lokale overheden in China in wezen geen rechtstreeks geld kunnen lenen, zijn zij sterk afhankelijk van staatsondernemingen in de vorm van financieringsinstrumenten voor lokale overheden (LGFV's) om projecten te lenen en aan te gaan. normaal zou worden uitgevoerd door regeringen zelf. Na de financiële crisis van 2008 werden banken door de centrale overheid aangemoedigd om leningen te verstrekken aan de LGFV's en andere staatsbedrijven als onderdeel van het stimuleringspakket na de crisis.

Omdat de verkoop van gronden de belangrijkste bron van inkomsten voor de lokale overheid is, gebruikten LGFV's bankkrediet om staatsgrond te kopen van lokale overheden die de opbrengsten van deze grondverkoop zouden nemen om grote infrastructuurprojecten en nieuwe woningbouwprojecten te financieren. Met de overtuiging dat LGFV's de steun hadden van de centrale overheid en het gekochte land dat als onderpand fungeerde, hadden banken geen probleem om krediet te verlenen aan deze LGFV's. Zolang de economie bleef voortbestaan ​​en de grondwaarden toenamen, was het idee van slechte schulden van weinig belang.Toch zou deze kredietcrisis na de crisis, die aangewend werd voor de ontwikkeling van vastgoedprojecten, de Chinese beleidsmakers al snel zorgen baren.

Een vertragende economie

Terwijl het ontketenen van krediet en de bouwhausse die werd aangewakkerd, hielpen de economie in een hoog tempo te laten groeien, is de groei zeker vertraagd. Van meer dan 14% in 2007 is de economische groei van China gedaald tot ongeveer 7% volgens officiële schattingen. Ondanks de tragere groei is de bouw echter niet gelukt. Dit is des te meer verrassend wanneer men bedenkt dat de gemiddelde landelijke huizenprijzen in december 4% waren gedaald in vergelijking met een jaar eerder, terwijl de totale investeringen in de sector 10,5% hoger waren dan in het jaar en de onverkochte vloeroppervlakte toenam met meer dan 26%.

Deze paradox van blijvende kracht bij vastgoedbeleggingsinvesteringen te midden van dalende vastgoedwaarden is ongetwijfeld te wijten aan de onderlinge verbindingen tussen de lokale overheden in China, de opbrengsten van het land en de LGFV's. De banken, die geloven dat LGFV-schulden zijn gedekt door de overheid, blijven de kredieten voor grondaankopen weggooien die de kas van lokale overheden sparen, waardoor infrastructuur en ontwikkelingsprojecten nu buitensporig zijn.

Ondanks het streven van de centrale overheid om deleverage en waarschuwingen af ​​te schaffen aan lokale ambtenaren om hun immorele activiteiten tegen te gaan, heeft de verwevenheid tussen vastgoedontwikkeling en grondopbrengsten lokale overheden verslaafd gehouden aan bankkrediet. Aangezien vastgoedwaarden in de loop der jaren door deze activiteiten zijn gesteund, kan elke poging tot schuldafbouw de dalende grondwaarden versnellen. Dit heeft het potentieel om in een schuldencrisis te veranderen, aangezien vrijwel alle lokale overheidsschuld in onderpand is gegeven door het land.

Met banken die zich bewust zijn van de potentiële schuldencrisis is hun kredietverlening recentelijk begonnen af ​​te nemen, met een uitgifte van slechts 707. 9 miljard Yuan in nieuwe leningen in april vergeleken met 1. 18 biljoen Yuan van een maand eerder. Deze trend van minder krediet van de Chinese banken kan ernstige liquiditeitsproblemen veroorzaken voor lokale overheden.

China's oplossing

Om te zorgen voor voldoende liquiditeit heeft de centrale overheid rekening gehouden met lokale overheden om voor de eerste keer obligaties uit te geven. Om deze obligaties aantrekkelijk te maken voor banken, heeft de centrale overheid het mogelijk gemaakt om deze obligaties te gebruiken als onderpand voor het verkrijgen van goedkope leningen van de Chinese centrale bank. Hoewel deze maatregelen lokale overheden meer ademruimte hebben gegeven, dienen ze alleen om het schuldenprobleem te verbergen in plaats van het te elimineren.

Een andere, zij het minder opvallende, manier waarop China zich voor haar schuldenprobleem heeft kunnen verbergen, was de aanzienlijke stijging van de Chinese aandelenmarkt in het afgelopen jaar. Veel van deze stijging werd aangewakkerd door propaganda van de overheid om aandelenaankopen en de versoepeling van de financieringsregels aan te moedigen, zodat beleggers meer toegang tot krediet krijgen om deze aankopen te financieren. De stijgende waarde van aandelen verlaagde de schuld / kapitaalverhoudingen van bedrijven aanzienlijk, waardoor hun financiële positie er beter uitzag dan het in werkelijkheid was.

Maar terwijl de aandelenmarkt de afgelopen weken fors is gekelderd en beleggers overstappen op deleverage, onthullen de bedrijfsbalansen de ware aard van de sombere financiële situatie waarin China zich bevindt. Geen wonder dat de Chinese overheid zulke sterke initiatieven heeft genomen om de markt te ondersteunen.

De bottom line

Ondanks de beweringen van de Chinese overheid dat het gaat om schuldenlast van lokale overheden, lijkt het erop dat de grootste zorg de sterke economische groei heeft behouden. Deze voorkeur voor sterke groei heeft geleid tot een aantal maatregelen die de schuld eerder lijken te verplaatsen in plaats van direct te elimineren. De recente beurscrash kan echter een waarschuwingssignaal zijn dat het schuldenprobleem een ​​tijd lang kan worden verborgen. Uiteindelijk zal het echter aan de oppervlakte komen en als het niet wordt aangepakt, kan dit leiden tot grotere financiële instabiliteit en een tragere economische groei.