Kiezers in het Verenigd Koninkrijk kunnen besluiten om op 23 juni 2016 de Europese Unie te verlaten en een verpletterende slag slaan naar het concept van Europese politieke eenheid. Het kenmerkende referendum is verdeeld tussen die in het "Remain" -kamp en het "Leave" -kamp, ​​waarbij een groot deel van de vroege polling een verdeeld Groot-Brittannië toont. Op het spel staan ​​veel van de economische en politieke relaties tussen het Verenigd Koninkrijk en de rest van Europa, maar er zijn ook zorgen dat een "Brexit" (Britse Exit) een langlopende regionale politiek binnen het Verenigd Koninkrijk kan herintroduceren.

Met andere woorden, sommige van de andere lidstaten binnen het Verenigd Koninkrijk (Schotland, Wales en Noord-Ierland) zouden kunnen beslissen om de Brexit te gebruiken als een startpunt voor hun eigen onafhankelijkheid. Een onafhankelijk Schotland of Wales, bijvoorbeeld, zou kunnen besluiten om weer lid te worden van de EU en de banden met Engeland onderweg te verkleinen. De Britse premier David Cameron, een tegenstander van de Brexit, maakt zich openlijk zorgen dat een verlofstem de eenheid van het Verenigd Koninkrijk zou kunnen bedreigen.

Economie van de Brexit

Een veelgehoord argument in het Verenigd Koninkrijk is dat het EU-lidmaatschap een netto-aantasting van de Britse economie is geweest, omdat belastingbetalers in Groot-Brittannië meer geld naar Brussel sturen, waar de EU is hoofdkantoor, dan de waarde van de door de EU geleverde diensten. Het Verlofkamp gelooft dat Groot-Brittannië meer welvarend en vrij kan zijn als het ontsnapt aan de regelgevende en bureaucratische druk van Brussel. Immers, lidstaten van de EU handelen onderling zonder tarieven of andere barrières en vrijwel alle economen zijn het erover eens dat vrije handel de economische groei bevordert.

Handelsovereenkomsten hoeven echter niet bilateraal te zijn om een ​​partij te laten genieten van de vrije handel. De geschiedenis heeft aangetoond dat landen die vrijhandelsovereenkomsten sluiten, profiteren, zelfs als hun handelspartners hoge tarieven of andere beperkingen opleggen. Hong Kong, een oude Britse satelliet, is een uitstekend voorbeeld. Het Verenigd Koninkrijk kan nog steeds een internationale handelsmacht buiten de EU blijven door simpelweg zijn eigen vrijhandelsneigingen te behouden en te versterken.

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft consequent waarschuwingen uitgegeven dat een verlofstem de financiële stabiliteit van de Europese markten kan bedreigen en kan leiden tot verhoogde onzekerheid voor investeerders en bedrijven. Dit kan echter worden gezien als propaganda van de rest van de Europese Unie of van economen die al lang de haalbaarheid van het EU-kader hebben aangeprezen.

Zelfs als het EU-lidmaatschap benadeeld is voor Londen, betekent dit niet noodzakelijk dat vertrek goed is voor de rest van het Verenigd Koninkrijk. De afzonderlijke economieën van Schotland, Wales en Noord-Ierland lijken baat te hebben gehad bij vooraf toegewezen Europese fondsen en toegang tot Europese markten zonder inmenging van Whitehall.

Schotland, Wales Vertrouw op Engelse handel en EU-steun

Dezelfde economische zorgen tegen de Brexit kunnen ook tegen een hereniging van de Schotse onafhankelijkheid werken. Engeland is verreweg de grootste handelspartner van Schotland en Schotland gebruikt het Britse pond als valuta. Bovendien lijkt het publieke sentiment voor onafhankelijkheid in Schotland te zijn afgenomen sinds de prijs van olie kort na het eerste referendum instortte.

Gebrek aan olie-inkomsten beschadigde de perceptie dat Schotland economisch als onafhankelijk land zou kunnen overleven. Wat het Schotse sentiment over het lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk ook is, de Schotse leiders moeten de mogelijke economische weerslag van onafhankelijkheid zorgvuldig evalueren.

Hetzelfde geldt duidelijk voor Wales, dat ook sterk afhankelijk is van financiële steun van het Verenigd Koninkrijk en de EU. Wales is een economisch arme regio en ontvangt meestal de hoogste niveaus van EU-steun, waaronder een groot deel van de landbouwbedrijven in Wales van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB). De meeste Britse functionarissen beschouwen een Welsh-onafhankelijkheidsbeweging echter niet als een ernstige bedreiging, omdat de westerse cultuur zich minder op tegenspraak voelt met Westminster en omdat Wales op zichzelf minder economisch levensvatbaar lijkt.

Nog een referendum voor de Schotse onafhankelijkheid?

In september 2014 hielden de Schotse kiezers een referendum over het al dan niet verblijven in het Verenigd Koninkrijk of het verklaren van onafhankelijkheid. In een stemming van 55% tot 45% besloten de Schotten te blijven. Een van de belangrijkste argumenten tegen de onafhankelijkheid van Schotland in 2014 was dat het het lidmaatschap van Schotland bij de EU in gevaar zou kunnen brengen.

Tijdens een Sky News-debat in 2016 wees David Cameron erop dat de Brexit een tweede duwtje in de rug zou kunnen betekenen voor de onafhankelijkheid van Schotland. Het is een beetje ironisch dat meer Schotten mogelijk een verblijf in de Europese Unie ondersteunen dan als onderdeel van het Verenigd Koninkrijk te blijven. Dit kan een erkenning zijn dat de Schotten de voorkeur geven aan een soevereiniteit naar Brussel in plaats van naar Londen.

De huidige dominante partij in Schotland, de Scottish National Party (SNP), beweert dat het Schotse parlement het recht heeft om nog een referendum te houden als het van mening is dat er "materiële veranderingen in de omstandigheden" zijn geweest tussen Schotland en Engeland. Brexit zou zo'n evenement kunnen zijn. Voormalig SNP-leider Alex Salmond dreef de mogelijkheid van een tweede referendum binnen twee jaar na een Brexit.

Het is echter niet zo eenvoudig. De eerste Scottish Independence Referendum Bill bereikte pas een stem na een overeenkomst tussen de Britse regering en het Schotse parlement. Het is niet duidelijk of de Britse regering een andere dergelijke overeenkomst zou kunnen produceren. Zo niet, dan kan elke Schotse beweging voor een tweede onafhankelijkheidsstemming met uitdagingen worden geconfronteerd. De geldende wetgeving voor het Schotse parlement zegt dat het geen wetten mag aannemen met betrekking tot binnenlands gezag of buitenlands beleid zonder toestemming van het Britse parlement.

Kan onafhankelijk Schotland of Wales toetreden tot de EU?

Als het VK de EU verlaat en Schotland of Wales onafhankelijk verklaart van het Verenigd Koninkrijk, is het niet duidelijk of een onafhankelijk Schotland of Wales in de EU zou kunnen blijven.Veel EU-lidstaten zijn in het algemeen gekant tegen de toelating van nieuwe landen. Zelfs als ze lid zouden kunnen worden van de EU, is het zeer onwaarschijnlijk dat Schotland of Wales het pond als munteenheid zouden kunnen behouden. Als een van beide nieuw soevereine landen gedwongen werd om van het pond op de euro over te stappen, is het onzeker welke economische gevolgen dit zou kunnen hebben.

Kans op Schotland of Wales

Ondanks de soms verhitte retoriek, vertegenwoordigt de Brexit mogelijk niet de catastrofale economische gebeurtenis zoals geportretteerd door degenen in het Remain-kamp. Simulaties van de Britse Schatkist suggereren recessie en hogere inflatie, maar alleen als er geen beleidswijzigingen zijn na het verlaten van de EU. Het lijkt waarschijnlijker dat U. K.-ambtenaren een groeistrategie en wijzigingen in de regelgeving zouden kunnen doorvoeren om eventuele verliezen aan EU-lidmaatschapsvoordelen te compenseren.

Economisch beleid en andere politieke concessies zouden ook mogelijk kunnen worden gebruikt om het Verenigd Koninkrijk te behouden. Als het Verenigd Koninkrijk echt de EU wil verlaten zonder Schotland en Wales (of zelfs Noord-Ierland) te verliezen, zou de regering veranderingen kunnen doorvoeren om hen te kalmeren.

Zelfs zonder ernstige structurele of economische hervormingen, zijn er ontluisterende bewijzen dat de Welsh serieus verlangen naar onafhankelijkheid in 2016. Schotland is meer een wild card, vooral als de SNP begint te roeren, maar het kan waarschijnlijk nog jaren duren voordat een ernstige inspanning kan worden verzameld.