a:

De Chicago Board Options Exchange (CBOE) berekent een real-time index om het verwachte niveau van prijsfluctuatie in de S & P 500 Index-optie in de komende 12 maanden te laten zien. Officieel wordt de CBOE-volatiliteitsindex genoemd en onder het tickersymbool VIX vermeld. Investeerders en analisten verwijzen er soms naar met de niet-officiële bijnaam: de angstindex.

Technisch gezien meet de CBOE-volatiliteitsindex niet dezelfde soort volatiliteit als de meeste andere indicatoren. Volatiliteit is het niveau van prijsschommelingen dat kan worden waargenomen door te kijken naar gegevens uit het verleden. In plaats daarvan kijkt de VIX naar verwachtingen van toekomstige volatiliteit, ook wel bekend als impliciete volatiliteit. Tijden van grotere onzekerheid (meer verwachte toekomstige volatiliteit) resulteren in hogere VIX-waarden, terwijl minder angstige tijden overeenkomen met lagere waarden.

De initiële VIX werd door de CBOE uitgebracht in 1993. Destijds hield de index alleen rekening met de impliciete volatiliteit van acht afzonderlijke S & P 100 put- en callopties. Na 2002 heeft de CBOE besloten om de VIX uit te breiden naar de S & P 500 om het marktsentiment beter te kunnen vastleggen. VIX-futures werden toegevoegd in 2004 en VIX-opties volgden in 2006.

VIX-waarden worden uitgedrukt in procentpunten en zouden de aandelenkoersbeweging in de S & P 500 de komende 30 dagen voorspellen. Deze waarde wordt vervolgens geannualiseerd om de komende 12 maanden te dekken. De VIX-formule wordt berekend als de vierkantswortel van de par-variantieswapelkoers over die eerste 30 dagen, ook bekend als de risico-neutrale verwachting. Deze formule is ontwikkeld door Vanderbilt University Professor Robert Whaley in 1992.

Investeerders, analisten en portefeuillemanagers kijken naar de CBOE-volatiliteitsindex als een manier om marktstress te meten voordat ze beslissingen nemen. Wanneer VIX-rendementen hoger zijn, hebben marktpartijen meer kans om beleggingsstrategieën met een lager risico na te streven.