a:

Benoemd naar respectievelijk de delen 401 (k) en 403 (b) van de belastingcode, beide plannen voor 401 (k) en 403 (b) zijn fiscaal aantrekkelijk, aangeboden door de werkgever pensioneringsvoertuigen. Het belangrijkste verschil tussen beide is het type werkgever dat de plannen sponsort - 401 (k) -plannen worden aangeboden door private, for-profit-bedrijven, terwijl 403 (b) plannen alleen beschikbaar zijn voor non-profitorganisaties en overheidswerkgevers.

403 (b) plannen werden ook wel fiscaal-beschermde lijfrentes genoemd en waren vroeger beperkt tot een annuïteit. Deze beperking werd in 1974 verwijderd.

Juridische verschillen

403 (b) rekeningen kunnen geen winstdeling accepteren van hun sponsorwerkgever; Dit is logisch, omdat een bedrijf met winstoogmerk mogelijk geen 403 (b) biedt. 403 (b) plannen hoeven niet te voldoen aan veel voorschriften van de Wet op de inkomenszekerheid bij werknemers (ERISA).

ERISA regelt gekwalificeerde beleggingen met belasting uitgestelde pensionering, inclusief 401 (k) s en 403 (b) s. De meeste kwalificerende accounts moeten eenmaal per jaar testen op non-discriminatie ondergaan. Deze test is bedoeld om te voorkomen dat managementniveau of "sterk gecompenseerde werknemers" een onevenredig aantal voordelen van een bepaald plan ontvangen; 403 (b) s zijn echter vrijgesteld van deze tests.

De reden voor deze speciale vrijstellingen is een al lang bestaande afdeling arbeidsreglementering, volgens welke 403 (b) plannen niet technisch als door de werkgever gesponsord worden aangemerkt zolang de werkgever de bijdragen niet financiert. Daarom zijn sommige 403 (b) -plannen onderworpen aan ERISA-richtlijnen en rapportagevereisten zoals 401 (k) -plannen als de werkgever bijdragen aan werknemersrekeningen levert.

Daarnaast zijn beleggingsfondsen vereist om te kwalificeren als een geregistreerde beleggingsmaatschappij onder de 1940 Securities and Exchange Act om te worden opgenomen in een 403 (b) -plan. Dit is niet het geval voor 401 (k) beleggingsopties.

Praktische verschillen

Hoewel 403 (b) plannen legaal werkgeverswedstrijden kunnen bieden voor de bijdragen van hun deelnemers, zijn de meeste werkgevers niet bereid wedstrijden aan te bieden, zodat ze ERISA-vrijstelling niet verliezen. Bijgevolg bieden 401 (k) -plannen match-programma's in een veel hoger tempo.

De planaanbieders en beheerders zijn doorgaans verschillend voor elk type plan. 401 (k) plannen worden vaak beheerd door beleggingsfondsen, terwijl 403 (b) plannen vaker door verzekeringsmaatschappijen worden beheerd. Dit is een reden waarom veel 403 (b) -plannen beleggingsopties beperken en prominent zijn voorzien van annuïteiten, en waarom 401 (k) -plannen de neiging hebben om veel beleggingsfondsen aan te bieden.

Voor niet-ERISA 403 (b) -plannen kunnen de kostenratio's veel lager zijn, omdat ze onderhevig zijn aan minder strenge rapportageverplichtingen.

Desalniettemin zijn 401 (k) -plannen en 403 (b) plannen vergelijkbaar wat betreft oudedagsvoertuigen. Beide hebben dezelfde premielimieten, beide bieden Roth-opties en beide vereisen dat de deelnemers de leeftijd van 59 jaar bereiken.5 voordat ze distributies maken.

Hoewel het niet erg gebruikelijk is, is het mogelijk om een ​​werkgever zowel een 401 (k) als een 403 (b) aan te bieden. In deze gevallen kunnen werknemers bijdragen aan beide accounts.