a:

Netto contante waarde (NPV) is een belangrijk onderdeel van bedrijfsbudgettering. Het is een uitgebreide manier om te berekenen of een voorgesteld project toegevoegde waarde zal hebben of niet. De berekening van NPV omvat vele financiële onderwerpen in één formule: kasstromen, de tijdswaarde van geld, de disconteringsvoet over de duur van het project (meestal WACC), eindwaarde en restwaarde.

Dit is geen onderwerp voor beginners en het wordt aanbevolen eerst de bovenstaande onderwerpen te lezen. (Zie Wat zijn de nadelen voor het gebruik van de huidige nettowaarde als investeringscriterium?)

Netto contante waarde gedefinieerd

Laten we elke stap van NPV in volgorde bekijken. De formule is:

NPV = Σ { Cashflow na belastingen / (1+ r ) ^ t } - Initiële investering < Uitgesplitst, wordt de cashflow van de periode na belasting op het moment

t met een bepaald tarief verdisconteerd, r . De som van al deze gedisconteerde kasstromen wordt vervolgens gecompenseerd door de initiële investering, die gelijk is aan de huidige NPV.

Elke NPV groter dan $ 0 is een project met toegevoegde waarde, maar in het besluitvormingsproces tussen concurrerende projecten is degene met de hoogste NPV de optie die moet worden gekozen. Een valkuil in deze aanpak is dat, hoewel financieel gezien vanuit het oogpunt van de theorie, een NPV-berekening slechts zo goed is als de gegevens die ervoor zorgen. Het is buitengewoon moeilijk om de juiste aannames te maken (aanschaffings- en dispositiekosten, alle fiscale implicaties, de feitelijke omvang en timing van kasstromen). Dit is waar het merendeel van het werk daadwerkelijk plaatsvindt. Als je de gegevens hebt, is het eenvoudig om hem aan te sluiten.

NPV berekenen in Excel

Er zijn twee manieren om NPV in Excel te berekenen, één is door gewoon een van de ingebouwde NPV-formules te gebruiken, de tweede is door de component-kasstromen uit te splitsen en elke stap afzonderlijk berekenen en vervolgens die berekeningen gebruiken om NPV te produceren.

De tweede methode verdient de voorkeur omdat de beste praktijken voor financiële modellering vereisen dat berekeningen transparant zijn en eenvoudig controleerbaar zijn. Het probleem met het stapelen van alle berekeningen in een formule is dat u niet gemakkelijk kunt zien welke getallen waar gaan of welke cijfers gebruikersinvoer of hardcodes zijn. Het andere grote probleem is dat de ingebouwde Excel-formule

niet de initiële contante uitgaven zal verminderen. Geloof het of niet, je moet het eigenlijk handmatig weer toevoegen als je de ingebouwde formule hebt gebruikt. Dit is waarom we de eerste aanpak aanbevelen en demonstreren. Hier is een eenvoudig voorbeeld. Wat dit voorbeeld eenvoudig maakt, is onder andere dat de timing van cashflows zowel bekend als consistent is (hieronder verder besproken).

Stel dat een bedrijf de winstgevendheid van Project X beoordeelt. Project X heeft $ 250.000 aan financiering nodig en zal naar verwachting $ 100.000 aan cashflow na belastingen genereren in het eerste jaar en vervolgens met $ 50.000 groeien voor elk van de komende vier jaar.

U kunt een schema als volgt splitsen:

[Rechtsklikken en afbeelding in nieuw venster openen als deze moeilijk te lezen is]

NPV-complicaties

Het bovenstaande voorbeeld behandelt alle stappen, maar er zijn een enkele vereenvoudigingen. Ten eerste is de bovenstaande veronderstelling dat alle kasstromen aan het eind van het jaar in één keer worden ontvangen. Dit is duidelijk niet realistisch. In de echte wereld is het niet alleen onwaarschijnlijk dat u deze analyse alleen aan het einde van het jaar zou uitvoeren, maar het is ook onwaarschijnlijk dat u op die datum 100% van de kasstromen na belastingen zou ontvangen. (

Lees meer formules door de Excel-cursus van Investopedia online te volgen. ) De juiste methode om het eerste probleem op te lossen, is door een kortingfactor voor stub te maken (pas

t, in jaren aan) door de hoeveelheid tijd die verstreken is sinds het laatste voltooide jaar, en het tweede probleem is gecorrigeerd door aan te nemen dat de geldstromen worden verdisconteerd in het midden van de periode, in plaats van het einde. Dit benadert de meer realistische accumulatie van cashflows na belastingen in de loop van het jaar beter. En een voorbeeld van het maken van een stompjaar is te vinden in het CAGR-artikel.