De peer-to-peer-economie heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop mensen zakendoen, en de financiële sector heeft indrukwekkende vooruitgang geboekt met het gebruik van P2P-toepassingen. Een van de meest gebruikte toepassingen is microkrediet of microkrediet. Microkredieten zijn kleine leningen die worden uitgegeven door particulieren in plaats van banken of kredietverenigingen. Deze leningen kunnen worden uitgegeven door één persoon of geaggregeerd over een aantal individuen die elk een deel van het totale bedrag bijdragen. ( Zie ook: Economische grondslagen van de deeleconomie .)

AD:

Vaak worden microkredieten gegeven aan mensen in derdewereldlanden, waar traditionele financiering niet beschikbaar is, om hen te helpen bij de oprichting van kleine bedrijven. Lenders ontvangen rente op hun leningen en terugbetaling van de hoofdsom zodra de lening volwassen is geworden. Omdat het krediet van deze kredietnemers vrij laag kan zijn en het risico op wanbetaling hoog is, bevelen microleningen boven de marktrente waardoor ze voor sommige beleggers verleidelijk zijn.

AD:

Microkredietrisico en -beloning

Microkrediet is mogelijk gemaakt door de opkomst van internet en de wereldwijde interconnectiviteit die dit met zich meebrengt. Mensen die hun spaargeld willen gebruiken om te lenen en die willen lenen, kunnen elkaar online vinden en transacties uitvoeren.

De kredietwaardigheid van leners wordt toegerekend met behulp van gegevens (inclusief of de lener eigenaar is van een woning), een krediet- of achtergrondcontrole en de aflossingsgeschiedenis als de lener in het verleden aan microkredieten heeft deelgenomen. Zelfs degenen met uitstekende kredietscores kunnen verwachten iets meer te betalen dan traditionele kredieten. Als gevolg hiervan kunnen geldschieters een beter rendement behalen dan via traditionele spaar- of CD's. ( Zie ook: Microfinanciering: wat het is en hoe betrokken te raken .)

AD:

Omdat deze leningen meestal niet worden ondersteund door enige vorm van onderpand, kan de bruikleengever, als een lener in gebreke blijft, verwachten dat er weinig of niets wordt teruggevorderd. Op Prosper. com, de best beoordeelde kredietnemer kan verwachten minimaal 6% per jaar aan een lening te betalen, en de meest risicovolle kredietnemer betaalt een rentepercentage van maximaal 31,9%. Als een belegger denkt dat 6% voor een relatief veilige lening het risico waard is, kan de lening buitenproportionele rendementen opleveren in vergelijking met andere vormen van kredietverlening.

Vanwege het inherente risico van een microlening, investeren kredietverstrekkers vaak slechts een klein bedrag per lening, maar kunnen ze een portefeuille van vele tientallen microkredieten financieren. Daarom kan elke lener vinden dat hun lening wordt gefinancierd door een groot aantal kredietverstrekkers, die elk een klein percentage van het totale bedrag bijdragen. Door het risico te spreiden over een breed scala aan leningen met verschillende kredietwaardigheidskwaliteiten en andere kenmerken, kunnen geldschieters ervoor zorgen dat zelfs als een of twee leningen niet worden betaald, hun portefeuilles niet worden vernietigd.

Lenders of microloans zijn typisch individuen, omdat professionele beleggers en financiële instellingen vinden dat de risico's ruimschoots opwegen tegen de beloning. Als gevolg hiervan zijn de meeste microleningen peer-to-peer in de meest pure zin. ( Zie voor meer informatie: peer-to-peerkrediet breekt financiële grenzen weg .)

Gebruikers Microlending

Microleningen kunnen een van de twee belangrijkste doelen dienen. De eerste is om de armen in derdewereldlanden te helpen bij het starten van kleine bedrijven. De kredietverstrekkers zijn personen die een bepaald bedrag uitbetalen om een ​​verdienstelijke ondernemer in een ander land uit te lenen.

Bedrijven zoals Kiva beheren microlending voor deze humanitaire doeleinden. Leners zullen het type bedrijf beschrijven dat ze willen starten, hoe het zal werken en een bedrijfsplan presenteren dat de dagelijkse activiteiten schetst. Leners zullen vaak ook een persoonlijk verhaal en een korte biografie hebben. (F of meer, zie: Verbeter je Karma met Microkrediet. )

Het tweede doel is om te lenen aan individuen in ontwikkelde landen die slecht krediet kunnen hebben en geen krediet van banken kunnen krijgen, of die willen kleine bedragen lenen die lager zijn dan de bedragen die een bank nodig heeft. Lending Club en Prosper zijn twee bedrijven die voor deze doeleinden peer-to-peer microleningen uitvoeren. Een lener kan om een ​​aantal redenen financiering zoeken, die expliciet worden gemaakt aan potentiële kredietverstrekkers. Als de geldschieter de kredietnemer niet vertrouwt, zullen ze ervoor kiezen om die specifieke lening niet te financieren. In sommige gevallen zijn leningen mogelijk niet volledig gefinancierd omdat ze niet genoeg geldschieters kunnen aantrekken om bij te dragen.

Tot nu toe is er meer dan $ 3 miljard geleend op micro-site Prosper en bijna $ 8 miljard via Lending Club. Deze bedrijven verdienen meestal een winst door kosten in rekening te brengen om leningen te genereren en te onderhouden die vervolgens worden toegevoegd aan de rente van de leningnemer.

The Bottom Line

Microkrediet is een financiële innovatie mogelijk gemaakt door technologie en de peer-to-peer-economie. Mensen die geld willen lenen om potentieel hoge rendementen te verdienen, kunnen geldkredieten financieren die ofwel geen toegang hebben tot krediet vanwege geografie of geen krediet kunnen krijgen van traditionele bronnen, zoals banken of kredietverenigingen.

Veel kredietverstrekkers kunnen een enkele microlening financieren, terwijl andere een belegging in een portefeuille van microleningen kunnen spreiden om hun risicopositie te diversifiëren. Microkredieten dragen hoge rentetarieven omdat ze doorgaans veel risicovoller zijn dan andere vormen van lenen en bieden geen zekerheid in geval van wanbetaling.