a:

Toegevoegde waarde voor aandeelhouders (SVA) is een prestatiestatistiek die resulteert uit het aftrekken van de kapitaalkosten van een onderneming van haar nettobedrijfsresultaat na belastingen. Sommige waardebeleggers gebruiken SVA als een hulpmiddel om de winstgevendheid en de beheersefficiëntie van het bedrijf te beoordelen. Deze manier van denken komt overeen met value-based management, dat veronderstelt dat de belangrijkste overweging van een bedrijf moet zijn om de economische waarde voor zijn aandeelhouders te maximaliseren.

De populariteit van SVA bereikte een piek in de jaren tachtig toen bedrijfsmanagers en raden van bestuur onder toezicht kwamen te staan ​​om zich te concentreren op persoonlijke of bedrijfswinsten in plaats van te focussen op aandeelhouders. SVA wordt niet langer zo hoog gewaardeerd door de beleggersgemeenschap.

Waarde-investeerders die zich richten op SVA zijn meer bezig met het genereren van kortetermijnrendementen boven het marktgemiddelde dan met rendementen op langere termijn. Deze wisselwerking is impliciet in het SVA-model, dat bedrijven straft om kapitaalkosten te maken in een poging om de bedrijfsactiviteiten uit te breiden. Critici stellen dat deze waardebeleggers bedrijven ertoe aanzetten om kortzichtige beslissingen te nemen in plaats van zich te concentreren op het bevredigen van hun klanten.

In zekere zin zijn beleggers die zich richten op SVA vaak eigenlijk op zoek naar toegevoegde waarde (CVA). Bedrijven die via hun bedrijfsactiviteiten veel contanten genereren, kunnen hogere dividenden betalen of grotere kortetermijnwinsten tonen. Dit is echter slechts een proximaal effect van werkelijke productiviteit of welvaartschepping. Echte investeringen vergen vaak intense investeringsuitgaven en kortetermijnverliezen.

Aandeelhouders willen altijd dat hun bedrijven het rendement maximaliseren, dividenden uitbetalen en winst boeken. Waardebeleggers kunnen het risico lopen om kortzichtig te worden door alleen op SVA te focussen en niet te denken aan de langetermijnimplicaties van te weinig herinvestering.