a:

Inflatie is wanneer de economie groeit als gevolg van hogere uitgaven. Wanneer dit gebeurt, stijgen de prijzen en is de valuta binnen de economie minder waard dan voorheen. Dit betekent in feite dat de valuta niet zoveel zal kopen als voorheen. Wanneer een valuta minder waard is, verzwakt de wisselkoers in vergelijking met andere valuta. Er zijn veel methoden gebruikt om de inflatie te beheersen, waaronder enkele die werken en sommige die niet werken zonder schadelijke gevolgen zoals een recessie. Het beheersen van de inflatie door loon- en prijscontroles kan bijvoorbeeld een recessie veroorzaken en de mensen wiens werk daardoor verloren is, pijn doen.

Een populaire methode om de inflatie onder controle te houden is via een contrair monetair beleid. Het doel van een tegenstrijdig beleid is om de geldhoeveelheid binnen een economie te verminderen door de obligatiekoersen te verlagen en de rentetarieven te verhogen. Dit helpt de uitgaven te verminderen, want als er minder geld is om rond te gaan, willen degenen die geld hebben het houden en opslaan, in plaats van het uit te geven. Het betekent ook minder beschikbare kredieten, waardoor ook de uitgaven worden verminderd. Het verminderen van de uitgaven is belangrijk tijdens de inflatie omdat het helpt de economische groei te stoppen en, op zijn beurt, de inflatie.

Er zijn drie belangrijke manieren om een ​​contrairiserend beleid uit te voeren. De eerste is om de rente te verhogen via de Federal Reserve. De Federal Reserve-rente is de koers waartegen banken geld lenen van de overheid, maar om geld te verdienen moeten ze het tegen hogere tarieven lenen. Dus wanneer de Federal Reserve de rente verhoogt, hebben banken geen andere keuze dan hun tarieven te verhogen. Wanneer banken hun tarieven verhogen, willen minder mensen geld lenen omdat het meer kost om dat te doen als dat geld rente oplevert. Dus de uitgaven dalen, prijzen dalen en de inflatie vertraagt.

De tweede methode is het verhogen van reserveverplichtingen voor het bedrag dat banken wettelijk verplicht zijn om bij de hand te houden om uitbetalingen te dekken. Hoe meer geld banken nodig hebben om achter te blijven, hoe minder ze leningen aan consumenten moeten verstrekken. Als ze minder te lenen hebben, zullen consumenten minder lenen, wat de uitgaven zal verminderen.

De derde methode is het direct of indirect verminderen van de geldhoeveelheid door het vaststellen van beleid dat vermindering van de geldhoeveelheid aanmoedigt. Twee voorbeelden hiervan zijn het inroepen van schulden die aan de overheid verschuldigd zijn en het verhogen van de rente op obligaties, zodat meer beleggers ze zullen kopen. Het laatstgenoemde beleid verhoogt de wisselkoers van de valuta als gevolg van de hogere vraag en verhoogt op zijn beurt de invoer en verlaagt de uitvoer. Beide beleidsmaatregelen zullen de geldhoeveelheid in omloop verminderen, omdat het geld van banken, bedrijven en investeerderszakken gaat en in de zak van de overheid terechtkomt, waar ze kunnen controleren wat er met het geld gebeurt.