a:

De sector bosproducten bestaat uit bedrijven in de papier- en houtindustrie. De aard van papierproducten en houtbedrijven brengt grote investeringsuitgaven met zich mee, en industrieën zijn onderhevig aan economische cycli. Bovendien moet de houtindustrie rekening houden met de groeicycli van hout. Om deze redenen kunnen bedrijven in de sector bosproducten het best worden geëvalueerd door te kijken naar de bedrijfswinstmarge, het vermogen om schulden af ​​te handelen en het rendement op eigen vermogen (ROE) in vergelijking met groei.

De bedrijfswinstmarge, die de winst vóór rente en belastingen berekent, is een belangrijke winstgevendheidsratio voor vrijwel elk bedrijf met aanhoudend hoge investeringsuitgaven, omdat het laat zien hoeveel winst een bedrijf heeft overgehouden, gecombineerd met financiering, te besteden aan dergelijke uitgaven. Hoe meer bedrijfswinst een bedrijf beschikbaar heeft om te besteden aan kapitaaluitgaven en schuldendienst, hoe eenvoudiger en minder duur het voor het bedrijf is om investeringsprojecten te financieren en zijn activiteiten uit te breiden.

Een adequate kasstroom is van cruciaal belang voor bedrijven die onderhevig zijn aan cyclische inkomsten en over het algemeen aanzienlijke schulden hebben, zoals bijna alle bedrijven met grote kapitaaluitgaven. Vrije kasstroom is een belangrijke financiële metriek omdat het, door rekening te houden met kapitaaluitgaven, een indicatie geeft van in feite hoeveel geld een bedrijf beschikbaar heeft om zijn product- en klantenbases uit te breiden; dividenden uitkeren; en de financiële efficiëntie verhogen door schulden af ​​te betalen. Al deze factoren worden uiteindelijk weerspiegeld in de waarde die een bedrijf kan teruggeven aan de aandeelhouders, waardoor vrije kasstroom een ​​belangrijke evaluatiemaat is voor beleggers en analisten. Stabiele niveaus van vrije kasstroom duiden op goed financieel management, een sleutel tot het succes van een onderneming op lange termijn. Dit is met name het geval voor bedrijven met aanzienlijke kapitaaluitgaven en bedrijven die af en toe ongunstige economische cycli moeten doorstaan.

De verhouding cash-to-debt is een dekkingsgraad van de schuld die een solide basisinformatie geeft over het vermogen van een bedrijf om zijn uitstaande schuld af te handelen, evenals over de algehele financiële gezondheid van een bedrijf. De cash flow-to-debt ratio berekent de totale hoeveelheid tijd die een onderneming nodig heeft om alle uitstaande langlopende schulden af ​​te lossen als zij 100% van haar kasstroom besteedt aan schuldvermindering. Hoewel het geen praktische maatstaf is voor het feitelijk gebruik van de kasstroom door een bedrijf, biedt het toch een goede indicatie van het vermogen van een bedrijf om huidige verplichtingen af ​​te handelen met de huidige cashflow zonder te hoeven vertrouwen op verwachte winstgroei. Een hoge ratio geeft ook aan dat een bedrijf beter in staat is om indien nodig extra schulden aan te gaan.

Een andere dekkingsgraad die beleggers en analisten kunnen toepassen op de evaluatie van bosproducten, is de dekkingsratio EBITDA-naar-rente, of de winst vóór rente en belastingen, afschrijvingsverhouding en rentedekkingsratio. Deze financiële dekkingsgraad is meer gericht op het vermogen van een bedrijf om kortlopende financiële verplichtingen aan te gaan, in tegenstelling tot langlopende schulden, waardoor een andere invalshoek ontstaat voor analyse van de financiële prestaties en het schuldbeheer van een bedrijf.

De verhouding prijs / winst voor groei of PEG is een waardering van aandelen die vaak door beleggers wordt gebruikt. Het kan met name handig zijn om bedrijven binnen dezelfde bedrijfstak met elkaar te vergelijken en een indicatie te geven van de lopende ROE in vergelijking met de verwachte groeisnelheid van een bedrijf.