a:

Er is veel economische literatuur geschreven over de aard van economische cycli en dit heeft meestal geleid tot een nog academischer debat over mogelijke oorzaken en effecten. Er is weinig consensus over de specifieke determinanten van knallen en bustes, maar een prominente theorie plaatst kunstmatige kredietexpansie als de bron.

Volgens deze theorie lenen de regering en de centrale banken leningen te gemakkelijk en te goedkoop; Bedrijven, beleggers en speculanten bieden ten onrechte zelf de prijs van activa en oververhogingen aan. Dit creëert een onhoudbare uitbreiding. Economische fundamentals openbaren zich uiteindelijk, wat leidt tot een uiteenspattende zeepbellen en een samentrekking van slechte zakelijke beslissingen.

AD:

Goedkoop geld en kunstmatig krediet

Er zijn veel manieren waarop overheden en centrale banken speculatief lenen kunstmatig kunnen aanmoedigen. Maar eerst is het belangrijk om te begrijpen hoe kredietmarkten in "normale" omstandigheden werken.

Niet alle marktpartijen waarderen contante reserves op dezelfde manier. Sommigen hebben een overschot aan contant geld, meer dan ze onmiddellijk moeten uitgeven, en sommige hebben een tekort aan contant geld, minder dan ze willen uitgeven aan lopende goederen. Het spaar- en leningenproces koppelt deze twee soorten actoren aan elkaar. De kosten waarmee geld wordt uitgewisseld is de rentevoet, die de neiging heeft te stijgen wanneer er relatief meer vraag is naar huidig ​​geld en valt wanneer er meer vraag is naar toekomstig geld of de huidige financiële zekerheid.

AD:

De rentevoet is, net als elke marktprijs, een signaal dat de activiteiten helpt coördineren. Net zoals het kunstmatig verlagen van de prijs van auto's uiteindelijk leidt tot te veel auto's op de weg, leidt het verlagen van de leenprijs tot te veel schulden en langdurige kredietuitbreiding.

Centrale banken kunnen de rente verlagen door nieuw geld te creëren en het rendement op veilige, rente-rendabele activa zoals obligaties te verlagen. Overheden kunnen een depositoverzekering aanbieden of de principals op leningen garanderen. Ze kunnen instellingen onder druk zetten om leningen te verstrekken aan risicovollere kredietnemers of om leenkosten af ​​te trekken van belastingen enz.

AD:

Kapitaalstructuur en Boom-Bust Cycles

Wanneer bedrijven meer geld lenen, nemen ze echte middelen op en wijden ze aan toekomstige productieve gebruiken. Sommige van deze bronnen zouden zijn gebruikt voor andere, meer onmiddellijke behoeften. Rentetarieven spelen een grote rol in de intertemporele coördinaat tussen middelen.

Toen de Fed bijvoorbeeld de dotcom / 11 september-recessie in de vroege jaren 2000 vocht, verlaagde het de rentetarieven. Dit verlaagde de kosten van lenen aanzienlijk, waardoor woningfinanciering en de bouw een veel aantrekkelijkere propositie werden.In de loop van het volgende decennium zag de VS recordaantallen voor huiseigendom, eigendom van meerdere huizen, huizenprijzen en bouwprojecten voor eengezinswoningen. Dit waren allemaal echte middelen, zelfs als ze werden aangedreven door een nu voor de hand liggende zeepbel op de huizenmarkt.

Nadat de economische fundamenten zijn hersteld en de fouten van de hausse zijn onthuld, moet er een grote reorganisatie plaatsvinden. Werknemers moeten onrendabele industrieën verlaten en overstappen naar winstgevende industrieën. Huizen moeten worden afgebroken of tegen lagere prijzen worden verkocht. Uitrusting en materialen moeten opnieuw worden ingezet voor constructievere toepassingen. Kortom, een recessie is noodzakelijk. Deze theorie is in sommige kringen bekend als de Oostenrijkse conjunctuurtheorie, die het meest bekend is geworden door economen F. A. Hayek en Ludwig von Mises.