a:

De hoofdrente wordt gebruikt als index voor tarieven die worden aangeboden in producten voor consumentenleningen en leningen. Wanneer centrale banken van de overheid effecten kopen van particuliere banken in ruil voor contanten, wordt de reporente gebruikt. "Repo" is een verkorte vorm van de term "inbeslagneming" en geeft een terugkoop van effecten aan van de overheid die ze eerder heeft verkocht. Het reporatesysteem stelt overheden in staat geldvoorraad binnen economieën te beheersen door beschikbare fondsen te vergroten of te verkleinen. Prime rates en reporente worden beide bepaald door centrale banken.

AD:

Hypotheken, creditcards en andere rentetarieven voor consumentenleningen worden berekend op basis van de prime rate. In de Verenigde Staten is dit tarief hetzelfde voor alle staten en geldt het voor alle particuliere leningen die door particuliere banken worden aangeboden. Bankinstellingen voegen winstmarges toe aan de prime rate om de werkelijke tarieven te bepalen die klanten betalen voor leningen. Een verlaging van de prime rate moedigt meer consumenten aan om geld te lenen door het lenen goedkoper te maken. Verhogingen van de rente verhogen echter de kosten van consumentenleningen, tenzij banken hun winstmarges voldoende verlagen om het verschil te compenseren. Een lening op basis van een prime rate van 2. 5% en een winstmarge van 2. 5% zou bijvoorbeeld een algemene rente van 5% voor de consument hebben. Als de prime rate daalt tot 1,5% maar de winstmarge gelijk blijft, daalt de totale rente naar 4%.

AD:

Een daling van de reporente stimuleert banken om effecten terug te verkopen aan de overheid in ruil voor contanten. Dit verhoogt de geldhoeveelheid die beschikbaar is voor de algemene economie. Door het verhogen van de reporente kunnen centrale banken de geldhoeveelheid verminderen door banken te ontmoedigen deze effecten door te verkopen.