a:

Het huidige socialezekerheidsstelsel in de Verenigde Staten werkt in een omslagstelsel; de door de hedendaagse werknemers betaalde socialezekerheidsbijdragen worden opgenomen in het algemeen fonds en worden onmiddellijk gebruikt om de huidige eisers te betalen. Privatisering zou het pay-as-you-go-proces elimineren. In plaats daarvan zouden de individuele bijdragen van elke belastingplichtige worden geïnvesteerd in een afzonderlijke rekening voor zijn eigen pensioen.

Voorstanders van privatisering beweren dat het huidige systeem onvoldoende rendement genereert, als een Ponzi-regeling handelt en dat een privésysteem zou resulteren in hogere levensstandaarden voor deelnemers. Degenen die zich tegen privatisering verzetten, stellen dat dit zou leiden tot ongewenst investeringsrisico en dat het te moeilijk zou zijn om van het oude naar een nieuw systeem over te stappen.

Het socialezekerheidsstelsel van vandaag

De sociale zekerheid is steeds meer onder de loep genomen vanwege de lopende insolventie. Te veel gepensioneerden leven te lang; huidige werknemers betalen niet genoeg om het programma draaiende te houden.

Toen de sociale zekerheid in de jaren dertig van de vorige eeuw werd ingevoerd, bedroeg de gemiddelde levensverwachting in de VS 58 voor mannen en 62 voor vrouwen. Slechts 54% van de mannen die de 21-jarige leeftijd bereikten zou de leeftijd van 65 jaar bereiken, toen het mogelijk zou zijn om sociale uitkeringen te innen, volgens de Social Security Administration (SSA). In 1930 waren er slechts 6,7 miljoen Amerikanen van 65 jaar of ouder.

Tegenwoordig zijn er meer dan 40 miljoen Amerikanen die de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. De gemiddelde resterende levensverwachting voor degenen die de leeftijd van 65 jaar bereiken is bijna 20 jaar. Bovendien is de waarde van een socialezekerheidsuitkering zwaar getroffen door de inflatie. Zelfs met aanpassingen van de consumentenprijsindex (CPI) aan hun voordelen, verloren Amerikaanse senioren 34% van hun koopkracht aan 2000-2012.

Hoe privatiseren zou werken

Door privatisering van de sociale zekerheid zouden de salarisbijdragen van werknemers - die waarschijnlijk nog steeds verplicht zouden zijn om 12. 4% - te worden gestort in particuliere investeringsmaatschappijen of publiek-private managementfondsen. Werknemers zouden de mogelijkheid hebben om hun bijdragen te verhogen om eerder met pensioen te gaan of om hun uitbetalingen met pensioen te verhogen.

Bij pensionering zou de werknemer waarschijnlijk ook kunnen kiezen uit verschillende uitbetalingsopties die in de particuliere sector worden gevonden, zoals lijfrente of levensverzekeringen. In feite is ditzelfde systeem al sinds 1 mei 1981 in Chili actief. De Chileense overheid had een omslagsysteem vóór 1981, maar begrotingstekorten leidden tot een late revolutie. pensioensparen. Door de voordelen op individuele basis aan bijdragen te koppelen, hebben de Chileense werknemers een gemiddeld jaarlijks rendement van meer dan 9% kunnen realiseren; de U.S. Socialezekerheidsstelsel betaalt theoretisch een rendement van 1% tot 2%.

Zelfs wanneer rekening wordt gehouden met voor risico gecorrigeerd rendement, biedt het geprivatiseerde systeem in Chili de hoop dat geprivatiseerde pensioenspaarregelingen gepensioneerden kunnen helpen en tegelijkertijd de staatsschuld kunnen verminderen.