a:

Veel fondsbeheerders, of ze nu een beleggingsfonds, een trustfonds, een pensioenfonds of een hedgefonds beheren, hebben soms toegang tot middelen die de gemiddelde belegger niet heeft. Maar het type en de kwaliteit van informatie blijven over het algemeen hetzelfde voor alle beleggers.

De informatie die managers gebruiken, is afkomstig van openbaar beschikbare informatie in de vorm van persberichten, jaarverslagen en archieven met relevante uitwisselingen. Fondsbeheerders zullen hoogstwaarschijnlijk een team van financiële analisten hebben dat de nieuwste software gebruikt om specifieke bedrijven, markten en economische variabelen te analyseren, die aanbevelingen en voorspellingen over toekomstige prijzen en markttendensen zullen doen.

Hoewel deze fondsmanagers toegang hebben tot al deze bronnen, zijn de conclusies die ze trekken over een bepaalde beveiliging of markt potentieel niet beter dan wat een persoonlijke belegger kan doen met een tv-afstandsbediening in één hand en een muis in de andere. Het enige verschil tussen een fondsbeheerder en een individuele belegger is dat de fondsmanager hoog opgeleid is en zich moet houden aan een reeks ethische normen.

Fondsbeheerders en de meeste analisten doorlopen een formeel opleidingsproces, dat hoogstwaarschijnlijk een door het CFA-instituut uitgegeven CFA-aanwijzing omvat. Het CFA-programma omvat drie rigoureuze niveaus van gestandaardiseerde testen, maar om je aan te melden voor het CFA-programma, moet je minimaal een erkende universitaire opleiding hebben.

Om een ​​CFA-aanduiding te behouden, moet de houder zich houden aan de ethische code en professionele gedragsnormen, of anders worden ze geschorst of uit de CFA-maatschappij verwijderd. Naast hun opleiding en ervaring zullen fondsbeheerders ook een goed begrip hebben van macro-economie, internationale handel en gedragsfinanciering, om er maar een paar te noemen. Hoewel het niet nodig is om een ​​CFA te houden om fondsbeheerder te zijn, wordt het aangemoedigd.

Hoewel de ervaring en het onderwijs van een fondsmanager hem misschien een voorsprong geven, zijn de acties van een fondsbeheerder mogelijk niet zo transparant als zou moeten. De beheerder kan beleggingen doen die in strijd zijn met de belangen van de beleggers in dat specifieke fonds. Een pensioenfondsbeheerder kan bijvoorbeeld het fonds gebruiken om een ​​effect te kopen (dit soort strategie is in de meeste gevallen illegaal), maar de belegger zal niet weten dat de fondsbeheerder dit doet. In dit scenario is de mogelijkheid van verliezen groter dan wanneer de beheerder een positie zonder hefboom zou innemen. (Zie ook: Underonful Dishonest Broker Tactics .)

Hoewel fondsbeheerders hoogopgeleide professionals zijn, gebruiken ze doorgaans nog steeds dezelfde openbaar beschikbare informatie die alle beleggers gebruiken, en de conclusies waartoe ze komen zijn mogelijk niet beter dan die bereikt door een gewetensvolle investeerder.