a:

Het is moeilijk om de oliewinningskosten over de hele wereld te schatten en te vergelijken vanwege ongelijke regelgeving en subsidies voor nationale industrieën. Daarnaast zijn de kosten van olie- en gaswinning niet consistent; een land kan relatief gemakkelijk te boorputten vervangen door relatief moeilijk te boren putten. Niettemin wordt algemeen aangenomen dat Saoedi-Arabië, Irak en Angola de goedkoopste olie- en gasproductiekosten hebben.

Schattingen van het International Energieagentschap

Het International Energy Agency, of IEA, heeft net als alle andere organisaties toegang tot evenveel goede informatie over de productiekosten van olie en gas. Maar zelfs het IEA geeft toe dat oliemaatschappijen terughoudend zijn om nauwkeurige kosteninformatie te verstrekken en dat OPEC-landen onduidelijk kunnen zijn met hun schattingen. Het IEA somt de vijf goedkoopste olieproducenten op in Saoedi-Arabië, Irak, de Verenigde Arabische Emiraten, Nigeria en Iran. Vlak achter zijn Algerije, Libië, Oman en Qatar. Het land met de meest waarschijnlijke toegang tot onbenutte goedkope oliereserves is Kazachstan.

Goedkoopste benzine aan de pomp

Met benzineprijzen als proxy voor lage productiekosten omvatten de vijf goedkoopste landen om een ​​gallon benzine te kopen Venezuela, Saoedi-Arabië, Libië, Turkmenistan en Bahrein. Deze landen hebben doorgaans grote olievoorraden en lage levensstandaard. Er zijn echter ernstige problemen bij het gebruik van deze methode, omdat al deze landen oliemaatschappijen subsidiëren en goedkope gasprijzen als politiek instrument gebruiken. Nog belangrijker is dat het niet mogelijk is om een ​​appreciatie te krijgen voor de relatieve productiekosten. Als het een land vijf keer zoveel kost om olie uit de grond te trekken, maar de economie van het land 20 keer groter is, zijn de relatieve kosten in het duurdere land zelfs lager.