Een groot aantal financiële planners en effectenmakelaars vormden jarenlang portefeuilles voor hun klanten die waren samengesteld uit 60% aandelen en 40% obligaties of andere vastrentende aanbiedingen. En deze portefeuilles deden het vrij goed in de jaren 80 en 90. Maar een reeks bearmarkten die in 2000 begon, gekoppeld aan historisch lage rentetarieven hebben de populariteit van deze benadering van beleggen aangetast. Sommige experts zeggen nu dat een goed gediversifieerde portefeuille meer activaklassen moet hebben dan alleen aandelen en obligaties. De volgende experts zijn van mening dat er nu een veel bredere aanpak moet worden gevolgd om duurzame langetermijngroei te bereiken.

De veranderende markten

Bob Rice, de belangrijkste investeringsstrateeg voor Tangent Capital, sprak op de vijfde jaarlijkse investeringsnieuws -conferentie voor alternatieve beleggingen. Hij voorspelde dat een 60/40 portefeuille in de toekomst naar verwachting met slechts 2% per jaar zou groeien en dat degenen die voldoende gediversifieerd zouden willen zijn, andere alternatieven moeten onderzoeken, zoals private equity, durfkapitaal, hedgefondsen, hout , verzamelobjecten en edele metalen. Rice noemde verschillende redenen waarom de 60/40-mix net zo goed heeft gefunctioneerd als de afgelopen decennia, zoals hoge aandelenwaarderingen, monetair beleid dat nog nooit eerder is gebruikt, toegenomen risico's in obligatiefondsen en lage prijzen op de grondstoffenmarkten. Een andere factor is de explosie van digitale technologie die de groei en exploitatie van industrieën en economieën aanzienlijk heeft beïnvloed. (Zie voor meer informatie: Welke asset-allocatie is het beste? )

"Je kunt niet meer in één toekomst investeren; je moet investeren in meerdere futures, "zei Rice. "De dingen die 60/40 portefeuilles naar het werk hebben gedreven, zijn verbroken. Het oude 60/40-portfolio deed de dingen die klanten wilden, maar die twee beleggingscategorieën alleen kunnen dat niet meer bieden, "zei hij. "Het was handig, het was gemakkelijk en het is voorbij. Wij vertrouwen aandelen en obligaties niet volledig voor het werk van het bieden van inkomsten, groei, inflatiebescherming en neerwaartse bescherming meer. "Rice ging door met het dotatiefonds van Yale University als een goed voorbeeld van hoe traditionele aandelen en obligaties niet langer toereikend waren om materiële groei te produceren met beheersbaar risico. Dit fonds heeft momenteel slechts 5% van zijn portefeuille toegewezen aan aandelen en 6% aan reguliere obligaties van welke aard dan ook, en de andere 89% is toegewezen aan andere alternatieve sectoren en activaklassen. Hoewel de toewijzing van een enkele portefeuille natuurlijk niet kan worden gebruikt om brede voorspellingen te doen, is het feit dat dit de laagste toewijzing aan aandelen en obligaties in de geschiedenis van het fonds is aanzienlijk.

Rice moedigde adviseurs ook aan te kijken naar andere alternatieve aanbiedingen in plaats van obligaties, zoals master limited partnerships, royalty's, schuldinstrumenten uit opkomende markten en long / short debt- en aandelenfondsen.Natuurlijk zouden adviseurs hun kleine en middelgrote klanten in deze activaklassen moeten plaatsen via beleggingsfondsen of exchange-traded funds (ETF's) om in overeenstemming te blijven en risico's effectief te beheren. Maar het groeiende aantal professioneel of passief beheerde instrumenten die diversificatie op deze gebieden kunnen bieden, maakt deze benadering steeds beter uitvoerbaar voor klanten van elke grootte. (Zie voor meer informatie: Tips voor het beoordelen van de risicotolerantie van een cliënt .)

Een alternatieve portfolio

Alex Shahidi, JD, CIMA, CFA, CFP, CLU, ChFC, adjunct-professor bij California Lutheran Universiteit en algemeen directeur van beleggingen, institutionele consultant bij Merrill Lynch & Co. in Century City, Californië publiceerde in 2012 een paper voor het IMCA Investment and Wealth Management-tijdschrift. Dit document schetste de tekortkomingen van de 60/40 mix en hoe het niet is gegaan. historisch goed gepresteerd in bepaalde economische omgevingen. Hij geeft aan dat deze mix bijna net zo riskant is als een portefeuille die volledig uit aandelen bestaat, met behulp van historische rendementsgegevens die teruggaan tot 1926.

Hij creëert ook een alternatieve portefeuille die bestaat uit ongeveer 30% staatsobligaties, 30% door de Schatkist beschermde effecten (TIPS), 20% aandelen en 20% grondstoffen en laat zien dat deze portefeuille vrijwel exact hetzelfde rendement zou opleveren in de loop van de tijd, maar met veel minder volatiliteit. Hij illustreert met behulp van tabellen en grafieken precies hoe zijn 'uitgebalanceerde' portfolio het goed doet in verschillende economische cycli waarin de traditionele mix slecht presteert. Dit komt omdat TIPS en grondstoffen de neiging hebben om beter te presteren tijdens perioden van stijgende inflatie. En twee van de vier klassen in zijn portefeuille presteren goed in elk van de vier economische cycli van expansie, piek, contractie en dal, daarom is zijn portfolio in staat concurrerende rendementen te leveren met aanzienlijk lagere volatiliteit. (Zie voor meer: ​​ De 4 beste met inflatie beschermde fondsen om te beleggen in .)

De bottom line

De 60/40 mix van aandelen en obligaties heeft op sommige markten een superieur rendement opgeleverd, maar heeft ook een aantal beperkingen. De turbulentie op de markten van de afgelopen decennia heeft ertoe geleid dat steeds meer onderzoekers en geldbeheerders een bredere toewijzing van activa aanbeveelden om op lange termijn groei te bereiken met een redelijk risico. (Zie voor meer informatie: Een strategie voor optimale voorraad- en obligatietoewijzing .)