a:

Basispunten, of bps of 'bips', worden vaak gebruikt in finance om betekenisvolle wijzigingen van minder dan 1% te meten. Er zijn twee belangrijke voordelen aan het gebruik van basispunten in plaats van percentages om opbrengstbewegingen te beschrijven: gemak en exactheid. Het is een beetje makkelijker om "50 basispunten" te zeggen dan om "de helft van één procent" of "0,5 procent" te zeggen. Bovendien helpen basispunten mogelijke ambiguïteit met het gebruik van percentages te voorkomen.

Overweeg de volgende verklaring: "Het rendement van de obligatie was 10% vóór een stijging van 5%." Dit scenario kan op twee manieren worden geïnterpreteerd. Misschien was de stijging van 5% absoluut, in welk geval de nieuwe opbrengst 15% is. Aan de andere kant had de stijging relatief kunnen zijn; 5% van 10% is 0,5%, dus de nieuwe opbrengst zou 10,5% kunnen zijn.

Eén basispunt is altijd gelijk aan 1/100 van 1% of 0,01%. In het bovenstaande voorbeeld elimineren basispunten elke dubbelzinnigheid en creëren ze een universele meting die kan worden toegepast op opbrengsten van elke obligatie. Ofwel de stijging van 10% is 50 basispunten, ofwel 10,5%, ofwel 500 basispunten, ofwel 15%.

Het gebruik van basispunten is niet beperkt tot obligatierendementen. Rentewijzigingen worden vaak genoteerd in basispunten. Wanneer de Federal Reserve bijvoorbeeld de rente met 25 basispunten verhoogt, betekent dit dat de rente met 25% is gestegen. Sommige marktindexbewegingen worden ook beschreven in termen van basispunten, zoals "Aandelenindex XYZ heeft 150 basispunten bereikt tijdens de handel van vandaag."