a:

Hoge winstverkopen verminderen het kredietrisico door een grotere winststimulans te bieden in het geval de kredietnemer niet in staat is om de schuld te betalen. Kredietrisico betreft de kans dat de kredietnemer niet financieel in staat is om de schuld te betalen. Hoe minder kans dat de schuld wordt uitbetaald, hoe groter het kredietrisico. Dit heeft te maken met de risico-rendementscompromis. Er zijn aanzienlijkere rendementen beschikbaar naarmate de kans op verlies van geld in een bepaald contract toeneemt. Omdat het maken van winst een bepaald risico inhoudt, bieden sommige kredietverstrekkers leningen aan risicovolle kredietnemers in afwachting van stevige winsten. Riskantere ondernemingen worden geschikt geacht wanneer het potentiële rendement aanzienlijk is. Bij het overwegen van een overeenkomst met een hoog kredietrisico, zouden kredietverstrekkers moeten kijken naar de waarschijnlijkheid van de kredietnemer, de omvang van de lening en de mate van terugvordering.

Leners kunnen worden beoordeeld op kredietwaardigheid om te bepalen of de potentiële winst het kredietrisico op de juiste manier vermindert. Als de kredietnemer waarschijnlijk in gebreke blijft, kan de default op elk moment tijdens de looptijd van de lening gebeuren en kan de kredietgever met een verwacht verlies raken gedurende die boekhoudperiode. De kans op wanbetaling binnen het eerste jaar kan als benchmark worden gebruikt. Ervan uitgaande dat de lener in gebreke blijft, wordt de waarschijnlijke omvang van het verlies ook berekend bij het bepalen van het kredietrisico. Het terugvorderingspercentage wordt gebruikt om in te schatten hoeveel van de leningsverplichting kan worden teruggevorderd in het geval de kredietnemer faillissement aanvraagt ​​of genoegen neemt met een lager terugbetalingsbedrag. Met behulp van deze drie factoren kan de geldschieter verschillende leners vergelijken en beslissen hoeveel risico bij elke mogelijke transactie is gemoeid. Leners met hogere kredietrisico's vereisen grotere leenwinsten om het vereiste risico van de kredietgever te compenseren. Deze kredietanalyse bepaalt het vermogen van de lener om de verplichting aan de kredietgever terug te betalen.

Credit wordt over het algemeen op twee verschillende manieren gewaardeerd. Individuen en bedrijven worden vaker beoordeeld met behulp van kredietanalyse en krijgen een credit score die wordt gebruikt om het krediet tussen verschillende partijen te vergelijken. Beleggers die op zoek zijn naar kredietinformatie over een bepaald bedrijf, kunnen bij een ratingbureau naar ratinginformatie kijken, zoals Standard & Poor's. Kredietanalyse kwantificeert meerdere, complexe factoren die worden gebruikt bij het nemen van kredietbeslissingen en creëert een aantal of reeks brieven die de kredietwaardigheid van een bepaalde persoon of een bepaald bedrijf weergeven. Dit systeem wordt vaak gebruikt door bankinstellingen bij het beoordelen van leningaanvragen. Bedrijven die direct van het publiek en van een breed scala aan institutionele en individuele beleggers willen beleggen, worden doorgaans beoordeeld en krijgen een brief van een ratingbureau.Het kredietrisico wordt op dezelfde manier bepaald voor zowel particulieren als grote bedrijven. De drie factoren bepalen het kredietrisico dat gepaard gaat met het verstrekken van een lening aan een kredietnemer en zijn een standaardpraktijk bij het beoordelen van risico's.