a:

Veel beleggers en investeringspublicaties verwijzen terloops naar niet-systeemrisico als irrelevant risico binnen de grotere context van specifieke financiële strategieën. Het niet-systeemrisico zou bijvoorbeeld theoretisch geen invloed kunnen hebben op de waardering van een calloptie omdat deze kan worden gediversifieerd. Hier wordt relevantie gelijkgesteld met aanhoudende impact, zelfs als het gaat om risicominimaliserende beleggingsstrategieën.

Geen enkele belegger is van mening dat niet-systeemrisico op zichzelf niet substantieel of irrelevant is; onsystematische risico's zijn duidelijk talrijk en schaden veel individuele effecten, bedrijven of markten. Als men echter het doel en de geldigheid van portefeuillediversificatie - die bedoeld is om niet-systeemrisico's te verwijderen - accepteert, dan zijn het systematische en onvermijdelijke risico's die een echte premie dragen.

Onderzoek naar niet-systeemrisico's

Een risico kan als niet-systatisch worden beschouwd als het diversificeerbaar is of anderszins in verband wordt gebracht met willekeurige oorzaken die kunnen worden verminderd door strategische investeringsselectie. Verder kan een oorzaak willekeurig worden beschouwd als deze niet inherent is aan een grote meerderheid of aan alle investeringen; deze omvatten rechtszaken, stakingen, gevallen van ongevallen of bedrijfsspecifieke schade, verlies van marktaandeel aan een concurrent en andere managementfouten.

Overweeg een voorbeeld waarbij een gerenommeerd bedrijf een nieuw product vrijgeeft. Het bedrijf is van mening dat consumenten producten willen die blauw en vierkant zijn. Na de release bleek dat consumenten eigenlijk producten wilden die rood en driehoekig waren. Het bedrijf lijdt grote verliezen aan geld, tijd en kapitaal. De waarde van zijn aandelen neemt af en zijn aandeelhouders realiseren beleggingsverliezen.

Hoewel het risico dat ondernemers en managers de toekomst verkeerd inschatten een constante bedreiging vormt in elk bedrijf, is er niets inherent aan alle beleggingen of de markt als geheel die suggereert dat een groot cluster van deze risico's tegelijkertijd wordt gerealiseerd .

Een persoon die alleen met dit bedrijf heeft geïnvesteerd, zal waarschijnlijk aanzienlijk verliezen. Omgekeerd zou een belegger die gediversifieerd en de aandelen van veel soorten ondernemingen hield slechts een klein bedrag verliezen.

Onderzoek naar irrelevantie bij taxatie

Voorstanders van deze theorie - dat niet-systeemrisico's door diversificatie niet relevant zijn - beweren dat slimme beleggers zo min mogelijk risico op niet-systeemrisico's kunnen minimaliseren, zodat deze aan verwaarlozing grenst. Door niet al hun eieren in één mand te bewaren, verwijderen beleggers niet-systeemrisico's van de lijst met belangrijke overwegingen voor toekomstige investeringsbeslissingen.

Dit concept kreeg meer grip door de opkomst van het Capital Asset Pricing Model (CAPM).Voordien werd aangenomen dat het rendement van elke zekerheid het totale risico weergeeft dat inherent is aan de emittent en de bredere markt. Na CAPM stelde de nieuwe theorie dat alleen het systematische deel van het totale risico relevant is.

Dit is de logica: als beleggers een extra rendement (risicopremie) ontvangen voor het aannemen van niet-systeemrisico's, dan zouden gediversifieerde portefeuilles die bestaan ​​uit kapitaalgoederen met groter niet-syste matisch risico een groter rendement opleveren voor anderszins vergelijkbare gediversifieerde portefeuilles met minder niet-systeemrisico.

Onder deze omstandigheden zouden beleggers de prijzen van hoger renderende activa opvoeren en activa met gelijkwaardige bèta's maar minder niet-systeemrisico's verkopen. Deze tendens gaat door totdat het rendement van activa met vergelijkbare bèta's gelijk is.