a:

Ook al is de interne rentabiliteitsstatistiek populair bij bedrijfsmanagers, het heeft de neiging om de winstgevendheid van een project te overschatten en kan leiden tot fouten met betrekking tot kapitaalbudgetten op basis van een al te optimistische schatting. De gewijzigde interne rentabiliteit compenseert deze tekortkoming en geeft managers meer controle over de veronderstelde herinvesteringsvoet van toekomstige kasstromen.

Grote nadelen van de interne rentabiliteit (IRR)

Een IRR-berekening werkt als een omgekeerde groeisnelheid van samenstellingen; het moet de groei ten opzichte van de initiële investering naast de herbelegde kasstromen verdisconteren. De IRR geeft echter geen realistisch beeld van hoe kasstromen daadwerkelijk worden teruggepompt naar toekomstige projecten.

Kasstromen worden vaak herbelegd ten koste van het kapitaal, niet in dezelfde mate waarin ze in de eerste plaats werden gegenereerd. IRR gaat ervan uit dat de groeisnelheid van project tot project constant blijft. Het is heel gemakkelijk om potentiële toekomstige waarde te overschatten met elementaire IRR-cijfers.

Een ander groot probleem met IRR doet zich voor wanneer een project verschillende perioden van positieve en negatieve kasstromen heeft. In deze gevallen produceert de IRR meer dan één getal, waardoor onzekerheid en verwarring ontstaat.

Voordeel van de gewijzigde interne rentevoet (MIRR)

Met de MIRR kunnen projectmanagers de veronderstelde snelheid van geherinvesteerde groei van fase naar fase in een project wijzigen. De meest gebruikelijke methode is om de gemiddelde geschatte kapitaalkosten in te voeren, maar er is flexibiliteit om een ​​specifiek geanticipeerd herinvesteringspercentage toe te voegen.

Bovendien is de MIRR ontworpen om één oplossing te genereren, waarbij het probleem van meerdere IRR's wordt weggenomen.