Monopoly is een van de populairste bordspellen aller tijden. Maar met zijn overvloed aan onnauwkeurigheden, biedt het niet de beste lessen in real-world finance.

Monopoly krijgt sommige dingen wel goed. Het doel van het spel is "om de rijkste speler te worden door het kopen, huren en verkopen van onroerend goed", en voorzichtige eigendomsbeslissingen zijn inderdaad een bewezen weg naar rijkdom. Spelers leren ook dat de waarden van onroerend goed grotendeels gebaseerd zijn op locatie, en ze krijgen economische lessen over schaarste, afwegingen en het nemen van beslissingen met imperfecte informatie.

AD:

Toch, als je hoopt dat je kinderen iets zullen leren over financiën terwijl ze spelen, zijn hier een paar onnauwkeurigheden in het spel waarvan je misschien wilt dat ze zich bewust zijn.

De meeste prijzen zijn niet op de markt gebaseerd In Monopoly zijn de prijzen voor niet-verbeterde eigenschappen, huizen en hotels vlak en de huurders die spelers betalen wanneer ze op elkaars eigendommen belanden, zijn verholpen. De eigendomswaarden van het spel zijn vooraf vastgesteld door een centrale autoriteit (de bank) in plaats van fluctuerend op basis van vraag en aanbod, zoals in het echte leven, althans in kapitalistische samenlevingen, en Monopoly is duidelijk kapitalistisch. De regels weerspiegelen de realiteit echter enigszins, in zoverre dat ze spelers in staat stellen te onderhandelen over onverbeterde eigendommen, spoorwegen en nutsbedrijven (maar niet huizen of hotels), op basis van de waarden die zij overeenkomen.

AD:

Eigendomsrechten zijn ongebruikelijk Wanneer u een niet-verbeterd eigendom, een huis of een hotel in Monopoly koopt, koopt u het bij de bank. In het echte leven worden alleen afgeschermde panden gekocht bij banken; eigenschappen worden meestal overgedragen tussen individuele eigenaren.

Monopolyspelers moeten ook contant betalen voor land en structuren in plaats van ze te financieren met een hypotheek. Hypotheken worden alleen gebruikt als spelers in financiële problemen komen; ze mogen hypotheekvormen die ze bezitten terug naar de bank brengen voor de hypotheekprijs die is afgedrukt op de eigendomskaart van dat onroerend goed. Een speler die bijvoorbeeld Kentucky Avenue bezat, die voor $ 220 was gekocht, zou $ 110 voor het onroerend goed kunnen krijgen door het aan de bank te verpanden. Hoewel het pand een hypotheek heeft, kan de eigenaar geen huur verzamelen. In het echte leven betalen de meeste mensen geen contant geld voor onroerend goed; ze gebruiken hypotheken, en huiseigenaren verzamelen de hele tijd huur op hypotheekbedrijven.

AD:

Een ander aspect van eigendom van Monopoly is dat spelers hun eigenschappen pas kunnen verbeteren als ze alle eigenschappen van dezelfde kleur hebben en spelers gelijkmatig over hun eigendommen moeten bouwen. Spelers moeten ook kleine gebouwen (huizen) bouwen voordat ze grote gebouwen mogen bouwen (hotels). Hoewel de regels in de praktijk beperkingen opleggen aan de verbeteringen die eigenaars kunnen aanbrengen in hun eigendommen door middel van stadszonewetten, voorschriften voor buurtakte en huisvesterverenigingseisen, is het niet nodig om twee of drie aangrenzende eigenschappen te bezitten voordat bouwen is toegestaan ​​en is er geen vereiste om bouw meerdere kleine eigenschappen als voorlopers van een groter pand.

Inkomsten zijn gebaseerd op geluk, geen vaardigheden In Monopoly ontvangt u een salaris van $ 200 elke keer dat u Go passeert. Hoe vaak je Go passeert, hangt af van het geluk van de nummers die je gooit met de dobbelstenen en alle Chance en Community Chest-kaarten die je tekent en die je kunnen helpen om over het bord te bewegen. Het inkomen is ook gebaseerd op de eigenschappen waarop je terechtkomt en of je monopolieposities van gelijkgekleurde eigenschappen kunt verzamelen waarmee je huur kunt verzamelen bij je tegenstanders. Spelers worden betaald - en moeten betalen - wanneer ze willekeurig kaarten trekken met instructies, zoals "Je bouwlening rijpt: Verzamel $ 150" en "Je bent gekozen tot voorzitter van het bord: Betaal elke speler $ 50."

In het echt leven, de hoeveelheid geld die je verdient, is voornamelijk gebaseerd op de ontwikkeling van vaardigheden en hard werken. Slechts een klein percentage van de bevolking (winnaars van kansspelen en successierechten) ontvangt een inkomen op basis van geluk. Het idee dat inkomen gebaseerd is op geluk is een zelfvernietigende houding die voorkomt dat veel mensen hun financiële potentieel bereiken.

Belastingen zijn een gok Je weet nooit hoeveel inkomsten- of onroerendgoedbelasting je moet betalen of wanneer je het moet betalen in Monopoly, en belastingen vallen willekeurig op spelers in plaats van dat ze gebaseerd zijn op hun daadwerkelijke economische activiteiten .

Monopolyspelers betalen niet op regelmatige basis inkomstenbelastingen - alleen wanneer ze landen op de ruimte van de Income Tax board. Als Monopoly net als het echte leven zou zijn, zouden spelers inkomstenbelasting betalen telkens als ze Go voorbijgaan en $ 200 verzamelen; ze betaalden het ook als ze kaarten namen als "Ontvangen voor services $ 25," "Uit verkoop van aandelen krijg je $ 45" en "Je hebt de tweede prijs gewonnen in een schoonheidswedstrijd: Verzamel $ 10."

De manier waarop belastingen worden berekend in Monopoly is ook niet realistisch. Wanneer een speler op de inkomensbelastingruimte belandt, kan hij of zij belastingen van $ 200 of 10% van het vermogenssaldo betalen (inclusief contant geld, grond en gebouwen), maar kan hij eerst geen activa optellen en vervolgens kiezen om het goedkopere bedrag te betalen. In werkelijkheid bieden veel bepalingen van de inkomstenbelastingscode weliswaar twee of meer manieren om belastingaanspraken te berekenen, maar belastingbetalers hebben vaak de mogelijkheid om de berekening te kiezen die resulteert in de laagste aansprakelijkheid. Bovendien is de inkomstenbelasting in het werkelijke leven gebaseerd op het inkomen, niet op het vermogenssaldo.

Monopolyspelers betalen ook geen onroerendgoedbelasting op regelmatige basis. In plaats daarvan worden spelers die een ongelukkige Community Chest-kaart trekken beoordeeld voor reparaties aan de straat en moeten ze de bank $ 40 betalen per huis en $ 115 per hotel. Er is geen belasting op niet-verbeterd onroerend goed, maar onroerendgoedbelastingen zijn in het echt gebaseerd op de waarde van zowel grond als verbeteringen en moeten op een halfjaarlijkse, jaarlijkse of tweejaarlijkse basis worden betaald.

Schoolbelastingen, die in het echte leven worden betaald met onroerendgoedbelasting, zijn ook gebaseerd op het toeval in Monopoly. Een Community Chest-kaart instrueert ongelukkige spelers om "Schoolbelasting van $ 150 te betalen." Een meer realistisch spel zou spelers instrueren schoolbelastingen te betalen op basis van een percentage van de totale waarde van alle bezittingen in eigendom.

De bank kan permanente fouten maken in de gunst van een klant Monopoly heeft een kanskaart waarop staat: "Bankfout in uw voordeel: Verzamel $ 200."In het echte leven, als de bank een fout in uw voordeel maakt, zal deze slechts tijdelijk zijn. Als u geld uitgeeft dat ten onrechte op uw rekening is gestort en het niet terugbetaalt, hebt u diefstal gepleegd. terugbetaal het geld en je kunt ook een boete krijgen.

Rijkdom is een zero-sum spel De laatste speler die overlijdt nadat alle anderen failliet zijn gegaan, wint het spel in Monopoly. Deze regel houdt in dat vermogensopbouw een nulsom is spel, slechts één persoon kan uiteindelijk financieel succes behalen en alleen als alle anderen behoeftig zijn.

Natuurlijk zijn er genoeg critici van inkomensongelijkheid die denken dat deze Monopoly-regel een klus van waarheid bevat. 1% wordt rijker, de andere 99% wordt bijgevolg armer. Dit geloof blijft zelfs bestaan ​​bij goed opgeleide intellectuelen en economen en wordt bestendigd door de media. In werkelijkheid is er geen limiet aan de hoeveelheid rijkdom die kan worden gecreëerd in een vrijemarktmaatschappij waar overheidsregulering beperkt is tot essentiële functies. De wereld zou miljarden miljardairs kunnen hebben als zoveel mensen zouden weten hoe ze een waarde van een miljard dollar kunnen creëren. Uw inkomen hoeft niet te dalen om het inkomen van Warren Buffett te laten stijgen.

De bottom line

Uiteindelijk is Monopoly slechts een spel, en zelfs als sommige van zijn lessen over financiën niet helemaal kloppen, geeft het in elk geval kinderen bewustwording over zaken als hypotheken, faillissement, eigendom van onroerend goed , geldbeheer en belastingen. Ze zullen waarschijnlijk niet het meeste bekend worden bij de meeste videospellen of televisieprogramma's.