a:

Als de meest gebruikte en bekende pensioenspaarplannen in de Verenigde Staten, waren 401 (k) -plannen het geesteskind van de voordelenadviseur Ted Benna. In 1980 merkte Benna op dat de regels die zijn vastgelegd in de Revenue Act van 1978 het voor werkgevers mogelijk maakten om eenvoudige, belastingvoordelen te creëren voor hun werknemers.

Geschiedenis

De term "401 (k)" verwijst naar sectie 401 (k) van de Internal Revenue Code. De bepaling stelt werknemers in staat belastingheffing te vermijden op delen van hun inkomen als zij ervoor kiezen deze als uitgestelde beloning te ontvangen in plaats van als directe beloning.

AD:

De oorspronkelijke bepaling maakte het echter niet mogelijk om een ​​aparte rekening op te zetten en te financieren door middel van salarisverlagingen. Benna diende bij de IRS een verzoek in om sectie 401 (k), die werd geschreven als onderdeel van de Revenue Act, te wijzigen en in 1981 hield de IRS aan. Tegen het volgende jaar begonnen verschillende grote bedrijven nieuwe 401 (k) -plannen aan werknemers aan te bieden. Deelnemers in 401 (k) -plannen kunnen dan hun uitgestelde inkomsten gebruiken om beleggingen te doen zonder dat ze worden belast op winsten.

AD:

Deze nieuwe accounts werden snel populair. In 1983 namen meer dan 7 miljoen werknemers deel aan een 401 (k) -plan. In 1991 was dat aantal uitgekomen op 48 miljoen, en het gecombineerde vermogen van alle 401 (k) -plannen overtrof in 1996 $ 1 triljoen.

In 2001 heeft het Congres van de Verenigde Staten de wet inzake economische groei en belastingondersteuning aangenomen, die voorzag in de zogenaamde "inhaalbijdragen" voor deelnemers van 50 jaar en ouder. De wet stond bedrijven ook toe om Roth 401 (k) -rekeningen aan te bieden, waarvoor na belastingen belasting moet worden betaald, maar die het voordeel van belastingvrije groei en distributie biedt.

AD:

Doel en gebruik

Moderne 401 (k) -plannen waren geen opzettelijk ontwerp van de Amerikaanse overheid of de Internal Revenue Service. Inderdaad, de federale regering probeerde twee keer om 401 (k) -plannen ongeldig te maken aan het einde van de jaren tachtig. De vrees bestond dat de belastingontvangsten te snel zouden dalen omdat meer werknemers hun pensioenplannen zouden financieren.

Medewerkers ontvangen twee belangrijke voordelen uit 401 (k) -plannen en andere vrijgestelde pensioenrekeningen: ten eerste is er het duidelijke belastingvoordeel. Ten tweede hebben medewerkers een manier om hun pensioensparen te beschermen tegen het verlies van de echte koopkracht door inflatie. Nadeel is dat 401 (k) -plannen riskanter zijn voor werknemers dan toegezegd-pensioenregelingen, die federaal gegarandeerd zijn.

Werkgevers hebben ook duidelijke voordelen. Zo zijn de kosten voor het aanbieden van pensioenuitkeringen bijvoorbeeld aanzienlijk afgenomen. Kleine bedrijven profiteren vooral van de nieuwe toegezegde bijdrageregelingen; het plan biedt deze bedrijven de mogelijkheid om soortgelijke voordelenpakketten aan werknemers aan te bieden als die in grotere bedrijven, waardoor het speelveld wordt genivelleerd.

De federale overheid moedigt het gebruik van 401 (k) s en andere pensioenplannen aan. Hoewel de belastingontvangsten afnemen naarmate er meer mensen deelnemen, leidt een bevolking die haar eigen pensioen financiert tot een vermindering van de overheidsuitgaven voor welzijnsprogramma's voor ouderen.