In een klimaat van toenemende inkomensongelijkheid, waar de rijken rijkdom vergaren op ongekende niveaus, terwijl recordaantallen van dagelijkse burgers een loonstrookje naar een salaris genereren, lijkt het misschien niet op individuen met een uitzonderlijk hoog vermogenniveau (UHNWI's) hebben veel zorgen te maken. Een UHNWI wordt immers gedefinieerd als een persoon met een belegbaar vermogen van meer dan $ 30 miljoen. Hoewel het een speciale vorm van financiële onverantwoordelijkheid vereist voor een persoon met dat soort rijkdom om de soorten geldproblemen te ontwikkelen die de rest van de samenleving teisteren, zoals faillissement, afscherming of onvermogen om huur te maken, gaan de ultrarijken om met hun eigen geld. unieke merk van financiële problemen.

Velen beweren dat de financiële problemen waar UHNWI's mee te kampen hebben de meesten van de wereld graag zouden willen hebben, alsof ze er te knap uitzien, te slim zijn of te veel datums hebben om op zaterdagavond uit te kiezen . Deze uitdagingen omvatten het wijzigen van belastingcodes, estate planning, het ondersteunen van hun levensstijl tijdens het pensioen en het beschermen van hun huidige welvaartsniveau. Hoewel het misschien gek klinkt als iemand gemiddeld werkt voor gemiddeld salaris, is een UHNWI met een waarde van $ 50 miljoen vaak doodeng om te laten afdalen naar een eenvoudige miljonairstatus.

Belastingcodes wijzigen

Gedurende de 21e eeuw heeft de fiscale behandeling van de superrijken gediend als een politiek voetbal. Enkele kwesties in de recente herinnering hebben meer scherp verdeelde politici en het grote publiek langs ideologische lijnen verdeeld. Aan de ene kant, channelen kanaalbezoekers Ronald Reagan, en verklaren ze dat het laag houden van belastingen voor de rijken geld vrijmaakt voor hen om te investeren in manieren die banen creëren en de economie voor iedereen laten groeien. Deze gedachtegang, die bekend staat als 'trickle-down economy', pleit ervoor de belastingen voor de rijken te verlagen, niet alleen voor de rijken, maar ook omdat hun welvaart dan naar de rest van de samenleving stroomt.

Dan is er de andere kant, die vindt dat de middenklasse en werkende armen te veel van de belastingdruk op zich nemen, en dat UHNWI misbruik maken van achterpoortjes en creatieve boekhoudpraktijken om veel minder te betalen dan hun rechtmatige deel. Voorstanders van hogere belastingen op het rijke punt specifiek op lange termijn meerwaarden, de methode waarmee veel rijke mensen hun fortuin vergaren. Vanaf 2015 worden langetermijnmeerwaarden belast met niet meer dan 20%.

Zelfs de normale inkomstenbelastingtarieven voor extreem rijken zijn historisch laag sinds 2015. De hoogste belastingschijf bedraagt ​​39. 6%, maar pas in 1980 was dit 70%. In 1963 was de hoogste belastingschijf maar liefst 90%. Politici en aspirant-politici zijn er in overvloed die graag een terugkeer naar deze hoge tarieven bij de extreem rijke willen zien.Met polarisatie in de politiek op een historisch hoogtepunt, leven UHNWI's voortdurend met angst voor een machtsverschuiving naar mensen die minder vriendelijk zijn voor hun belangen.

Estate Planning

Mensen met een uitzonderlijk hoog prestatieniveau maken zich zorgen over het behoud van hun rijkdommen zodat ze hun eigen levensstijl kunnen blijven financieren, maar bovendien, als ze er niet meer zijn, willen de meesten hun rijkdommen behouden doorgeven aan hun erfgenamen. Idealiter willen ze dat de overheid zo weinig mogelijk van dit geld toepast voordat het aan de volgende generatie wordt nagelaten.

Vanaf 2015 geldt de successierechten alleen voor de zeer welgestelden. De eerste $ 5. 43 miljoen van een landgoed is vrijgesteld van belasting. UHNWI's hebben echter per definitie meerdere veelvouden van dit aantal, wat betekent dat ze op de hoogte moeten zijn van belastingimplicaties bij estate planning. Het successierecht, vanaf 2015, voor elke waarde van meer dan $ 5. 43 miljoen is 40%, dus een UHNWI staat op het punt om veel vermogen te verliezen in het overlijden van zijn nalatenschap. Bovendien hebben veel staten hun eigen successierechten, of zoals ze in sommige staten worden genoemd, successierechten die bovenop de federale successierechten worden geheven.

Levensstijl ondersteunen tijdens pensionering

Voor UHNWI's die rijk zijn geworden door beleggen, bestaat er weinig onderscheid tussen arbeidsjaren en pensioenjaren. Deze mensen zullen waarschijnlijk blijven doen wat voor hen heeft gewerkt, waarbij leeftijd een irrelevante factor is.

Echter, degenen die UHNWI's zijn geworden door te werken, inclusief CEO's en andere hoogbetaalde professionals, hebben soms een verlies van inkomsten wanneer ze besluiten om ermee op te houden. Hoewel het hebben van $ 30 miljoen of meer genoeg moet zijn om elke gewenste vorm van pensioneringslevensstijl te leiden, doen sommige UHNWIs het slecht met hun geldbeheer en moeten ze op enig moment terugschalen. Een probleem dat soms optreedt met UHNWI's is illiquiditeit; ze hebben miljoenen dollars, maar het grootste deel of al het is verbonden met grond, onroerend goed en andere activa die ze niet gemakkelijk in contanten kunnen omzetten. Andere UHNWI's nemen te veel risico's met hun geld, en hoewel ze de effecten niet zoveel voelen als ze nog steeds stapels geld binnen hebben, voelen ze het als ze met pensioen gaan en een groot verlies niet zo gemakkelijk wordt bijgevuld.

Hun rijkdom beschermen

Tijdens de Grote Recessie van 2007-2009 werden veel UHNWI's alleen vermogende particulieren (HNWI's), wat betekent dat individuen met meer dan $ 1 miljoen aan belegbare activa maar minder dan $ 30 miljoen hebben. Voor echt ongelukkigen waren hun bloederige bloedverlies verder dan het verliezen van het "ultra" -label; ze verloren alles.

De meeste UHNWI's hebben hun geld niet zitten in depositocertificaten (CD's), geldmarktrekeningen, contante waarde-levensverzekeringen en andere zogenaamde veilige beleggingen die op zijn best lauwe rendementen opleveren.Een van de redenen waarom ze zo rijk zijn, is dat ze gebruik maken van agressieve investeringsvehikels die consequent de markt verslaan. In marktaangelegenheden bewegen beloning en risico echter vaak in de knoop. Wanneer een bearmarkt of recessie toeslaat, zijn de snelgroeiende investeringen die UHNWI's hebben geholpen vaak de eersten die een steile duik maken. Om deze reden leven UHNWIs die afhankelijk zijn van de inkomstenmarkten vaak met de constante stress van een nieuwe dreigende crash.