Er is veel discussie in de Verenigde Staten over het minimumloon. Veel mensen vinden dat het hoger moet zijn, omdat degenen die het huidige federale minimumloon van $ 7 verdienen. 25 per uur halen het vaak net niet. Anderen menen dat een minimumloon bedrijven ontmoedigt meer werknemers in dienst te nemen, dus de vraag hoeveel werknemers worden betaald, moet aan de vrije markt worden overgelaten om te bepalen.

Voorstanders van beide opties noemen de minimumloonwetten van andere landen vaak als bewijs van de geldigheid van hun opvattingen. Een vaak genoemd feit is dat veel ontwikkelde landen zonder minimumloon drastisch lagere werkloosheidspercentages hebben. Voorstanders van intrekking van het minimumloon in de VS zijn van mening dat dit erop wijst dat landen die de basissalarisvereisten afschaffen, bedrijven hebben aangemoedigd om het aantal aanwervingen te verhogen.

De waarheid is echter dat de meeste ontwikkelde landen die geen wettelijk minimumloon hebben nog steeds minimumlonen hebben die door de industrie worden vastgelegd in collectieve arbeidsovereenkomsten. De meerderheid van hun werkende bevolking is vakbond. Deze vakbonden onderhandelen over een eerlijke basisloonstoeslag namens de deelnemende werknemers, dus de overheid hoeft het niet te doen. Omdat elke branche mogelijk heel andere dingen van zijn werknemers nodig heeft, is het logisch dat het minimumloon verschilt van bedrijf tot bedrijf. Vijf ontwikkelde landen zonder wettelijk minimumloon zijn Zweden, Denemarken, IJsland, Noorwegen en Zwitserland.

Zweden

Zweden wordt vaak aangeprezen als het kind om het minimumloon af te schaffen. De Noordse natie is echter zeker geen vrije markt voor iedereen. In plaats daarvan worden de minimumlonen bepaald door sector of sector via collectieve onderhandelingen. Bijna alle Zweedse burgers behoren tot een van de ongeveer 60 vakbonden en 50 werkgeversorganisaties die onderhandelen over de loontarieven voor regulier werk op elk uur, salarissen en overuren. Het minimumloon schommelt meestal rond 60-70% van het gemiddelde loon in Zweden.

De Zweedse wet beperkt de werkweek tot 40 uur, net als in de VS. Maar het dicteert ook dat alle werknemers recht hebben op 25 betaalde vakantiedagen en 16 extra feestdagen elk jaar, wat veel meer is genereus dan de Amerikaanse standaard.

Denemarken

De betrekkingen tussen werknemers en werkgevers in Denemarken zijn als volkomen harmonieus aangemerkt vanwege het ontbreken van een federaal verplicht minimumloon. Nogmaals, vakbonden zorgen ervoor dat werknemers een redelijk loon krijgen en lijken het goed te doen, waarbij het gemiddelde minimumloon in de industrie op een gezonde $ 20 per uur wordt gehouden.

IJsland

IJsland krijgt niet veel aandacht, behalve het adembenemende landschap. Deze kleine eilandstaat behoort echter consequent tot de gelukkigste landen op aarde, samen met elke andere hier vermelde natie, vanwege de lage criminaliteitscijfers, hoge lonen en gelukkige, gezonde bevolking.

Werknemers in IJsland worden automatisch ingeschreven in vakbonden, die verantwoordelijk zijn voor het onderhandelen over basissalarissen voor de sectoren die zij vertegenwoordigen. Een recente Gallup-peiling toonde vrijwel unanieme steun voor een plan van de IJslandse Beroepsvereniging om het overeengekomen minimummaandloon te verhogen tot ISK 300.000, of ongeveer $ 2, 233, binnen de komende drie jaar.

Noorwegen

Noorwegen is nog een andere noordelijke natie die een federaal verplicht minimumloon heeft geschrapt ten gunste van door de vakbonden geregelde lonen bepaald door de industrie. Noren genieten van goede werkzekerheid, gezonde lonen en voldoende vakantietijd. De basisuurloon varieert per bedrijfstak. Ongeschoolde werknemers in de sectoren landbouw, bouw, goederenvervoer en schoonmaak, bijvoorbeeld, verdienen minimumtarieven variërend van $ 16 tot $ 21 per uur, met stijgingen op basis van ervaring en vaardigheden.

Zwitserland

Zwitserland zag een voorstel voor een wettelijk gehandhaafd minimumloon in 2014 met kracht worden afgewezen. De beslissende stem tegen een basissalaris van $ 25 per uur werd aangeprezen als bewijsmateriaal dat de Zwitsers niet willen of overheidsingrijpen nodig hebben, wat kan leiden tot lage - loontrekkenden om banen te verliezen als werkgevers niet meer kunnen betalen. Net als alle landen die in dit artikel worden vermeld, vertrouwt Zwitserland echter zwaar op vakbonden en werknemersorganisaties om te onderhandelen over eerlijke lonen voor elke sector, wat betekent dat 90% van de Zwitsers sowieso meer verdient dan het voorgestelde minimum.