Het doel van alle bedrijven is waarde creëren voor de aandeelhouder. Maar hoe wordt waarde gemeten? Zou het niet mooi zijn als er een eenvoudige formule zou zijn om uit te zoeken of een bedrijf welvaart schept?

Een groeiend aantal analisten en consultants denkt dat er een antwoord is. Zoals veel economische formules, is de maatregel - economische toegevoegde waarde (EVA) - zowel intrigerend slim als gekmakend misleidend. Maakt EVA het eenvoudiger om bedrijven te vinden die waarde genereren, of versmalt het gewoon de wateren?

Wat is EVA?
EVA is een prestatiestatistiek die de creatie van aandeelhouderswaarde berekent, maar onderscheidt zich van traditionele financiële prestatiemaatstaven zoals nettowinst en winst per aandeel (EPS). EVA is de berekening van wat de winst blijft nadat de kosten van het kapitaal van een bedrijf - zowel schulden als eigen vermogen - zijn afgetrokken van het bedrijfsresultaat. Het idee is eenvoudig maar rigoureus: echte winst zou de kosten van kapitaal moeten verklaren.

Om het verschil tussen EVA en zijn oudere neef, nettoresultaat, te begrijpen, gebruiken we een voorbeeld op basis van een hypothetisch bedrijf, Ray's House of Crockery. Ray heeft $ 100.000 verdiend op een kapitaalbasis van $ 1 miljoen dankzij de grote verkoop van stoofpotten. Traditionele boekhoudkundige gegevens suggereren dat Ray goed werk levert. Zijn bedrijf biedt een rendement op kapitaal van 10%. Ray's is echter nog maar een jaar actief en de markt voor stoofschotels draagt ​​nog steeds aanzienlijke onzekerheid en risico's. Schuldverplichtingen plus het vereiste rendement dat beleggers eisen om hun geld in een vroeg stadium opgesloten te houden, dragen bij tot een investeringskost van 13%. Dat betekent dat, hoewel Ray's boekhoudkundige winst geniet, het bedrijf vorig jaar 3% verloor voor zijn aandeelhouders.

Omgekeerd, als Ray's kapitaal $ 100 miljoen is - inclusief schulden en eigen vermogen - en de kosten voor het gebruik van dat kapitaal (rente op schulden en de kosten van het onderschrijven van het eigen vermogen) $ 13 miljoen per jaar zijn, zal alleen economische waarde toevoegen voor zijn aandeelhouders wanneer de winst meer dan $ 13 miljoen per jaar bedraagt. Als Ray $ 20 miljoen verdient, zal de EVA van het bedrijf $ 7 miljoen zijn.

Met andere woorden, EVA berekent de bedrijfskosten voor het vastmaken van geld van investeerders om operaties te ondersteunen. Er is een verborgen opportuniteitskost die naar beleggers gaat om hen te compenseren voor het verbeuren van het gebruik van hun eigen geld. EVA vangt deze verborgen kapitaalkosten die conventionele maatregelen negeren.

Ontwikkeld door het managementadviesbureau Stern Stewart, kwam EVA in de jaren negentig echt in brand. Grote bedrijven, waaronder Coca-Cola, GE en AT & T, gebruiken EVA intern om de prestaties van welvaartscreatie te meten. Op hun beurt controleren investeerders en analisten bedrijf EVA nu net zoals in het verleden EPS- en P / E-ratio's werden waargenomen. Stern Stewart is zo ver gegaan om het concept te herken- nen.

De berekening
Er zijn vier stappen in de berekening van EVA:

1. Bereken netto operationeel resultaat na belasting (NOPAT) 2. Totaal geïnvesteerd kapitaal (TC) berekenen 3. Bepaal een kostenkapitaal (WACC) 4. Bereken EVA = NOPAT - WACC% * (TC)

De stappen lijken eenvoudig en eenvoudig, maar uiterlijk kan bedrieglijk zijn. Om te beginnen is NOPAT nauwelijks een betrouwbare indicator van aandeelhoudersvermogen. NOPAT kan winstgevendheid vertonen volgens de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP), maar standaard boekhoudwinsten weerspiegelen zelden het bedrag aan contanten dat aan het eind van het jaar nog beschikbaar is voor aandeelhouders. Volgens Stern Stewart moeten er letterlijk tientallen aanpassingen aan de inkomsten en balansen - op gebieden zoals R & D, inventaris, kostprijsberekening, afschrijving en afschrijving van goodwill - plaatsvinden voordat de berekening van de standaard boekhoudkundige winst kan worden gebruikt om EVA te berekenen.

Het berekenen van de gewogen gemiddelde kosten van kapitaal (WACC) is zelfs neteliger. WACC is een complexe functie van de kapitaalstructuur (aandeel van schulden en eigen vermogen op de balans), de volatiliteit van het aandeel gemeten door de bèta en de marktrisicopremie. Kleine veranderingen in deze ingangen kunnen grote veranderingen in de uiteindelijke WACC-berekening tot gevolg hebben.

Dat gezegd hebbende, zou EVA, indien consistent uitgevoerd, ons moeten helpen de beste investeringen te identificeren, dat wil zeggen, de bedrijven die meer welvaart genereren dan hun rivalen. Als alle andere dingen gelijk zijn, zullen bedrijven met hoge EVA's in de loop van de tijd beter presteren dan anderen met lagere of negatieve EVA's.

Maar het feitelijke EVA-niveau is minder belangrijk dan de verandering in het niveau. Volgens onderzoek van Stern Stewart is EVA een kritische motor voor de prestaties van een bedrijf. Als EVA positief is maar naar verwachting minder positief wordt, geeft het geen erg goed signaal. Omgekeerd, als een bedrijf negatieve EVA lijdt, maar naar verwachting zal stijgen naar een positief territorium, wordt een goed koopsignaal gegeven.

Natuurlijk is Stern Stewart niet onpartijdig in zijn beoordeling. Nieuw onderzoek daagt de nauwe relatie uit tussen stijgende EVA- en aandelenkoersprestaties. Toch weerspiegelt de groeiende populariteit van het concept het belang van EVA's basisprincipe: de kosten van kapitaal moeten niet worden genegeerd, maar moeten voorop blijven bij beleggers. Het beste van alles is dat EVA analisten en anderen de kans geeft sceptisch te kijken naar EPS-rapporten en -prognoses.