Met de aanpak van elk trimestrieel winstseizoen wordt de kakofonie van de voorspellingen van de voorspellers voor inkomsten, inkomsten en bedrijfsprestaties van effectenanalisten met elke dag groter. De som van deze schattingen voor elk bedrijf wordt aangeduid als de sell-side-consensus, die vaak de feitelijke verwachtingen van Wall Street vertegenwoordigt wanneer de inkomsten worden vrijgegeven. Ondanks het niveau van autoriteit dat vaak met deze schattingen wordt overgebracht, zijn er drie redenen om de analisten te negeren die de consensusschatting voor elk bedrijf samenstellen.

Beleggingsbankrelaties

Analisten zijn over het algemeen gepositioneerd als goed geïnformeerde waarnemers die objectieve meningen geven, maar banken hebben een gevestigd belang bij het presenteren van gunstige meningen van bedrijven, met name die waarin een investment banking-relatie bestaat. Over het algemeen zijn zakenbankrelaties veel winstgevender voor banken dan voor rekeningen van retailbeleggers, wat resulteert in een belangenconflict tussen de twee soorten klanten. Om in het voordeel van hun klanten op het gebied van investment banking te zijn, blijven analisten over het algemeen optimistisch in hun rapporten, of dat nu consistent voorspellen van de winst is aan de bovenkant van het bereik van de meningen van andere analisten of het rationaliseren van hoge waarderingen met rooskleurige voorspellingsresultaten voor de toekomst.

Bij gebrek aan een investment banking-relatie kunnen analisten schattingen naar het positieve nog kantelen om hun bank te positioneren voor concurrentiedoeleinden. In het geval dat een bedrijf besluit om zijn investeringsbank te veranderen, misschien vanwege een lauwe mening van de interne analist, kan een langlopende serie koopaanbevelingen op basis van enthousiaste winstverwachtingen een bank in de problemen brengen om een ​​nieuwe klant te winnen .

Verkopen verkopen

Voor de bank of de makelaarskantoor koop aanbevelingen met een breed netwerk met een veel grotere kans om transacties te genereren dan aanbevelingen vasthouden of verkopen. Dit is met name het geval wanneer de dekking wordt geïnitieerd, omdat koopaanbevelingen kunnen dienen om bedrijven kennis te laten maken met nieuwe beleggers die mogelijk overtuigd zijn om aandelen te kopen. Koopaanbevelingen zetten ook een tweede transactie op, die plaatsvindt wanneer kopers hun aandelen op een later tijdstip verkopen. Verkoopaanbevelingen zijn, in aanvulling op mogelijk vervreemdende investment banking-klanten, over het algemeen van toepassing op een kleiner publiek, terwijl aanbevelingen leiden tot het genereren van weinig of geen transacties.

Zware afhankelijkheid van dezelfde bronnen

Hoewel effectenanalisten vaak hun eigen onderzoek doen, zijn de primaire informatiebronnen voor hen allemaal de bedrijven die zij volgen. In deze relaties verstrekken bedrijven doorgaans identieke reeksen informatie aan elke analist en neigen ze naar het verlagen van hun eigen schattingen om ervoor te zorgen dat de straatverwachtingen voor inkomsten en inkomsten kunnen worden overschreden.In Q1 2016, bijvoorbeeld 1, versloeg 690 bedrijven die 64% van alle inkomstenrapporten vertegenwoordigen hun consensusschattingen.

Om hun onafhankelijk onderzoek daarover weer te geven, kunnen de schattingen van bedrijven enigszins worden aangepast door analisten, maar de resulterende reeksen in inkomsten zijn over het algemeen verankerd in de nabijheid van door het bedrijf uitgegeven gegevens. Er zijn twee redenen voor deze doorgaans krappe bereiken. De eerste heeft betrekking op het presenteren van positieve vooruitzichten voor bestaande of potentiële klanten in investment banking. Op dit gebied kunnen analisten de schattingen van bedrijven verhogen en dicht bij de bovenkant van het bereik van alle prognoses blijven, zodat consensus-inkomsten niet worden verhoogd tot een niveau dat het bedrijf niet kan overtreffen. Wanneer er sprake is van investment banking, is er bovendien weinig motivatie om schattingen van bedrijven te ondergraven.

Analisten als groep hebben ook de neiging om binnen een beperkt bereik te blijven op schattingen vanwege een veiligheid-in-getal mentaliteit. Onder deze omstandigheden verdient het de voorkeur om ongelijk te hebben binnen een grote groep in plaats van af te wijken van het bereik van schattingen en alleen fout te zijn.

Key Takeaways

De financiële media hebben de neiging om zich te richten op consensusschattingen wanneer elk winstseizoen nadert, maar deze cijfers zijn over het algemeen gericht op het behouden of winnen van klanten van investment banking, het verkopen van aandelen aan beleggers of het helpen van bedrijven om de winstverwachtingen te verslaan. Gezien dit paradigma moeten consensusschattingen van sell-side analisten worden genegeerd vanwege de agenda's waarin individuele beleggers vaak als een noodzaak worden beschouwd, maar zelden als de hoogste prioriteit.