Voorraadverwerkingssystemen
Voorraadverwerkingssystemen hebben betrekking op de timing van de inventarisbeoordeling. Ze kunnen op continue basis worden gewaardeerd (fysieke telling van de inventaris zal na elke verkoop plaatsvinden) of periodiek (fysieke telling van de inventaris zal aan het einde van elke periode plaatsvinden). Voor de meeste bedrijven is voortdurende herwaardering van hun inventaris te duur en heeft het weinig waarde. Als gevolg daarvan evalueren de meeste bedrijven hun inventaris periodiek.

De gebruikte methoden voor voorraadkosten hebben betrekking op de manier waarop het management heeft besloten om de kosten van hun inventaris te evalueren, bijvoorbeeld specifieke identificatie, gemiddelde kosten, first in first out (FIFO) of laatste in eerste uit (LIFO). De kostprijsberekeningsmethode heeft invloed op de geschatte waarde van de aanwezige voorraad en de geraamde kosten van verkochte goederen (COGS) die in de winst- en verliesrekening worden gerapporteerd.

De waarderingsmethode is het proces waarmee de voorraad wordt gewaardeerd. GAAP vereist dat de inventaris wordt gewaardeerd tegen de laagste van de marktwaarde (LCM). Marktwaardering wordt gedefinieerd als vervangingswaarde. De keuzes die het management maakt met de systemen voor de verwerking van de voorraden, de methode voor de inventarisatiekosten en de gebruikte waarderingsmethode, zullen van invloed zijn op wat wordt gerapporteerd op de balans, de nettowinstmutatie (winst) en het kasstroomoverzicht van een onderneming. Al deze keuzes moeten worden aangestuurd door de toepassing van het matching-principe. Helaas worden deze keuzes soms gedreven door de gevolgen van de eigenaar / managementbelasting (meestal onder particuliere bedrijven), of door de intentie om de winstgevendheid van een bedrijf kunstmatig te verhogen (meestal bij openbare bedrijven).

Voorraadkosten
Voorraadkosten zijn de netto factuurprijs (minus kortingen) plus eventuele vracht- en doorvoerverzekeringen plus belastingen en tarieven. Voorraad bevat niet alleen voorraad bij de hand, maar ook voorraad tijdens transport. Bovendien hoeft de inventaris geen afgewerkt product te zijn voor de opgenomen producten.

De voorraadkosten kunnen worden berekend op basis van:
1) de specifieke identificatiemethode,
2) de gemiddelde-kostenmethode,
3) first in, first out (FIFO) en < 4) last in, first out (LIFO)

Met GAAP kan het management vier methoden gebruiken om inventaris te evalueren. We zullen het volgende voorbeeld gebruiken om elk van deze methoden te illustreren.

Voorbeeld:

Bedrijf ABC kocht deze artikelen in mei en verkocht item 102 en 103 voor een totaal van $ 300: 1) De Specific Identification Inventory-methode

Onder deze voorraadmethode kocht elke eenheid die voor wederverkoop wordt geïdentificeerd en verantwoord door de factuur. Bedrijven die deze methode gebruiken, hebben een klein aantal eenheden.
Kosten van verkochte goederen: $ 75 (ID: 102 en 103)

Voorraadafsluiting: $ 55 (ID: 101 en 104)
Brutowinst: $ 300- $ 75 = $ 225
2) Gemiddelde-kostenmethode

Onder deze voorraadmethode worden de eenheden in voorraad als een geheel beschouwd en hun kosten worden gemiddeld.Bedrijven die deze methode gebruiken, hebben een groot aantal eenheden.
Totale kosten: $ 130

Gemiddelde kosten: $ 33 per eenheid (totale kosten / totaal aantal eenheden)
Kostprijs verkochte goederen: $ 66 ($ 33 ​​* 2 verkochte eenheden)
Eindvoorraad: $ 66 ($ 33 * 2 eenheden over)
Brutowinst: $ 300- $ 66 = $ 234
3) First-in, First-out (FIFO)

Onder deze voorraadmethode worden de eerst gekochte eenheden verondersteld eerst te zijn verkocht .
Kosten van verkochte goederen: $ 65 (ID: 101 en 102)

Voorraadindeling: $ 65 (ID: 103 en 104)
Brutowinst: $ 300- $ 65 = $ 235
4) Last-in, First-out (LIFO)

Onder deze voorraadmethode worden de laatst gekochte eenheden verondersteld het eerst te zijn verkocht.
Kosten van verkochte goederen: $ 65 (ID: 103 en 104)

Voorraadindeling: $ 65 (ID: 101 en 102)
Bruto winst: $ 300- $ 65 = $ 235