a:

Hoewel personen die betrokken zijn bij de private banking-sector mogelijk schuldpapier met onderpand kopen of CDO's kopen, worden ze zelden verkocht aan particulieren die alleen particuliere beleggers zijn, en deze individuen profiteren zelden van dergelijke kansen. In plaats daarvan worden CDO's verkocht aan investeringsbanken, verzekeringsmaatschappijen, investeringsmanagers, hedgefondsen en pensioenfondsen.

Tijdens een financieel gezonde economie doen CDO's het goed, beter dan de rente op staatsobligaties en resulterend in een hoger rendement. Het tegenovergestelde is echter het geval tijdens economische neergangstijden en het risico van CDO's levert niet altijd vruchten af. Een CDO is een groep leningen voor particulieren die is ingepakt en verkocht aan deze institutionele kopers. Voorbeelden van deze leningen zijn creditcardschulden, autoleningen en hypotheken.

Collecties van CDO's zijn overeenkomstig verdeeld in risicotarief en rendement. Ze kunnen bestaan ​​uit prime-leningen of subprime-leningen, en zelfs leningen met risico's ergens in het midden. CDO's genereren zaken voor banken door ze geld te geven om meer leningen te creëren, de last van een standaardlening van de bank naar de belegger over te nemen en toe te voegen aan de lijst met beschikbare producten van de bank. Dit leidt tot gunstigere aandelenprijzen en uiteindelijk tot meer geld voor de bank en haar aandeelhouders.

Tot voor kort waren CDO's jarenlang erg populair in de banksector. Een financiële neergang heeft ertoe geleid dat de Federal Reserve en het ministerie van Financiën veel CDO's kochten in een poging de financiële stabiliteit in de Verenigde Staten te herstellen. Hoewel economische omstandigheden CDO's min of meer populair kunnen maken, zijn er, afhankelijk van de tijd, waarschijnlijk organisaties die deze willen verpakken en verkopen.