Telkens wanneer u aandelen van een beleggingsfonds koopt, stuurt het fondsbedrijf u een samenvattend prospectus vol met feiten, doelstellingen en waarschuwingen. In elk prospectus is een disclaimer verwerkt die u vertelt dat "in het verleden behaalde resultaten niet noodzakelijkerwijs toekomstige resultaten kunnen voorspellen" of dat "in het verleden behaalde resultaten geen indicatie voor toekomstige resultaten zijn." Deze disclaimer is wettelijk vereist door de Securities and Exchange Commission (SEC) en het is een goede les voor elke belegger.

AD:

Alleen kijken naar prestaties uit het verleden is een trefzekere manier om laat op het feest te verschijnen; Succesvol beleggen betekent dat u begrijpt waar u uw vermogen moet beleggen voordat zij het waarderen, niet daarna. Dit komt echter niet overeen met hoe de meeste beleggers beleggingsfondsen kiezen. De meeste mensen kiezen hun beleggingsfondsen op basis van de ratings en ranglijsten die worden verstrekt door de belangrijkste ratingbureaus, zoals de Morningstar, Inc. (NASDAQ: MORN MORN Morningstar Inc87. 58 + 0 55% Created with Highstock 4. 2. 6 ) sterbeoordelingen of de Leaper-categorieën van de lipper. Het probleem is dat ratingbureaus de prestaties in het verleden bijna uitsluitend gebruiken om fondsen te rangschikken. Dit betekent dat het selecteren op basis van fund rankings niet anders is, althans filosofisch, van picking alleen op basis van welk fonds het meest het jaar ervoor terugkeerde.

AD:

Dit is slechts een van de vele valkuilen van overmatige afhankelijkheid van posities in beleggingsfondsen. Het is gemakkelijk om in de val te lopen om naar Morningstar te kijken om te zien waar een fonds scoort in zijn categorie of een fonds te kiezen, omdat het drie Lipper Leader-aanduidingen heeft, maar dit doet vaak af aan het soort analyse dat investeerders zouden moeten gebruiken.

Ratingbureaus hebben ongetwijfeld hun plaats; het zijn uitstekende bronnen voor fondsinformatie en kunnen helpen de enorme fondswereld te verkleinen tot enkele geloofwaardige opties. Maar u moet niet voor de gek gehouden worden door alleen naar beleggingsfondsen te kijken.

AD:

Waarom prestaties in het verleden niet tellen

Zoals hockey geweldig Wayne Gretzky beroemd grapte, wil je "gaan waar de puck zal zijn, niet waar hij is." De jacht op prestaties komt maar al te vaak voor op aandelenmarkten, maar het is een recept om te veel te betalen en lagere rendementen te realiseren. Overweeg eens wat er gebeurde met veel investeerders van internetbedrijven die de markten betraden in 1998-1999, alleen om te zien dat de NASDAQ de komende anderhalf jaar 80% zou verliezen.

Denk erover na vanuit een economisch perspectief. Het ligt in de aard van markten om kansen te creëren voor winst en een hoger rendement, maar deze rendementen fungeren als een baken voor iedereen; voor je het weet, is de kans voorbij. Als firma ABC een winst van 20% maakt en bedrijf XYZ slechts 5% verdient, merkt vast bedrijf XYZ en begint te doen wat het bedrijf ABC aan het doen is.Het resultaat is om de kosten op te drijven en de winst te verlagen, wat betekent dat het rendement voor beleggers genormaliseerd moet worden.

Als u aandelen van firma ABC hebt gekocht nadat deze al een groei van 20% heeft gerealiseerd, hebt u waarschijnlijk de boot gemist. Evenzo, als u aandelen van een beleggingsfonds heeft gekocht het jaar nadat de prijs met 20% is gestegen, is de kans groot dat u die ook hebt gemist. De bedrijven die deel uitmaken van de portefeuille van beleggingsfondsen hebben hun eigen nieuwe concurrenten en marktdruk om te vechten.

Hoe Mutual Fund Rankings worden gemaakt

Ondanks hun wijdverspreide gebruik, begrijpen maar weinig mensen hoe rankings worden gemaakt bij Morningstar, Lipper of U. S. News & World Report. Dit is vreemd als je bedenkt hoe invloedrijk deze ranglijsten kunnen zijn, maar heel weinig mensen hebben de tijd of expertise om de methoden voor het classificeren van fondsen te doorgronden.

Elk systeem is anders, maar er zijn onderliggende overeenkomsten. Alle rangschikkingssystemen vertrouwen op iets dat "risicogecorrigeerd rendement" wordt genoemd en dat is het onderliggende concept achter de moderne portefeuilletheorie (MPT). In wezen houden de ranglijsten niet alleen rekening met fondsrendementen; ze houden ook rekening met fondsrendementen in het licht van het risico dat een portfoliomanager moet hebben om die rendementen te genereren. Het idee is om het rendement voor een bepaald risiconiveau te maximaliseren, of anders het risico voor een gegeven hoeveelheid rendement te minimaliseren.

Morningstar gebruikt een wiskundige formule om het voor risico gecorrigeerde rendement te schatten. Het kijkt terug over perioden van drie, vijf en tien jaar, aggregeert vervolgens die scores en kent een enkele, ster-gebaseerde evaluatie toe. Lipper is een beetje meer divers en biedt aparte scores voor vijf verschillende categorieën in drie, vijf, tien en levensperioden. U. S. News & World Report combineert de rankings van Morningstar, Lipper, TheStreet. com, Standard & Poor's en Zacks Investment Research.

Alle ranglijsten zijn alleen gebaseerd op prestaties uit het verleden en dan nog alleen op relatieve basis. Het is mogelijk dat een obligatiefonds vijf sterren ontvangt en een internationaal aandelenfonds drie sterren, maar het driesterrenfonds boekte het hogere rendement. Dit komt omdat het obligatiefonds goed presteerde ten opzichte van andere obligatiefondsen, terwijl het internationale aandelenfonds mogelijk slechts gemiddeld was voor zijn categorie. Morningstar biedt wel een Analyst Ranking-systeem dat toekomstgericht is, maar het maakt geen gebruik van het vijfsterrensysteem en wordt veel minder vaak gerapporteerd.

De Morningstar-impact

De sterbeoordelingen van Morningstar hebben een onevenredig effect op de stromen in en uit beleggingsfondsen. Verschillende studies, waaronder een beroemd 2001 stuk van de Federal Reserve Bank van Atlanta, suggereren dat beleggingsfondsen met vier- of vijfsterren ratings vele malen meer nieuwe instromen ontvangen dan andere fondsen, en een daling onder deze drempel resulteert in massale kapitaalvlucht.

Het resultaat is dat beleggers routinematig de verkeerde tijden kiezen om geld in en uit te schakelen. De eigen analyse van Morningstar suggereert dat, terwijl het gemiddelde beleggingsfonds tussen 2003 en 2013 met 30% per jaar steeg, de gemiddelde beleggingsfondsbelegger slechts met 81% steeg vanwege het achtervolgen van prestaties.Dit fenomeen was consistent in binnen- en buitenlandse aandelen, in gemeenten, in alternatieve beleggingen en in alle sectoren.

Rankings weerspiegelen geen veranderingen bij het fonds

Zelfs passief beheerde beleggingsfondsen en ETF's hebben competent personeel nodig. Fondsen gedragen zich als kleine bedrijven, met salarissen en bonussen, personeelsverloop en administratieve behoeften. Hoewel de posities in beleggingsfondsen een weerspiegeling kunnen zijn van de beslissingen die door geldmanagers en portefeuilleadviseurs in een fonds worden genomen, kunnen ze niet de soorten dynamische veranderingen weerspiegelen die in de sector gebruikelijk zijn.

Overweeg dat de gemiddelde beheerderstermijn minder dan 3,5 jaar is. Als u nog steeds 20 tot 25 jaar geen pensioen hebt, betekent dit dat uw beleggingsfonds mogelijk zeven of acht keer portefeuillemanagers zou kunnen veranderen voordat u verkoopt. Ondanks wat sommige experts menen, zijn portefeuillebeheerders van belang. Het is moeilijk om de markt consistent te verslaan en het klopt dat de gemiddelde portefeuillebeheerder minder vaak slechter presteert dan de markt. De beste portfoliomanagers kunnen echter consequent beter presteren dan de belangrijkste indices voor een decennium of langer.

U heeft misschien een rockstermanager bij uw beleggingsfonds die op jaarbasis 12% rendement genereert en wordt beloond met een vijfsterrenwaardering. Als hij echter met pensioen gaat of ergens anders gaat werken, kun je dat niet zien aan de hand van het Morningstar-systeem.

Het lijkt misschien een ondergeschikte kwestie, maar de realiteit is dat er veel verschillende elementen zijn die een succesvol beleggingsfonds vormen. Elk aantal wijzigingen kan een negatieve of positieve impact hebben op de toekomstige prestaties, op basis waarvan ratingbureaus niet kunnen kwantificeren.