De Federal Reserve verwacht dat de federal funds rate wordt verhoogd in eind 2015 of begin 2016, na een recordhoge rente te hebben bewaard voor een aantal jaren in de nasleep van de financiële crisis van 2008. Dit zou er doorgaans toe leiden dat de obligatiekoersen lager dalen. De Fed heeft verklaard dat elke renteverhoging beperkt zal zijn. Het plan is om de rente geleidelijk te verhogen naarmate de economie verbetert. De mate waarin een renteverhoging van invloed is op een obligatieportefeuille, is afhankelijk van de duration van de portefeuille en van de positie langs de rendementscurve van de portefeuille.

Inverse relatie

Obligaties en rentetarieven hebben een omgekeerde relatie. Naarmate de rente stijgt, dalen de obligatiekoersen over het algemeen. Naarmate de rente daalt, stijgen de obligatiekoersen. Obligaties betalen over het algemeen een vermelde rentevoet, ook wel een couponrente genoemd. Nieuwe obligaties worden uitgegeven in verhouding tot de huidige geldende rentetarieven. Obligatiebeleggers zijn constant op zoek naar het beste rendement op hun beleggingen.

Stel dat een belegger een obligatie bezit die een jaarlijkse couponrente van 5% betaalt. Als de rente stijgt naar 6%, weerspiegelen nieuwe obligaties die worden uitgegeven deze hogere rentevoeten. Beleggers willen obligaties bezitten met de hogere rente. Dit vermindert de vraag naar obligaties met lagere tarieven, inclusief de obligatie die slechts 5% rente betaalt. Daarom daalt de prijs voor die obligaties om samen te vallen met de lagere vraag.

Aan de andere kant, ga je ervan uit dat de rentetarieven dalen tot 4%. Obligaties die 5% betalen, zijn aantrekkelijker. Daarom is er een grotere vraag naar obligaties met hogere rentetarieven. Dientengevolge stijgen de obligatiekoersen omdat er een toegenomen vraag is naar obligaties die 5% betalen.

Opbrengcurve

Een andere belangrijke overweging voor een obligatieportefeuille is de rendementscurve. De rentecurve verwijst naar een grafiek die rentetarieven op een bepaald moment weergeeft van obligaties met een gelijke kredietkwaliteit met verschillende vervalpercentages. De meest gebruikelijke rendementscurve is gebaseerd op de Amerikaanse Treasurys, aangezien de overheid nooit in gebreke is gebleven in haar schulden en de kredietkwaliteit consistent is over de verschillende looptijden.

Rentestijgingen hebben verschillende gevolgen voor verschillende looptijden van obligaties. De algemene regel is dat hoe langer de looptijd van de obligatie is, hoe groter de prijsdaling als reactie op een renteverhoging. Kortere looptijdobligaties worden niet zo sterk beïnvloed door renteverhogingen. De looptijd van de obligaties die een belegger in portefeuille houdt, bepaalt dus in hoeverre hij wordt beïnvloed door een renteverhoging.

Duration of Portfolio

De duration van de obligatieportefeuille is een ander belangrijk element om te overwegen. Duur verwijst naar hoe lang het duurt voordat de prijs van een obligatie wordt betaald door zijn interne kasstromen.Uitgaande van constante couponrente, hoe langer de tijd tot de vervaldatum voor een obligatie, hoe hoger de duration. Obligaties met een langere looptijd dragen meer risico. Hun prijzen zijn ook meer volatiel omdat ze gevoeliger zijn voor rentewijzigingen.

Duur is een nuttige statistiek voor het meten van het risico van een obligatieportefeuille. Het biedt de effectieve gemiddelde looptijd van de portefeuille. Het geeft verder een schatting van de gevoeligheid van de portefeuille voor veranderingen in rentetarieven. De totale duur van een portefeuille kan worden gebruikt om de portefeuille te immuniseren tegen renterisico. Meer geavanceerde beleggers kunnen derivaten gebruiken om dit renterisico te compenseren. De eenvoudigste manier om een ​​obligatieportefeuille te immuniseren tegen renterisico, is om de duration van de portefeuille aan te passen aan de tijdshorizon van de belegger. Wanneer een obligatieportefeuille wordt geïmmuniseerd, verkrijgt de belegger hetzelfde rendement, ongeacht wat er met de rentetarieven gebeurt.