Bedrijven met private equity (PE) zijn beleggingsbeheerders die kapitaal aantrekken van institutionele beleggers en vermogende particulieren om te beleggen in hun strategieën, die normaal gesproken lijken op leveraged buyouts (LBO's). Private equity deals worden gekarakteriseerd als alternatieve beleggingsstrategieën die in de jaren tachtig populair zijn geworden en gedomineerd zijn door Blackstone (BX BXBlackStone Group LP33. 03 + 0 43% Created with Highstock 4. 2. 6 ), KKR (KKR KKRKKR & Co LP20. 07 + 0 25% Created with Highstock 4. 2. 6 ), de Carlyle Group (CG CGCarlyle Group LP22, 25-1, 33% Created with Highstock 4. 2. 6 ) en Apollo Global Management ( APO APOApollo Global Management LLC 31. 11-0 58% Created with Highstock 4. 2. 6 ).

Leveraged Buyout Structuur

PE-bedrijven benutten hun aangeschafte kapitaal door aanzienlijke schulden op te laden, waardoor een kapitaalstructuur ontstaat die soms oploopt tot 97% en slechts 3% eigen vermogen. Vervolgens kopen ze een ondergewaardeerd of slecht beheerd bedrijf op en verwerven ze controle om het bedrijf privé te nemen als het dat nog niet is.

Sommige manieren waarop ze vervolgens de bedrijfswaarde maximaliseren zijn het vervangen van managementteams, het verlagen van de bedrijfskosten, het opnieuw evalueren van de organisatiestructuur, het veranderen van de strategische vooruitzichten, het benadrukken van synergieën en het focussen op het nettoresultaat. Nadat ze de algemene bedrijfswaarde, die normaal enkele jaren duurt, met succes heeft verhoogd, kunnen ze de onderneming IPO's geven en de initiële beleggers laten uitbetalen en profiteren van de opbrengsten van hun aandelen. Deze deals zijn vaak extreem lucratief vanwege de hoge bedragen aan leverage die worden gebruikt en kleine bedragen van aandelenfinanciering, wat resulteert in een veel meer vergroot rendement op eigen vermogen nadat rentelasten zijn afbetaald.

Bron: 3. bp

Hoewel het rendement van PE op beleggers vaak groot is en zowel de aandelen- als de vastrentende markten overtreft, zijn er veel risico's om te beleggen in private equity die zijn gebaseerd op de leveraged buy-out structuur. Vanwege de aard van transacties met hoge kredietwaardigheid kunnen kleine haperingen in de uitkoopplannen de noodzakelijke geldstroom wegnemen om op tijd rentebetalingen te voldoen en kan dit leiden tot een faillissement voor het bedrijf, waardoor aandelenbeleggers nergens last van hebben. Mogelijke valkuilen zijn onvoorziene omstandigheden zoals initiële overpricing van het bedrijf, onjuiste kasstroomprognoses, verminderde marktlust voor beursintroducties en veranderende rentetarieven. Deze laatste factor kan private-equityfirma's zowel positief als negatief beïnvloeden via een paar kanalen. Nu de Fed binnenkort een renteverhoging aankondigt, is het belangrijk om te kijken naar de implicaties voor de PE-industrie.(Zie voor meer: ​​ Leveraged Buyouts .)

Rentetarief op overnames

De grootste impact van rentetarieven op PE-bedrijven is het creëren van een gunstig klimaat voor leveraged buy-outs door jaarlijkse rentebetalingen te verlagen. Sinds de Fed haar beleid van kwantitatieve verruiming en het daaropvolgende resultaat van langdurige bijna-nul kortetermijnrente uitvoerde, hebben PE-bedrijven de luxe gehad om hun deal uit te breiden, deals te sluiten met kleinere winstkussens en groter te zijn foutenmarges op het gebied van solvabiliteit.

Als u de grafiek hieronder bekijkt waarin u de rentetarieven van een tienjaars schatkistobject vergelijkt en de index voor de private equity-voorwaarden, ziet u een algemene negatieve correlatie die onze intuïtie bevestigt. Het geluid komt van verschillende exogene factoren, waaronder de ontvankelijkheid van de markt voor beursintroducties, de aanwezigheid van ondergewaardeerde aandelen of inefficiënt gerunde bedrijven, wetgeving met betrekking tot de solvabiliteitsvereisten voor schuldpapier en het algehele macro-economische klimaat. Als al het andere echter gelijk blijft, zou een stijgende rente de hoeveelheid stroom van private equity-deals moeten verlagen.

Bron: Inside The Firm

Een hogere federal funds rate kan de algehele aandelenmarkt naar beneden halen omdat bedrijven geen toegang meer hebben tot onbeperkte goedkope schulden en beleggers meer op obligaties letten als uitvoerbare opties voor de portefeuille. Een dalende aandelenmarkt zal leiden tot lagere activaprijzen, wat private equity-managers meer kansen kan geven om ondergewaardeerde turnarounds te vinden. En met opgebouwde fondsreserves uit eerdere periodes van marktoverwaardering, hebben PE-bedrijven die hun overtollige contanten willen inzetten meer mogelijkheden om dit te doen. Maar een terugval in de markt kan ook het beleggerssentiment voor beursintroducties verminderen, wat private equity-bedrijven zonder exit-strategie kan verlaten. Het is dus noodzakelijk voor PE-fondsbeheerders om voorzichtigheid te betrachten bij het evalueren van een dalende aandelenmarkt. (Zie voor meer informatie: Fusies en overnames: overnames begrijpen .)

Rente op kapitaalsverhoging

In een omgeving met lage rente wordt vastrentend vermogen een teleurstellende beleggingsstrategie. Dit betekent dat veel beleggers in deze tijden op zoek zijn naar alternatieve strategieën, wat resulteert in grote fondsenwervingsmogelijkheden voor private equity-bedrijven. Blackstone haalde meer dan $ 17 miljard op in zijn nieuwste fonds, Apollo Global Management sloot $ 18. 4 miljard fondsen, en de Carlyle Group en KKR hebben beide miljarden opgehaald in hun vlaggenschipfondsen.

Echter, met een stijgende rente zullen beleggers hun portefeuilles onvermijdelijk opnieuw in evenwicht brengen en waarschijnlijk meer kapitaal toewijzen aan vastrentende fondsen. Dit zal afbreuk doen aan het bedrag dat door private equity wordt opgehaald, maar niet zozeer omdat de meeste retailbeleggers hoe dan ook geen toegang hebben tot deze markt. PE-beleggers bestaan ​​voor het grootste deel uit pensioenfondsen, schenkingen, institutionele beleggers en vermogende particulieren, die allemaal grote hoeveelheden geld beheren die voldoende gediversifieerd moeten zijn.Private equity biedt altijd een unieke tool voor hen, omdat hun tijdshorizon het mogelijk maakt dat kapitaal een paar jaar wordt vastgehouden, de diversificatievoordelen ongeacht de marktomstandigheid blijven en beleggers kunnen profiteren van mogelijk enorm rendement.

De Bottom Line

PE-bedrijven en leveraged buy-outs hebben een in het algemeen omgekeerde relatie met de rentetarieven, maar de rentetarieven zijn nog steeds een tweesnijdend zwaard. De grootste impact vloeit voort uit het beïnvloeden van betalingen op schulden, maar rentetarieven hebben ook het vermogen om de algehele aandelenmarkt, de interesse in IPO's en het volume van de kapitaalverhoging te beïnvloeden.

Zelfs als de rente een paar procentpunten stijgt, is het onwaarschijnlijk dat de Fed ze boven het historische gemiddelde zal brengen, zodat private equity-deals in deze omgeving nog steeds gunstig moeten worden bekeken. Dit betekent echter dat private equity-bedrijven hun schuldenlast moeten verlagen om een ​​gezonde rentedekkingsratio te behouden, en hogere koersen zullen betekenen dat elke deal aan een hogere limiet zal worden gehouden, die naar verwachting ook na hogere rentes robuust zal zijn betalingen. PE-bedrijven zouden er verstandig aan doen de huidige rentetarieven op hun schuldbetalingen vast te leggen in afwachting van renteverhogingen. Het probleem komt als deals tegen cashflowkwesties aanlopen, waarbij ze gedwongen zouden zijn hun schuld te herstructureren om insolventie te voorkomen. In deze scenario's kan de schuld worden geherstructureerd op basis van de geldende rente op schulden, wat toekomstige vrije kasstromen zou belemmeren. Een stijgende rente zal private equity-vermogensbeheerders ertoe dwingen om met meer voorzichtigheid dan voorheen dezelfde winsten te realiseren. Niettemin zijn de historische successen van private equity goed gedocumenteerd, en de grootste spelers moeten nog steeds in staat zijn om financiering voor hun projecten te vinden en opnieuw buitenlands rendement te behalen.