Eliot Spitzer, de man die enkele van de donkerste schandalen van Wall Street vervolgde, raakte in een spook van ironie verwikkeld in een schandaal dat hij zelf op 10 maart 2008 had gepleegd. Als procureur-generaal voor New York City, Spitzer had een paar van de smerigste geheimen van bedrijfs-Amerika ontdekt, maar nu was de jager de opgejaagde. Zijn betrokkenheid bij een vermeende call-girl-ring verbrijzelde wat eens een schitterende carrière en een onberispelijk imago was geweest.

AD:

De details van zijn val maakten de krantenkoppen, maar weinigen kennen de details van zijn opkomst van de macht en zijn moedige kruistocht tegen de corruptie van Wall Street. In dit artikel zullen we Spitzer's beklimming beschrijven om een ​​van de meest krachtige en gevreesde mannen op Wall Street te worden.

Makers van een kruisvaarders Eliot Laurence Spitzer werd op 10 juni 1959 geboren in een welgestelde familie in New York. Hij groeide op in de Bronx en op school begon zijn competitieve karakter te laten zien. Hij was een topstudent en een atleet. Hij scoorde 1590 op het SAT-examen en studeerde in 1981 af aan Princeton met een Bachelor of Arts-diploma. Hij behaalde een perfecte score op het LSAT toelatingsexamen voor rechtenstudies en behaalde in 1984 een Juris-doctoraat van HarvardLawSchool.

AD:

Nadat hij was afgestudeerd, werkte Spitzer voor een rechter in de District Court in de Verenigde Staten voordat hij van 1986 tot 1992 als assistent-districtsprocureur in Manhattan diende. Van 1992 tot 1994 werkte hij bij het advocatenkantoor Skadden, Arps, Slate, Meagher & Flom LLP, maar vonden privépraktijken onvervuld.

Procureur-generaal van New York In 1994 stapte de 35-jarige Spitzer uit de privépraktijk en rende naar de procureur-generaal in New York. Hoewel gesteund door de aanzienlijke rijkdom van zijn familie, werd hij vierde in de vierpersoonsrace. Onverschrokken liep Spitzer opnieuw in 1998, wederom gefinancierd door zijn familie. Deze keer won hij de verkiezingen na het verslaan van de zittende Dennis Vacco met minder dan 1% van de stemmen. Na vier succesvolle jaren in functie, werd Spitzer in 2002 herkozen in een aardverschuivingsoverwinning door meer dan twee derde van de stemmen te veroveren.

AD:

Tijdens zijn tijd als procureur-generaal was Spitzer een man op een missie. Zijn vervolgingen tegen misdadigers van Wall Street en anderen brachten hem naar het hoogtepunt van de bekendheid met de media. Time Magazine noemde hem in 2002 "Crusader of the Year" en de tabloids noemden hem "Eliot Ness" of de "Sheriff of Wall Street" vanwege zijn acties om corrupte bedrijfsmissies en georganiseerde misdaad op te ruimen. Het was zijn tijd doorgebracht op het kantoor van de procureur-generaal dat Spitzer de grootste impact had op Wall Street. Laten we nu eens kijken naar enkele van de grootste schandalen die hij hielp te doorbreken.

Onderzoeksrapportenschandaal Spitzer begon zijn stempel te drukken op de wereld van financiële diensten in 2002, toen hij een schikking bereikte met tien grote investeringsbanken en makelaarshuizen voor hun rol bij het opdrijven van de aandelenkoersen.

Het onderzoek begon met Merrill Lynch en werd uiteindelijk uitgebreid tot een tiental andere grote bedrijven uit Wall Street. De beschuldiging was dat deze firma's positieve onderzoeksrapporten over verschillende aandelen publiceerden, ondanks zwakke onderliggende fundamentals. Vervolgens moedigden ze hun makelaars aan om het valse onderzoek te gebruiken om de aandelen te promoten. Deze inspanningen leidden tot een kunstmatige vraag naar de voorraden, het oppompen van de prijzen en het genereren van winst voor de bedrijven die ze verkochten - dezelfde bedrijven die de rapporten in de eerste plaats hadden uitgegeven. (Als u meer wilt weten over pompen en dumps, leest u De Chinese muur beschermt investeerders tegen belangenconflicten en De opkomst van de moderne investeringsbank .)

Merrill Lynch heeft 30 dozen overhandigd vol met afgedrukte e-mails. Spitzer en zijn team kamden ze vervolgens door voor bewijs dat de bank slechte bedrijven opzette. Een beroemd voorbeeld kwam toen een onderzoeksrapport van Merrill Lynch van 21 december 2000, internetbedrijf LifeMinders genaamd, 'een aantrekkelijke investering' was. Eerder die maand had Merrill-analist Henry Blodget in een e-mail gezegd dat hij niet kon geloven wat voor een vreselijke investering de voorraad was, hoewel hij meer kleurrijke taal gebruikte.

Aan het einde van het onderzoek van Spitzer hebben Merrill Lynch en de andere bedrijven $ 1 betaald. 4 miljard aan boetes, zonder wangedrag toe te geven, en nieuwe regels werden aangenomen om de banden tussen investment banking en aandelenanalisten te verbreken.

Zoals alles op Wall Street, zijn er verschillende meningen over de effectiviteit van het onderzoek naar het onderzoeksschandaal. Critici beweren dat Wall Street-onderzoek, ondanks de boetes, nog steeds afhankelijk is van verkoop om geld te verdienen, dus dit onderzoek zal altijd bevooroordeeld zijn ten gunste van inspanningen die de verkoop en winstgevendheid ondersteunen. (Voor een gedetailleerde verkenning, lees Waarom Er zijn weinig verkoopbeoordelingen op Wall Street .)

Late-Dag Trading Scandal Spitzer was weer in de krantenkoppen in 2003, toen hij een groot aantal prominente beleggingsfondsen voor het toestaan ​​van late handel en market timing in hun fondsen. (Lees Canary Capital Partners: Anatomy Of A Scandal voor meer informatie.

Veel van de grootste namen in het bedrijf werden aangeklaagd omdat ze hun eigen aandeelhouders hadden bedrogen door hedgefondsen en andere begunstigde klanten toe te staan ​​om aandelen kopen en verkopen na 16:00 uur sluiten van de handelsdag. In tegenstelling tot de handel in aandelen buiten de uren waarin de prijs nog steeds fluctueert in verhouding tot de vraag en het aanbod, blijft de prijs van het beleggingsfonds (de intrinsieke waarde) tijdens de handel op de eindmarkt vast, hoewel er materiële informatie over de beleggingen van het fonds kan worden vrijgegeven na sluiting van de markt. Hierdoor konden de welgestelde fondsen profiteren ten koste van reguliere beleggers. (Lees voor meer informatie over het probleem Wat is late handel? )

Schandaal van de Verzekeringscommissie In 2004 richtte Spitzer zijn aandacht op de verzekeringssector. Zijn onderzoek legde de nadruk op de praktijk van "voorwaardelijke commissies". In deze praktijk verkochten verzekeringsmakelaars polissen die strikt waren gebaseerd op het bedrag aan schadevergoedingen dat zij verdienden voor het maken van de verkoop, in plaats van op de vraag of het product geschikt was voor de behoeften van hun klanten.

Meer winstgevend beleid werd verkocht over minder winstgevende polissen, zelfs wanneer het minder winstgevende beleid beter zou zijn geweest voor de koper. Deze praktijk richtte zich voornamelijk op zakelijke klanten, niet op particulieren. Als gevolg van het onderzoek veranderde de industrie haar praktijken, waardoor het aantal en het soort polissen dat op basis van voorwaardelijke provisies werd verkocht aanzienlijk werd verminderd. (Lees voor meer informatie over de duistere ethische wateren van de financiële wereld Underonful Dishon Tactics en The Biggest Stock Scams Of All Time .)

Andere bijdragen Spitzer ook heeft een stempel gedrukt in een reeks zaken met betrekking tot georganiseerde criminaliteit, consumentenzaken, het milieu en de openbare veiligheid. Dit omvatte een langdurig onderzoek naar prijsafspraken door fabrikanten van computerchips, wat resulteerde in bijna $ 1 miljard aan boetes.

Beyond Wall Street Hoewel hij bekendheid verwierf door witteboordencriminelen op te sporen, was Spitzer's prominente rol in de geschiedenis van de financiële markten slechts een opstapje naar meer politieke ambities. Met zijn bekende publieke persona als katalysator lanceerde Spitzer een bod op de gouverneur van New York. Hij werd gekozen in november 2006 en beëdigd als 54e gouverneur van New York op 1 januari 2007.

Tot het nieuws van Spitzer's eigen schandaal brak en hij ontslag nam uit zijn ambt, waren er geruchten en speculaties geweest dat hij misschien wel president van de Verenigde Staten. Die geruchten zijn inmiddels gestorven, maar de schandalen die Spitzer heeft vervolgd en de regels die hij heeft helpen creëren om reguliere beleggers te beschermen tegen zakelijke hebzucht, blijven voortbestaan.