a:

Het bureauprobleem doet zich voor wanneer agenten niet de juiste belangen van principals vertegenwoordigen. Opdrachtgevers huren agenten in om hun belangen te vertegenwoordigen en namens hen op te treden. Agenten worden vaak ingehuurd om bedrijven in staat te stellen nieuwe vaardigheden te verwerven die de opdrachtgevers missen of om werk te doen voor de investeerders van het bedrijf. Deze werknemers, van gewone werknemers tot bedrijfsleiders, kunnen mogelijk allemaal een verkeerde voorstelling van zaken geven en handelen op manieren die worden beschreven door het probleem met de hoofdagent.

Een bijzonder beroemd voorbeeld van dit probleem is dat van Enron. Ponzi-schema's vertegenwoordigen veel van de bekendere voorbeelden van het agency-probleem, waaronder de zwendel van Bernie Madoff, het $ 40 miljoen-plan van Luiz Felipe Perez en vele andere voorbeelden. In het geval van Ponzi-regelingen kan het bureauprobleem zeer reële juridische en financiële gevolgen hebben voor zowel daders als investeerders.

De raad van bestuur van Enron is van mening dat veel analisten zijn regulerende rol in het bedrijf niet hebben vervuld en zijn toezichtstaken hebben afgewezen, waardoor het bedrijf zich met illegale activiteiten heeft beziggehouden. Het leiderschap van bedrijven, inclusief raden van bestuur en het executive team, hoeft niet noodzakelijk dezelfde belangen te hebben als aandeelhouders. Beleggers profiteren van bedrijfssucces en verwachten dat leidinggevende medewerkers het beste belang van aandeelhouders nastreven. Veel bedrijven hebben echter geen managers nodig om aandelen te bezitten. Positieve bedrijfsprestaties komen niet altijd rechtstreeks ten goede aan leidinggevenden. Enron-bestuurders hadden een wettelijke verplichting om de belangen van beleggers te beschermen en te bevorderen, maar hadden weinig andere prikkels om dit te doen. Een gebrek aan afstemming tussen aandeelhouders en bestuurders kan de uiteindelijke oorzaak zijn van de ondergang van Enron.

Bernie Madoffs naam is ook bijna synoniem met het probleem met de hoofdagent. Madoff creëerde een uitgebreide schijn-activiteit die uiteindelijk investeerders bijna $ 16 kostte. 5 miljard in 2009. Veel kleine beleggers verloren al hun spaargeld in dit schandaal. Uiteindelijk werd Madoff strafrechtelijk aangeklaagd en veroordeeld voor zijn daden. Hij dient nu een gevangenisstraf van 150 jaar uit. In hetzelfde jaar stortten echter ook meer dan 150 Ponzi-regelingen tegen Amerikaanse beleggers in. Aanzienlijke investeringen rijkdom was verloren in het proces.

Agentschapstheorie beweert dat een gebrek aan overzicht en incentiveringslijn sterk bijdraagt ​​aan deze problemen. Veel beleggers vallen in Ponzi-schema's omdat ze denken dat het nemen van fondsbeheer buiten een traditionele bankinstelling de kosten verlaagt en geld bespaart. Gevestigde bankinstellingen verminderen het risico echter door toezicht te houden en juridische praktijken te handhaven. Sommige Ponzi-regelingen maken eenvoudig gebruik van vermoedens van consumenten en angsten over de banksector.Deze investeringen creëren een omgeving waarin de consument er niet goed voor kan zorgen dat de agent handelt in het belang van de principaal. Veel voorbeelden van het bureauprobleem spelen zich af van het toeziend oog van toezichthouders en worden vaak gepleegd tegen beleggers in situaties waarin het toezicht beperkt is of helemaal niet bestaat.